สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 691

บนถนนทางหลวงรถโรลส์รอยซ์แฟนธอมสองคันคันหนึ่งสีดำคันหนึ่งสีเงิน เหมือนมีสายลมสองสายที่กระโชกแรงพุ่งไปด้านหน้า

เหมือนการแข่งขันว่าใครไปถึงจุดหมายก่อนกัน

“น่าสนุก!”

ภายในรถ เยี่ยเจิ้นถิงยิ้มมุมปาก แววตาเต็มไปด้วยความหวัง

ทุกครั้งเธอปรากฏตัวให้เขาเห็นในรูปแบบใหม่ๆ ทำให้เหมือนมีพายุขึ้นในโลกของเขา

ครั้งสุดท้าย เธออยู่ในความมืดทำกับเขาอย่างกับเป็นเป็ด เล่นเกมชำระแค้น

ครั้งนี้ เธอเป็นคู่แข่งแข่งขันกับเขา

เขาอยากจะเห็นว่าครั้งนี้เธอจะวาดลวดลายอะไรออกมา

คิดได้เช่นนั้น เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกว่าเกมระหว่างพวกเขานั้นสูงขึ้นเรื่อยๆ...

แต่ไม่ว่าลิงน้อยของเธอจะก่อความวุ่นวายยังไงก็ไม่สามารถหลุดพ้นเงื้อมมือของเขาไปได้

ด้วยความเร็วของลม รถโรลส์รอยซ์สองคันมาถึงคฤหาสน์ที่ตีนเขาพร้อมกัน

รถยนต์จอดอยู่หรูจอดอยู่ในลานจอดรถ นักธุรกิจรายใหญ่มาถึงแล้ว ลงจากรถพร้อมกับบอดี้การ์ดทักทายกันอย่างคึกคัก

จนกระทั่งรถโรลส์รอยซ์มาถึงพร้อมกันสองคัน ตวัดหางกันอย่างสวยงาม ลมกระโชกแรงทันใดนั้นบรรยากาศก็ดูเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที

นักธุรกิจที่อยู่ในที่นั้นหยุดพูดแล้วหันไปมองกัน

สัญญาณเสียงของรถ คันหนึ่งตัว S สีทอง อีกคันหนึ่งตัว L สีทองบ่งบอกตัวตนได้ชัดเจน!

สกุลเยี่ยกับสกุลเหลิ่ง สองตระกูลยักษ์ใหญ่แห่งวงการธุรกิจ

ผู้คนที่ที่เกิดเหตุมีการพูดคุยมากมาย นักธุรกิจทุกคนต่างตื่นเต้นทุกคนเต็มไปด้วยความคาดหมายและรู้สึกว่ารูปแบบของงานธุรกิจนี้ได้รับการเลี้ยงดู!

ประตูของรถทั้งสองคนถูกเปิดออกพร้อมกัน บอดี้การ์ดคนขับลงจากรถแล้วเปิดเบาะหลัง

เยี่ยเจิ้นถิงลงจากรถชุดสูทสีดำเปร่งประกายแวววาวท่ามกลางแสงสว่าง เหมือนมาดของพระราชากับความกล้าหาญยากจะประเมิณค่าให้ต่ำ ครอบงำด้วยดวงตา

“คุณชิวพูดอย่างนี้ไม่กลัวว่าสกุลเยี่ยจะโกรธ?” เหลิ่งเซียนเสวี่ยเลิกคิ้วแล้วยิ้ม “เสียงปรบมือนั้น ชนะด้วยการเหยียบสกุลเยี่ย!”

ทันทีที่พูดก็เกิดความโกลาหลไปทั่ว

นักธุรกิจใหญ่ต่างหน้าซีดด้วยความตกใจ สังเกตการณ์สีหน้าของเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความระมัดระวัง พวกเขารู้สึกว่าคุณเหลิ่งคนนี้หยิ่งยโส เขากล้าดียังไงมายั่วยวนเยี่ยเจิ้นถิงต่อหน้าอย่างเปิดเผย

“นี่ นี่...”

คุณชิวสามารถนั่งในตำแหน่งนี้ได้ ต้องรอบรู้อยู่แล้วคำพูดของเขาไร้ที่ติ แต่ตอนนี้ยังทนกับคำพูดของเหลิ่งเซียนเสวี่ยไม่ได้

เขาอายมาก รอยยิ้มของเขาแข็งทื่อและไม่น่ามอง เช็ดเหงื่อบนหน้าผากอย่างประหม่า

“พื้นดินอยู่ใต้เท้า อย่ากลัวที่จะถูกเหยียบเพราะทุกคนพึ่งพามันเพื่อที่จะยืนหยัด” เยี่ยเจิ้นถิงยิ้มมุมปากแล้วมองเหลิ่งเซียนเสวี่ยด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง “คุณเหลิ่งยังเด็ก ยังต้องเรียนรู้อะไรอีก!”

ประโยคนี้ทำให้เหลิ่งเซียนเสวี่ยพูดไม่ออก และยังทำให้มองเห็นระดับความสามารถของเยี่ยเจิ้นถิง

เขาพูดเบาๆ ว่าบอกทุกคุณแล้วว่าประธานเหลิ่งชนะแค่ชั่วคราว เป็นเพียงแค่ประธานเยี่ยปล่อยไม่มีอะไรพิเศษ