สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 728

“คงจะเป็นแบบนั้น” เหลิ่งเชียนเสวี่ยยื่นมือออกไปอยากจะถอดหน้ากากของเขาออก “ให้ฉันดูหน้าตาของคุณหน่อย...”

เยี่ยเจิ้นถิงจับมือของเธอไว้ได้ทัน จากนั้นก็ยกยิ้มขึ้น “ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นมาจากการที่ผมสวมหน้ากาก ทำไมต้องทำลายความรู้สึกนั้นลงด้วยล่ะ”

“ก็จริง”

เหลิ่งเชียนเสวี่ยรู้สึกว่าถ้าเห็นหน้าเขาอย่างชัดเจน บางทีเธออาจจะสูญเสียความรู้สึกดีๆ แบบนี้ไปก็ได้...

เธอเก็บมืกลับไปและมองดูพระอาทิตย์ขึ้นอย่างเงียบๆ

เยี่ยเจิ้นถิงถอดเสื้อด้านนอกออกไปคลุมไว้บนตัวของเธอ โดยที่ไม่แตะโดนตัวเธอ และนั่งดูเป็นเพื่อนเธออย่างเงียบๆ

จริงๆ แล้วสองปีมานี้ เขาเคยจินตนาการนับครั้งไม่ถ้วน ว่าเธอได้กลับมาอยู่ข้างกายเขา ดูพระอาทิตย์ขึ้นไปพร้อมกับเขา...

ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ!

เพียงไม่นาน ท้องฟ้าก็ค่อยๆ กลายเป็นสีแดง สะท้อนให้เขาชิวหมิงสวยงามขึ้นมา

เหลิ่งเชียนเสวี่ยอารมณ์ดีมาก เธอกางแขนออกดื่มด่ำไปกับบรรยากาศดีๆ นี้

เยี่ยเจิ้นถิงอยากจะกอดเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน แต่เขาก็ไม่ได้ทำ เขารู้ว่าเรื่องบางเรื่องควรจะค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป...

แสงอาทิตย์ค่อยๆ สว่างขึ้น ความอบอุ่นค่อยๆ ปกคลุมบนร่างกาย

เฟิงเชียนเสวี่ยดึงสายตากลับมา ปิดประทุนและขับลงจากเขา

แต่ยังไม่ถึงครึ่งเขา เธอก็เจอเข้ากับเหลิ่งปิงและเหลิ่งมั่วที่มาตามหาเธอ

รถทั้งสองคันขับสวนกันและหยุดลงพร้อมกัน

เหลิ่งปิงรีบลงจากรถทันที “คุณเหลิ่งคะ!”

เหลิ่งเชียนเสวี่ยรู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เธอหันไปมองเยี่ยเจิ้นถิง “ขับรถเป็นไหม”

“ครับ” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า

เหลิ่งเชียนเสวี่ยหยิบกระเป๋าขึ้นมาและยกตำแหน่งคนขับให้เยี่ยเจิ้นถิง พร้อมกับพูดอย่างใจกว้าง “ขับกลับเองเลยนะ รอฉันโทรไป”

“ได้ครับ” เยี่ยเจิ้นถิงเปลี่ยนเกียร์และเหยียบคันเร่งออกไป

เหลิ่งมั่วกำลังจะกลับรถเพื่อหลีกทาง แต่เยี่ยเจิ้นถิงก็หลบรถโรลส์-รอยซ์ เรธไปด้านข้าง จากนั้นก็ขับออกไป

ล้อครึ่งหนึ่งลอยอยู่กลางอากาศ แต่เขาก็ขับออกไปได้อย่างแม่นยำ