สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 664

เฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจและมองจ้องหลิงหลงด้วยความงุนงง ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกตัวและหันไปปิดประตูลานบ้านและล็อคอย่างรวดเร็ว

“คุณหนู มีอะไรเหรอคะ...”

“เป็นหลิงหลง ไปกันเถอะ!”

เฟิงเชียนเสวี่ย ดึงแม่จูให้หนีออกไปทางประตูหลัง แต่แม่จูกลับวิ่งไปที่ห้อง "รอสักครู่"

แม่จูรีบเข้าไปในห้องและถือกล่องเงินเล็กๆ ไว้ในอ้อมแขนของเธอแน่น "ยาแก้พิษขวดสุดท้ายจะทำหายไม่ได้"

"ไป!" เฟิงเชียนเสวี่ยดึงเธอออกไปอย่างรีบร้อน

แล้วก็มีเสียงดัง ปัง ปัง ปัง ดังมาจากข้างหลังของพวกเขา คนพวกนั้นกำลังทุบประตู

ทั้งสองวิ่งออกจากทางประตูหลังและก็พบเข้ากับอาเป่าซึ่งนำทุเรียนมาให้พอดี "แม่จู ทุเรียนนี้อร่อยมาก..."

“มีคนต้องการฆ่าเรา รีบแจ้งตำรวจเร็ว”

เฟิงเชียนเสวี่ยตะโกน จากนั้นก็ดึงแม่จูวิ่งผ่านเขาไป

แล้วอาเป่าก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง ก่อนที่เขาจะทันได้โต้ตอบ ชายชุดดำหลายคน ก็พุ่งเข้ามาและจับเขาลงกับพื้น

ในขณะที่อาเป่ากำลังลุกขึ้นจากพื้นก็ถูกชายชุดดำต่อยอีกครั้ง ทำเอาทุเรียนในอ้อมแขนกลิ้ง ไปอีกฝั่งหนึ่ง และเขาก็ถูกชายชุดดำกระทืบเป็นเละ...

อาเป่าโกรธมาก เขาลุกขึ้นจากพื้นและอยากเล่นงานพวกนั้น แต่ชายผิวดำร่างสูงใหญ่ก็จ้องมาที่เขาอย่างดุดันพร้อมปืนในมือ

อาเป่าเลยรีบย่อตัวลงด้วยความตกใจ

“อย่ามาสอด!” ชายชุดดำเตือนอย่างเกรี้ยวกราดและรีบตามไป

"จับเธอไว้!"

มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น อาเป่าหันไปมองและก็เห็นผู้หญิงรูปร่างสูงสวยวิ่งมาด้วยรองเท้าส้นสูง และก็มีบอดี้การ์ดชุดดำหลายคน

วิ่งตาม

“อ้า...” เสียงร้องของเฟิงเชียนเสวี่ยดังมาจากที่ไม่ไกล