สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 696

“ฉัน…”

“คุณชื่ออะไร มาจากตระกูลไหน”

หลิงหลงยังไม่ทันได้พูด เหลิ่งเซียนเสวี่ยก็ถามออกมาอย่างรวดเร็ว “ไม่มีคุณธรรมซะเลย มาที่หอการค้าเอเชียได้ยังไง”

เธอหันไปพูดกับคุณชิว “คุณชิว งานของคุณไม่ผ่าน!”

ไฟลุกไหม้บนตัวคนชิวอีกครั้ง

คุณชิวแอบบ่นในใจ แต่เขาก็รีบจัดการพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้ม “คุณเหลิ่ง นี่คือคุณหลิงมาจากหลิงกรุ๊ป หลิงกรุ๊ปเป็นผู้นำด้านธุรกิจจีนของประเทศมอลตา”

“ผู้นำ? ฉันเพิ่งได้ยินคุณหลิงบอกว่าบริษัทของพวกเขาอยู่ในอันดับที่เจ็ดสิบกว่า”

เหลิ่งเซียนเสวี่ยพูดขัดคุณชิว พร้อมกับเหน็บแนมอย่างเย็นชา “แม้ว่าหอการค้าเอเชียจะเข้าร่วมอยู่ในอันดับที่ 101 แต่นอกจากอันดับของธุรกิจแล้วควรดูลักษณะนิสัยด้วยใช่ไหม”

“นี่…”คุณชิวหันไปมองหลิงหลงด้วยความลำบากใจ และมองเยี่ยเจิ้นถิงเพื่อขอความช่วยเหลือ

สุดท้ายแล้วหัวข้อก็เริ่มขึ้นโดยประธานเยี่ย เยี่ยเยิ้นถิงกำลังจะพูดแต่หลิงหลงกลับตอบโต้กลับด้วยความโกรธทันที “เฟิงเซียนเสวี่ย คุณจงใจจับผิดหรอ”

เหลิ่งเซียนเสวี่ยหรี่ตามองเธออย่างเย็นชา “คุณพูดอะไร”

“อย่าคิดว่าคุณเปลี่ยนนามสกุลเป็นคนของตระกูลเหลิ่งแล้วฉันจะกลัวคุณ” หลิงหลงตะโกนอย่างเย่อหยิ่ง “เฟิงเซียนเสวี่ยที่ยอมจำนนฉันในอดีตอย่างกับสุนัขที่อยู่ตรงหน้าฉันทำไมตอนนี้ถึงหยิ่งผยอง…”

“เพี๊ยะ!”เสียงตบดังขัดจังหวะการพูดของหลิงหลงอย่างรุนแรง

หลิงหลงปิดแก้มที่แดงบวมของเธอมองไปที่เหลิ่งเซียนเสวี่ยอย่างแปลกใจ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “แก นังสารเลว แกกล้าตบฉันหรอ”

“เพี๊ยะ”เหลิ่งเซียนเสวี่ยตบเธออีกครั้ง

พละกำลังที่มากมายทำให้หลิงหลงเซจนเกือบล้มลง

เกิดความโกลาหลขึ้นในที่เกอดเหตุ ทุกคนต่างตกตะลึง รวมไปถึงเยี่ยเจิ้นถิง!

เขาไม่เคยเห็นเฟิงเซียนเสวี่ยตบคนมาก่อน ไม่เคยเห็นเธอก้าวร้าวมาก่อน…

นี่เธอจริงๆใช่ไหม

“คุณเหลิ่ง คุณทำอะไร คุณตบคนได้ยังไง…”

หลิงหลงตะโกนอย่างเกลียดชัง เต็มใจด้วยความไม่พอใจ

“คราวหน้าอย่าปล่อยหมาบ้ามาอีกนะ”เหลิ่งเซียนเสวี่ยมองคุณชิวด้วยสายตาที่เย็นชา ก่อนหันกลับมาพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มสง่างามอีกครั้ง “ขอโทษทุกท่าน ทำให้พวกคุณตกใจหรือเปล่า”

นักธุรกิจต่างก็ตื่นตระหนกเมื่อเห็นใบหน้าของเธอที่เปลี่นนไปทันที ทุกคนตกตะลึงก่อนจะมีคนส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ไม่ไม่ ไม่มี”

“คุณเหลิ่งฝีมือดีจริงๆ”

“คุณเหลิ่งอ่อนโยนดั่งผิวน้ำ แต่คาดไม่ถึงว่าฝีมือจะเก่งกาจขนาดนี้”

นักธุรกิจหลายคนยิ้มแห้งๆ ไม่กล้าเข้าใกล้เธออีก

“ถ้าไม่มีคนมาทำให้ฉันขุ่นเคือง ฉันก็ไม่รุกรานคนอื่น…”เหลิ่งเซียนเสวี่ยยิ้มออกมา “ถ้ามีคนทำให้ฉันขุ่นเคืองฉันจะฆ่ามัน!”

ประโยคนี้พูดออกมาเบาๆดูเหมือนไม่มีอารมณ์ใดๆ แต่การจ้องมองที่เฉียบคมทำให้ผู้คนต่างสั่นคลอน

“ใช่…”ทุกคนตอบรับอย่างตกใจ “คุณเหลิ่งพูดถูก!”

“ประธานเยี่ย คุณคิดว่ายังไง”เหลิ่งเซียนเสวี่ยเลิกคิ้วมองเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความเย่อหยิ่ง