สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 717

“แล้วเมื่อกี้นายตะโกนขอความช่วยเหลือ?” เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้วมองเขา

“คือ... “ ดยุคหลุยส์ดิ้นรนด้วยเหตุผลและความปรารถนาอีกครั้ง

“ที่จริง เมื่อกี้ของพวกนั้นเป็นแค่อาหารเรียกน้ำย่อย ไม่คุ้มที่จะพูดถึง” เยี่ยเจิ้นถิงตบไหล่เขาและยิ้มอย่างลึกลับ “ไฮไลท์อยู่ข้างหลัง!”

“ไฮไลท์อะไร” ดวงตาของดยุคหลุยส์เริ่มเปล่งประกายและเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ช่างมันเถอะ...” จู่ๆ เยี่ยเจิ้นถิงก็กลับมาจริงจังอีกครั้ง “นายบอกว่า คนฝรั่งเศสอย่างพวกนายมีความรู้สึกอันลึกซึ้งและทุ่มเทมาก ฉันไม่สามารถทำให้นายแปดเปื้อนได้”

“ไม่ใช่...” ดยุคหลุยส์รีบร้อน “นี่จะแปดเปื้อนได้อย่างไร ฉันแค่อยากรู้อยากเห็นและอยากเห็นโลกที่มีสีสันนี้ แต่หัวใจของฉันยังคงรู้สึกลึกซึ้งและทุ่มเทอยู่

“ใช่เหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงก่ายหน้าผาก ทำท่าทางปวดหัว “แต่นายบอกว่า ถ้าทำแบบนี้นายจะเสียใจต่อเหลิ่งเชียนเสวี่ย ถ้าเธอรู้เข้าจะโทษฉันที่ทำให้นายแย่หรือเปล่า”

“อย่าให้เธอรู้ก็พอ” ดยุคหลุยส์รีบพูด “ฉันไม่ได้ทำเรื่องเลวร้ายสักหน่อย ฉันสาบานได้ ฉันแค่มาเปิดหูเปิดตาเล่นสนุก”

“ช่างมันเถอะ” เยี่ยเจิ้นถิงปฏิเสธอย่างจริงจัง “นายกลับไปฝรั่งเศสแล้วค่อยเล่นสนุกเถอะ ไม่งั้นถ้าภรรยาของดยุครู้แล้วจะโทษฉันได้”

“ฉันแค่ถูกเขาควบคุมอย่างเข้มงวดเกินไป ตั้งแต่เล็กจนโตก็ปฏิบัติตามกฎ ไม่เคยเปิดหูเปิดตาอะไรเลย” ดยุคหลุยส์พูดถึงสิ่งเหล่านี้ก็เศร้าใจมาก “วันนี้เป็นครั้งแรกที่มาที่นี่ถึงรู้ว่ายังมีสถานที่ที่น่าตื่นเต้นเช่นนี้อยู่ในโลก...”

“สนุก? ฉันเห็นสีหน้าเจ็บปวดเมื่อกี้ของนาย” เยี่ยเจิ้นถิงมองเขาอย่างเต็มตา “เหมือนผู้หญิงเหล่านั้นเป็นปีศาจที่จ้องจะกินนาย”

“ฉัน ฉันตื่นเต้น ...” ดยุคหลุยส์จูงเขาอย่างรีบร้อน “นายเลิกกวนสักที จัดไฮไลท์มาเร็วๆ”

“โอเค เห็นนายใจร้อนขนาดนี้ ฉันจะให้นายได้เปิดหูเปิดตา!”

เยี่ยเจิ้นถิงปรบมือ จู่ๆ ก็มีเพลงแปลกๆ ดังเข้ามาในห้องวีไอพี จากนั้นกลุ่มหญิงสาวกระโปรงขาวที่คลุมด้วยผ้าโปร่งบางก็เดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มกระโปรงแดงเพลิง