สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 719

“คุณชายเยี่ย คุณเหลิ่งมา!” เยี่ยฮุยกระซิบอยู่ข้างหลัง

“อืม” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้าและหันหลังเดินออกไป “ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่าการทำเรื่องเลวร้ายมันมีความสุขขนาดนี้!”

“ไม่มีศีลธรรมจริงๆ...” เยี่ยฮุยพึมพำ

“อะไรนะ” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว

“ผมหมายถึง...” เยี่ยฮุยรีบเปลี่ยนคําพูด “คุณชายเยี่ยยึดมั่นในความเป็นธรรม เสี่ยงอันตรายและยอมเสียสละเพื่อเพื่อน...”

“พูดกลับกันหรือเปล่า” เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างเฉยเมย “น่าจะเป็นเพื่อผู้หญิง ฉันถึงเสี่ยงอันตรายและยอมเสียเพื่อน!”

“...”

เยี่ยฮุยไม่กล้าพูดต่อ แค่แอบกลอกตามองบน

“แต่นี่เป็นเรื่องที่ดี” เยี่ยเจิ้นถิงปิติยินดีด้วยความภาคภูมิใจ “ผ่านเรื่องนี้ไปได้ หลุยส์ถึงจะโตขึ้น”

“ครับ เขาควรขอบคุณท่าน” เสียงเห็นด้วยของเยี่ยฮุยแผ่วเบา

“นายกําลังประชดประชันเหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงเหลือบตามองเขา

“ไม่ใช่อย่างแน่นอนครับ” เยี่ยฮุยยืดตัวตรงทันทีแล้วพูดอย่างเป็นธรรมว่า “ผมอยู่ข้างคุณชายเยี่ยอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ สิ่งที่คุณชายเยี่ยทำนั้นถูกต้องทั้งหมด!”

“นี่ก็ถูกต้อง” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้าอย่างพอใจ

“คุณเหลิ่ง...” เยี่ยฮุยเห็นร่างที่คุ้นเคยจึงอดไม่ได้ที่จะหยุดชะงัก “คุณมาทางนี้ได้อย่างไร”

เยี่ยเจิ้นถิงเงยหน้าขึ้นมอง ท่ามกลางฝูงชนที่แออัดไม่ไกลนัก บอดี้การ์ดหญิงหลายคนก็เปิดทางอย่างอุกอาจ คนที่เดินมาตรงกลางอย่างองอาจคือเหลิ่งเชียนเสวี่ย!

เยี่ยเจิ้นถิงเดินเข้าไปในห้องถัดไปทันที เยี่ยฮุยที่รู้จักเธอก็หลบเข้าไปด้วย

“คุณเหลิ่ง ที่นี่เสียงดังมาก เรากลับกันดีไหมคะ”

“ใช่ค่ะ ที่นี่เป็นสวรรค์ของผู้ชาย ไม่เหมาะกับเรา”

“พวกเธอสองคนพูดไร้สาระเกินไป!”

เหลิ่งเชียนเสวี่ยพูด

เหลิ่งมั่วและเหลิ่งปิงไม่กล้าพูดอะไรอีก

เหลิ่งเชียนเสวี่ยกวาดสายตามองพวกเขาและหลุบตามองลงบนหน้าต่างกระจกของประตูห้อง

ท่ามกลางแสงเลือนราง มองเห็นดยุคหลุยส์นอนอยู่บนโซฟาอย่างแข็งทื่อเพียงตะคุ่มๆ สาวสวยกระโปรงแดงโผเข้าหาเขาและโอบรอบตัวเขาเหมือนกับไฟ...

ดยุคหลุยส์ดูเหมือนต้องการจะผลักเธอออก แต่ก็ดูเหมือนจะต้องการกอดเธอด้วย

ท่าทางที่อยากปฏิเสธและต้อนรับแบบนั้น เหมือนถูกหญิงสาวบังคับมากกว่า...

เหลิ่งเชียนเสวี่ยเลิกคิ้วและยกเท้าเตะเปิดประตูห้อง

เสียงดัง “ปัง” ทำให้ทั้งสองคนภายในห้องตกใจ

ดยุคหลุยส์เห็นเหลิ่งเชียนเสวี่ยเข้าก็ตกใจสะดุ้งโหยง เขารีบผลักหญิงสาวกระโปรงแดงออก รีบลุกจากโซฟา และเอาหมอนมาบังปฏิกิริยาตรงหน้า

ขณะนี้เขาอับอายจนอยากจะแทรกตัวเข้าไป...

“คุณเป็นใคร” หญิงสาวกระโปรงแดงขมวดคิ้วมองเหลิ่งเชียนเสวี่ย

ดวงตาที่ดุเดือดของเหลิ่งเชียนเสวี่ยกวาดผ่านไป เธอตกใจสะดุ้งโหยงแล้วรีบหยิบผ้าโปร่งสีแดงบนพื้นขึ้นมาเพื่อปกป้องร่างกายของเธอและผลุนผลันหนีไป...