สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 626

“อย่ากลัว อย่ากลัว หม่ามี๊ยังสบายดีอยู่ หม่ามี๊ไม่เป็นอะไรจ๊ะ…” เฟิงเชียนเสวี่ยตบหลังเย่ว์เย่ว์เบา ๆ “ซานเป่า ปล่อยหม่ามี๊ก่อน ดูเหมือนแด๊ดดี้จะบาดเจ็บ…”

"แด๊ดดี้..." และในตอนนี้เด็กๆถึงได้นึกถึงพ่อของตนแล้วรีบปล่อยเฟิงเชียนเสวี่ย และหันวิ่งไปหาเยี่ยเจิ้นถิง "แด๊ดดี้ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม"

“อา แด๊ดดี้เจ็บมือ...”

และหลงหลงก็สังเกตเห็นมือของเยี่ยเจิ้นถิงที่ถูกคลอกอย่างรุนแรง แล้วใบหน้าเล็กๆ ของเขาก็ซีดลงด้วยความตกใจ

"แด๊ดดี้ครับ ไปหาหมอกันเถอะ" เฉินเฉินใช้มือเล็กๆ ตบที่ประกายไฟบนเสื้อผ้าของเยี่ยเจิ้นถิง "แด๊ดดี้ เสื้อผ้าของแด๊ดก็ไหม้เหมือนกัน"

“แด๊ดดี้คะ เจ็บไหม ต้องเจ็บมากแน่ ฮือออ...”

เย่ว์เย่ว์กลัวมากจนไม่กล้ามอง แล้วก็ปิดตาด้วยมืออ้วนๆตน

แต่เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจเด็กในตอนนี้ เขาจ้องมองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยด้วยสายตาโกรธ เกลียด รำคาญ บ่น และรัก ความรู้สึกหลากหลายปนกันไปหมด...

แล้วเฟิงเชียนเสวี่ยก็วิ่งมาอย่างกระวนกระวาย เธอจับมือของเขาและสบถด้วยความโกรธ "นายงั่ง ไฟมันรุนแรงมาก แต่คุณก็ยังพุ่งเข้ามาให้ไฟคลอกมือแบบนี้ มือของคุณทำจากเนื้อไม่ใด้ทำจากเหล็กนะ... "

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ก็ถูกเยี่ยเจิ้นถิงดึงมากอดในอ้อมแขน...

เขาออกแรงเยอะมากจนหน้าผากของเธอชนเข้ากับหน้าอกของเขา และมันเจ็บ!

"เฟิงเชียนเสวี่ย จำไว้" เยี่ยเจิ้นถิงกัดฟันและตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว "ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่อนุญาตให้คุณฉายเดี่ยว

ไม่อนุญาตให้เผชิญกับอันตรายคนเดียว ได้ยินแล้วใช่ไหม”

“ฉันได้ยินแล้ว!” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้าสะอื้น

"คุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว คุณมีผม..." เยี่ยเจิ้นถิงยังคงรู้สึกว่าแค่นี้ยังไม่พอ เขาดุต่อ "ฟ้าจะถล่มก้มีผมช่วยคุณแบก ทำไมคุณถึงจำไม่ได้ ทำไมคุณถึงชอบทำให้ผมเป็นห่วง ผมจะทำอย่างไร ลูกๆจะทำอย่างไร"

“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันผิด...” เฟิงเชียนเสวี่ยกอดเขาแน่น ใบหน้าเล็กๆ ของเธอแนบชิดหน้าอกของเขาและขอโทษทั้งน้ำตา “ฉันไม่ควรทำให้คุณกังวล และทำให้มือของคุณได้รับบาดเจ็บ..."

“เธอทำให้ฉันกลัวแทบตายรู้ไหม”

เยี่ยเจิ้นถิงโน้มศีรษะลงและกัดไหล่ของเธออย่างแรง

“โอ้ย...มันเจ็บ...”