สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 695

หลิงหลงเงยหน้ามองเหลิ่งเซียนเสวี่ยตรงหน้าราวกับหิมะ เย็นชาโอหัง ไม่ได้ใจกว้าง กลายเป็นคุณหนูตระกูลเศรษฐีเต็มตัว

เปรียบเทียบกับคนที่ขี้ขลาดที่เงอะงะไม่ใช่เฟิงเซียนเสวี่ยคนเดิมแล้ว

หรือว่า อาจเป็นแค่รูปลักษณ์

นอกจากนี้ แล้วถ้าเธอเป็นเฟิงเซียนเสวี่ยละ

เมื่อถูกเธอทำให้อับอายขายหน้า ไม่นอนบนพื้นขอร้องอ้อนวอนเธอเหมือนหมาเลยหรอ

ทำไมต้องกลัว!!!

เมื่อคิดอย่างนี้แล้วความกลัวในใจหลิงหลงก็ค่อยๆหายไป

“ประธานเยี่ยมาแล้ว”มีคนตระโกนขึ้นมา

นักธุรกิจที่ประจบประแจงเหลิ่งเซียนเสวี่ยอยู่ก็ไปทักทายเยี่ยเจิ้นถิงทันที

แม้ว่าเหลิ่งเซียนเสวี่ยจะโดดเด่น แต่เยี่ยเจิ้นถิงในโลกของธุรกิจยังไม่สั่นคลอน นักธุรกิจพวกนี้ปรับตัวเข้ากับสายลมได้ดีจึงไม่มีใครถูกขัดใจ

ปกติแล้วเยี่ยเจิ้นถิงไม่ชอบเข้าสังคม และไม่ชอบรับมือกับคนเหล่านี้ แต่วันนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนสบายๆเพียงแค่ไม่แสดงรอยยิ้มที่หายไปนาน ยังคงพยักหน้าตอบรับให้กับนักธุกิจพวกนั้น

นักธุรกิจหลายคนขอร้องอย่างที่จะนัดพบอย่างรอบคอบ เขาให้เหวินลี่จดบันทึกไว้

ไม่กี่นาทีเยี่ยเจิ้นถิงก็โดดเด่นกว่าเหลิ่งเซียนเสวี่ย และกลายเป็นจุดสนใจทันที

เมื่อหลิงหลงเห็นอย่างนั้นแล้วดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความภูมิใจราวกับรังสีของเยี่ยเจิ้นถิง เธอดูเหมือนมีเกียรติ

ในที่สุดคนอื่นก็ถูกแยกให้ออกไป หลิงหลงรีบเข้าไปหาทันที “เจิ้นถิง!”

เยี่ยเจิ้นนถิงเห็นเธอก็ขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ แต่เพื่อทดสอบปฎิกิริยาของเหลิ่งเซียนเสวี่ย เขาจึงยกมุมปากขึ้นแล้วตอบว่า “ไม่เจอกันนาน!”

“ใช่ ไม่เจอกันนานจริงๆ”

หลิงหลงมองเขาอย่างเสน่หา แม้ว่าก่อนหน้านี้มีอะไรหลายอย่างเกิดขึ้น เขายังทอดทิ้งอย่างไร้หัวใจ แต่ว่าเรื่องราวผ่านไป เขายังคงเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุดในหัวใจของเธอ ไม่มีใครแทนที่ได้