สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 652

“ตอนนี้ถือว่าพวกเราแต่งงานกันอย่างเรียบร้อยจริงๆ แล้วค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยจับมือของเยี่ยเจิ้นถิงมาวางบนใบหน้าของตัวเอง จากนั้นก็ยิ้มพร้อมกับน้ำตาคลอ “พวกเราจะไม่จากกันไปไหนตลอดกาลเลย ใช่ไหมคะ”

เยี่ยเจิ้นถิงอ้าปากและอยากพูดคำว่า ‘ใช่’ ออกไป แต่กลับพูดไม่ออก

เขาไม่รู้ว่าควรจะสู้หน้าเธออย่างไรดี ไม่รู้ว่าควรจะพูดเรื่องส่งเธอออกไปอย่างไร ถึงขั้นไม่กล้ามองหน้าเธอด้วยซ้ำ...

“ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกได้ “เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่ทำให้คุณลำบากใจหรือคะ”

เยี่ยเจิ้นถิงสูดหายใจเข้าและพูดออกมาในที่สุด “พวกเราอาจจะต้องแยกกันสักพักหนึ่ง...”

“อะไรนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยนิ่งค้างไปและมองไปที่เขาด้วยความตะลึง “ทำไมล่ะคะ”

“คุณต้องเชื่อใจผมนะ...” เยี่ยเจิ้นถิงจับใบหน้าของเธอและพูดอย่างจริงจัง “เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น...”

เขาคิดดีแล้ว เพื่อความปลอดภัยของเธอในตอนนี้ เพื่ออนาคตของเด็กๆ และเพื่อผลประโยชน์ของตระกูล เขาทำได้เพียงแค่ส่งเธอออกไป ใช้เวลาในการจัดการทุกสิ่งทุกอย่างให้สั้นที่สุด จากนั้นก็ไปรับเธอกลับมา...

“ทำไมล่ะคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยถามออกมาอีกครั้งหนึ่ง “ทำไมต้องแยกกันด้วย คุณจะไปที่ไหน”

เธอคิดอย่างใสซื่อว่าเขาจะเป็นคนไป ไปจัดการบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องงาน ผ่านไปสักพักถึงจะกลับมา

“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น...” เยี่ยเจิ้นถิงสูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าและพูดขึ้น “คุณต้องออกไปสักพักหนึ่ง รอจนผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมจะไปรับคุณกลับมาแน่นอน!”

“อะไรนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยชะงัก ผ่านไปสักพักถึงจะได้สติกลับมา “หมายความว่าอย่างไรคะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ คุณปู่เขาไม่ยอมรับฉันอีกแล้วหรือคะ”

“มีเรื่องเกิดขึ้นนิดหน่อย ค่อนข้างซับซ้อน ยากที่จะอธิบายให้คุณฟัง” เยี่ยเจิ้นถิงไม่อยากให้เธอรู้เรื่องมากเกินไป “เอาเป็นว่า ตอนนี้ผมจำเป็นต้องส่งคุณออกไป รอผมจัดการเรื่องทางนี้เสร็จแล้ว ผมจะไปรับคุณ...”

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะกลับบ้าน ฉันพาเด็กๆ กลับไปอยู่ที่ตึกหนึ่งถนนซิ่งฝูได้ไหมคะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกลนลานขึ้นมาเล็กน้อย “คุณว่างแล้วค่อยมาหาพวกเราก็ได้...”