สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 692

“ประธานเยี่ยพูดถูก ฉันต้องเรียนรู้จากคนให้มาก”

เหลิ่งเซียนเสวี่ยไม่ได้รับการโจมตี มีเพียงรอยยิ้มที่มีเลศนัยและจากออกไปพร้อมกับพรรคพวกทันที

“ถอยไป!”เหลิ่งปิงชนเยี่ยฮุยอย่างตั้งใจ

“แก...”เยี่ยฮุยกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว

นักธุรกิจคนอื่นๆเห็นเหลิ่งเซียนเสวี่ยออกไปแล้วก็รู้ว่าครั้งนี้ไม่มีการสู้กันก็ออกไปโดยดี

แต่ฉากที่เพิ่งจะตอบโต้กันนั้นน่าตื่นเต้นมาก พวกเขาเดินพร้อมกับพูดด้วยเสียงต่ำ

“คุณเหลิ่งคนนี้เย่อหยิ่งมาก ยั่วยุประธานเยี่ย แต่ประธานเยี่ยมีพฤติกรรมที่ดีกว่าไม่โกรธเลย ถ้าเป็นคนอื่นคงบ้าคลั่งไปแล้ว”

“ประธานเยี่ยศักดิ์สิทธิ์ไม่มีใครกล้าล่วงเกิน ครั้งนี้เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงทนกับคุณเหลิ่งได้”

“ฉันคิดว่าประธานเยี่ยจงใจถอยเพื่อที่จะก้าวเข้าไป…”

“มีอะไรซับซ้อน อาจจะเป็นพระเอกยากที่จะผ่านคนสวย”

“เอ่อ…”

เมื่อได้ยินบทสนทนานี้ใบหน้าของเยี่ยฮุยก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว แต่เยี่ยเจิ้นถิงยังคงเฉยเมยเขามองถามไปที่เหลิ่งเซียนเสวี่ย…

มีหลายคนอยากเข้ามาประจบเยี่ยเจิ้นถิง แต่ถูกสหายปรามไว้ “เวลานี้ประธานเยี่ยกำลังโกรธ คุณไปคุยกับเขาไม่ใช่ไปหาที่ตายใช่มั้ย”

หลายคนก็คิดแบบนี้ จึงทักทายเยี่ยฮุยจากระยะไกลแล้วก็รีบจากไป

เมื่อมองไปที่แผ่นหลังของเหลิ่งเซียนเสวี่ยดวงตาของเยี่ยเจิ้นถิงก็เต็มไปด้วยความรักที่ร้อนแรงแต่ก็พยายามหักห้ามใจไว้…

สองปีที่นั่งคิดทั้งวันทั้งคืน เสียใจและรู้สึกผิดแต่สุดท้ายวันนี้ก็ปล่อยไป…

เธอกลับมาแล้ว กลับมาแล้วจริงๆ

ปรากฎอยู่ตรงหน้าเขาจริงๆ ไม่ใช่ภาพลวงตา ไม่ใช่ฝัน เป็นความจริง!

ได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดเมื่อครู่การสนทนาสั้นๆ ทำให้เขานึกถึงอดีต…

ตอนนั้นเธอชอบทะเลาะกับเขาทุกครั้งก็ชนะเขาไม่ได้ แล้วก็ชอบเย่อหยิ่ง…

เมื่อนึกถึงอดีตตอนนั้นแล้ว ริมฝีปากของเยี่ยเจิ้นถิงก็ยิ้มออกมาอย่างน่าหลงใหล สายตาก็ดูอบอุ่น…

ไม่เป็นไร ค่อยๆ มา!