สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 627

คุณท่านเยี่ยมองไปที่แผ่นหลังของชายคนนั้นและถอนหายใจยาว

โชคดีที่แค่ตื่นตกใจแต่ไม่ได้เกิดอันตรายและข้อผิดพลาดร้ายแรงใดๆ เกิดขึ้น มิฉะนั้นเยี่ยเจิ้นถิงและพวกเด็กๆ คงจะเกลียดเขาไปตลอดชีวิต…

“วันนี้ช่างเป็นวันที่ทำให้อกสั่นขวัญหายเสียจริง” เยี่ยเซินอดไม่ได้ที่จะถอดหายใจออกมา “เมื่อครู่นี้ทำให้ฉันตกใจแทบตาย หัวใจแก่ๆ ของฉันเกือบจะรับไว้ไม่ไหวอยู่แล้ว!”

“ไปเถอะ” คุณท่านเยี่ยยกมือทำท่าทาง แล้วหันกลับมาพบกับแม่จูที่ยืนติดอยู่หน้าประตูรถกำลังร้องไห้ราวกับจะเป็นนจะตาย “คุณหนู” บอดี้การ์ดคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารายงาน “แม่จู คุณหนูเฟิงไม่ได้เป็นอะไรครับ ดูสิ!”

แม่จูมองตามไปทางนิ้วของเขา ครอบครัวทั้งห้าคนพร้อมกับนกอีกหนึ่งตัวปลอดภัยโดยสวัสดิภาพ และพวกเขากำลังเดินไปข้างรถด้วยท่าทีสบายๆ...

เธอน้ำตาไหลด้วยความปีติดีใจ "เยี่ยมไปเลย คุณหนูไม่ได้เป็นอะไร ไม่เป็นอะไร"

ทันใดนั้นเธอก็เม้มริมฝีปากแน่นและเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง "พวกเขาลืมฉันไปแล้ว พวกเขาบอกว่าจะพาฉันไปถ่ายรูปแต่งงานด้วยไม่ใช่เหรอ"

“คุณหนู รอฉันด้วยค่ะ”

ด้วยความช่วยเหลือของเหล่าบอดี้การ์ดที่ช่วยแม่จูดึงร่างท้วมของเธอออกจากประตูรถและรีบวิ่งไล่ตามพวกเขาไป

"ฮ่าฮ่าฮ่า…"

เยี่ยเซินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นร่างท้วมของแม่จูสั่นไปสั่นมาขณะที่เธอวิ่ง

“นี่ตาแก่ แกมักชอบมองไปที่แม่จูคนนั้นแล้วยิ้มหรือไม่ก็หัวเราะตลอดเลย นี่แกแอบสนใจหล่อนงั้นเหรอ” คุณท่านเยี่ยจงใจเย้าแหย่เขา

"หา?" เยี่ยเซินชะงักค้างไปครู่หนึ่งและรีบอธิบายว่า "ไม่ ฉันจะไปมีความคิดเช่นนั้นได้อย่างไร ฉัน ฉันแค่คิดว่า..."

"หึ กินปูนร้อนท้อง" คุณท่านเยี่ยมองเขาอย่างเยือกเย็น แล้วกวักมือเรียกบอดี้การ์ดให้อุ้มเขาไปที่รถ พร้อมกับกำชับว่า "ฝากบอกไอ้เด็กนั่นด้วย ฉันไม่ไปถ่ายรูปแต่งงานแล้ว วันแต่งงานค่อยมาอีกที!"

"ครับ..." เยี่ยเซินก้มหัวลงและตอบ แต่ก็ต้องตกตะลึงหลังจากพูดจบ "ท่านหมายความว่า นี่ท่าน... ท่านเห็นด้วยงั้นหรือครับ?"

"ไม่เห็นด้วยได้เหรอ" คุณท่านเยี่ยถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ "ถ้าไม่เห็นด้วยอีก ทั้งครอบครัวคงจะเกลียดฉันจนตาย"