สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 720

“เชียนเสวี่ย ผม...ผม...”

ดยุคหลุยส์ต้องการอธิบาย แต่ประหม่าจนเหงื่อออกท่วมตัวและพูดไม่ชัด

“ใครพาคุณมา?”

เหลิ่งเชียนเสวี่ยไม่ได้โกรธ เธอถามอย่างเมินเฉยแล้วเริ่มมองห้องวีไอพีนี้ทันที แปลก ทําไมเธอรู้สึกคุ้นเคยที่นี่ขนาดนี้

“คือ...” ดยุคหลุยส์กําลังจะพูดชื่อ คิดแล้วคิดอีกก็รู้สึกผิดต่อเพื่อน เลยเปลี่ยนคําพูดแล้วอธิบายว่า “เชียนเสวี่ย ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เมื่อกี้ผมยืนหยัดมั่นคงตลอด ยังไม่มีอะไรเลย...”

“โอ้!”

เหลิ่งเชียนเสวี่ยเหลือบมองกางเกงของเขา เข็มขัดถูกปลดออกแล้ว แต่กางเกงไม่ได้ถอดออก

ดังนั้น สาวสวยกระโปรงแดงเมื่อกี้พยายามอย่างหนักแต่ก็ยังไม่บรรลุผล!

น่าสงสารจริงๆ

“อย่าโกรธเลยนะ...” ดยุคหลุยส์ก้าวไปข้างหน้าต้องการดึงเฟิงเชียนเสวี่ยมา

แต่เฟิงเชียนเสวี่ยถอยหลัง หลบเลี่ยงมือของเขา “ฉันไม่ได้โกรธ!”

“แล้วทำไมคุณ ...” ดยุคหลุยส์มองท่าทางที่เมินเฉยของเธอก็เจ็บปวดมาก

“คุณเพิ่งสัมผัสคนอื่นมา” เหลิ่งเชียนเสวี่ยรักษาระยะห่างจากเขา “ฉันจะออกไปก่อน ไว้เจอกันวันหลังเถอะ”

“เชียนเสวี่ย...” ดยุคหลุยส์กำลังจะพูด แต่เหลิ่งเชียนเสวี่ยหันหลังออกไปแล้ว

เขามองเงาที่จากไปของเธอก็ผิดหวังอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็เสียใจกับการกระทำของตัวเองเมื่อกี้เช่นกัน...

บอดี้การ์ดสองคนเดินเข้ามาและปลอบขวัญอย่างระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง “ท่านดยุค ท่านอย่าเสียใจเลยครับ ปฏิกิริยาของคุณเหลิ่งเป็นเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าเธอสนใจท่าน”

“จริงเหรอ?” ดยุคหลุยส์อดไม่ได้ที่ดวงตาจะเป็นประกาย

“ใช่ครับๆ เห็นได้ชัดว่าเธอกําลังหึง” บอดี้การ์ดอีกคนก็เห็นด้วย

“ใช่ เธอหึง...” ดยุคหลุยส์นึกถึงพฤติกรรมของเหลิ่งเชียนเสวี่ยเมื่อกี้ก็แอบดีใจอยู่ภายในใจ “ต้องหึงแน่ๆ!”

“บางทีนี่อาจจะเป็นเรื่องที่ดีก็ได้ครับ” บอดี้การ์ดยังพูดอีกว่า “เมื่อก่อนเธอเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายกับท่าน และไม่แน่ใจในความรู้สึกที่มีต่อท่าน จากเหตุการณ์นี้ เธอก็เริ่มให้ความสำคัญแล้ว”

“ในภาษาจีน นี่เรียกว่าอะไรเวิงเสียม้า”

“ไซ่เวิงเสียม้า แต่กลับเป็นโชคอันยิ่งใหญ่!”

ในตอนนั้น จากมุมหนึ่งของเยี่ยเจิ้นถิงก็สังเกตเหลิ่งเชียนเสวี่ยอยู่ตลอดเวลาและหรี่ลงต่อเล็กน้อยเขาอยากรู้มากจริงๆ...

พอเธอเห็นภาพก็คิดถึงอดีต?

หรือว่าความจำเสื่อมจริงๆ?

“คุณชายเยี่ย ผู้จัดการบาร์บอกว่า มีคนกําลังตรวจสอบห้องวีไอพีของเราอยู่ครับ” อาไห่เข้ามากระซิบรายงาน “ผมได้บอกกับเขาแล้วว่าอย่าให้ใครรู้”

“ทำได้ดีมาก” เยี่ยฮุยตบไหล่เขา

“หลุยส์ไปแล้วเหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงถามทันที

“เพิ่งไปครับ” อาไห่บอก

“อุปกรณ์ชุดก่อนของฉันยังอยู่ในห้องวีไอพีใช่ไหม”

เยี่ยเจิ้นถิงมองเงาของเฟิงเซียนเสวี่ยอย่างลึกซึ้ง ทันใดนั้นก็หันหลังเดินไปยังเขตห้องวีไอพี

“อยู่ครับ ผมเก็บไว้ในตู้เซฟห้องวีไอพีของท่านตลอด”

“ดีมาก!”