สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 643

เฟิงเชียนเสวี่ยก้าวขึ้นไปบนพรมแดงและเดินช้าๆ เพื่อไปหาเยี่ยเจิ้นถิง

เธอมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิงด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า มองไปที่เขาที่อยู่ไม่ไกลด้วยรอยยิ้มผ่านผ้าคลุมหน้าของเธอ

เขาแต่งตัวด้วยชุดสูททรงตรงราวกับเทพลงมารอเธออยู่ไม่ห่างแล้วก็มองเธอ

นึกถึงคนสองคนตั้งแต่รู้จักกันจนตกหลุมรัก ฉากในอดีตเริ่มปรากฏขึ้นในความคิดของฉัน

“ตั้งแต่วันนี้ภายในสามเดือน นายต้องจะมอบรายได้ครึ่งหนึ่งต่อวันให้กับฉัน เฟิงเชียนเสวี่ยเพื่อเป็นค่าตอบแทนสำหรับปีนั้น”

“ฉันบอกนายไว้เลยนะ จากนี้ไปหน้าที่ของนายต้องทำให้ดีและทำงานหนักและมีความรับผิดชอบด้วย!”

“ฉันเจอหัวหน้าปีศาจเข้าแล้ว นายไม่รู้หรอกว่าเขาโรคจิตขนาดไหน”

“คุณผู้หญิง คุณทั้งโลภเงินและทะลึ่ง และคุณจะไม่มีวันเปลี่ยนสันดานของคุณได้”

“ส่งไปที่ห้องประชุมชั้น 66 ภายในครึ่งชั่วโมง!”

“เมียเก่าขอลาออก”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เฟิงเชียนเสวี่ยก็อดหัวเราะไม่ได้ น้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง

เธอจำได้ว่าเธอเคยแกล้งเยี่ยเจิ้นถิงแบบนั้น และถูกเขาทำให้ลำบากใจ ในช่วงเวลานั้นเธอเกลียดเขามากจนกัดฟันด้วยความเกลียดชัง และสิ่งเดียวที่เธอต้องการก็คือหนี

เธอไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเธอจะแต่งงานกับเขา

บางทีนี่อาจเป็นโชคชะตา!

เยี่ยเจิ้นถิงมองดูเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างกระวนกระวาย ระยะทางสั้นๆ หลายสิบเมตรดูเหมือนไกลถึงหนึ่งศตวรรษ

ทุกย่างก้าวสัมผัสหัวใจของเขา

หัวใจของเธอเต้นแรงและฝ่ามือของเธอก็เหงื่อออกเพราะความกังวลใจ

เขาหวังว่าเธอจะเดินเร็วขึ้น มาเร็วขึ้น และมาหาเขาไวๆ