สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 718

“โอ้ ใช่”

เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้าและไม่พูดอะไรเพิ่มเติม เพียงแค่นั่งพิงโซฟาด้วยท่าที่เย่อหยิ่งและจิบไวน์อย่างงามสง่า

จังหวะการเต้นรำของสาวสวยกระโปรงแดงค่อยๆ เข้ามาใกล้ดยุคหลุยส์ ดวงตาสวยหยาดเยิ้มดุจไฟและการโบกมือเรียวยาวจนผ้าโปร่งบางตกลงบนใบหน้าของดยุคหลุยส์พร้อมกับกลิ่นหอมเย้ายวนใจ...

ดยุคหลุยส์มองเธอด้วยความตกตะลึง หัวใจของเขาแทบจะกระเด็นออกมา

ลำคอของเขาเคลื่อนไหวจนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ...

เยี่ยเจิ้นถิงชำเลืองมองเขา และส่งสายตาให้เยี่ยฮุยอย่างเงียบๆ

เยี่ยฮุยเลยออกไปอย่างเงียบๆ ทันที

หญิงสาวกระโปรงแดงยังคงเต้นต่อไป หน้าอกอวบอิ่ม สะโพกทเวิร์คเผยให้เห็นกลิ่นอายที่น่าดึงดูดทุกส่วนบนร่างกาย...

เธอเดินเข้าหาดยุคหลุยส์ทีละก้าว จากนั้นหันหลังอย่างงามสง่า และโผเข้าสู่อ้อมกอดของดยุคหลุยส์อย่างเขินอาย

ดยุคหลุยส์ตกตะลึงจนร่างทั้งร่างแข็งทื่อ หลุบตาลงบนใบหน้าที่งดงามของเธอและไม่สามารถละสายตาจากเธอได้อีก ...

สาวสวยกระโปรงแดงเอื้อมมือไปคล้องคอดยุคหลุยส์ ริมฝีปากสีแดงอุ่นค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ ผ่านแก้มของเขา แนบข้างหูของเขาและงับติ่งหูของเขาเบาๆ

ดยุคหลุยส์ตัวสั่น ร่างกายเกร็งจนสั่น มือของเขาโอบรอบเอวของเธอโดยไม่รู้ตัว

มือเรียวยาวของหญิงสาวลูบไล้ผ่านหน้าอกของเขาเบาๆ เลื่อนลงอย่างช้าๆ และหยุดอยุ่ตรงจุดสำคัญของเขา จากนั้นมองเขาด้วยสายตาเย้ายวนแล้วผละออกไป...

“เอ่อ...” ดยุคหลุยส์ตะโกนโดยไม่รู้ตัว แต่สาวสวยคนนั้นก็ออกไปแล้ว

กลุ่มหญิงสาวกระโปรงขาวก็ออกไปด้วยเช่นกัน เหมือนผีเสื้อที่เต้นรําอย่างสง่างาม หายไปทันที...

ดยุคหลุยส์มองประตูห้องอย่างงงงวย สักพักถึงได้สติกลับมา เขารีบดึงเยี่ยเจิ้นถิงมาถามว่า “ทำไมพวกเธอถึงออกไป”

“ฉันบอกว่าจะจัดการให้ แต่นายบอกว่าไม่เอา พวกเธอก็ต้องออกไปสิ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างไม่มีทางเลือก “ถึงอย่างไรก็ยังมีภารกิจอื่นอีก...”

“ภารกิจ? ภารกิจอะไร?” ดยุคหลุยส์รีบถาม

“นอกจากนายแล้ว ยังมีคนอีกไม่น้อยที่รอดูเธอเต้นรําอยู่” เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างเฉยเมย “นั่นเป็นนางรำอันดับหนึ่งของบาร์นี้!”