สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 733

"เธอไปแล้วหรือยัง" ในเวลานี้ เยี่ยเซินก็รีบออกไปตรวจสอบ

“ไปแล้วครับ ลุงเซิน” เยี่ยจวินรายงาน

“คุณท่านกำลังโมโหอยู่ พวกคุณค่อยๆเป็นค่อยๆไปละกัน”

เยี่ยเซินเตือนแล้วหันกลับเข้าไปในบ้าน

"ฉันต้องไปรับกรรมแล้ว"

เยี่ยฮุยรู้ว่า ถึงเยี่ยเซินจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่คุณท่านก็มองออกว่าตอนนี้ป็นเขาที่ปิดกั้น ทุกอย่าง และลูกน้องของเขาก็จัดการได้ไม่ทันเวลา เลยทำให้นกอินทรีบินเข้ามาในบ้าน

ตอนนี้คุณท่านเยี่ยกำลังอารมณ์เสียอยู่ ท่านจะต้องประหารเขาแน่

"อย่างมากสุดก็แค่ตบไม่กี่ครั้ง" เยี่ยจวินตบไหล่เขาและปลอบ "คุณท่านแก่แล้วคงไม่ถึงขั้นเลือดตกยางออกหรอก"

"..."

...

“พาเด็กๆไปที่ห้องก่อน” เยี่ยเจิ้นถิงทำท่าทาง

แล้วแม่หลงกับสาวใช้หลายคนก็รีบรุดไปพาเด็กๆทั้งสามกลับห้อง

เย่ว์เย่ว์ก็หยุดร้องไห้แล้ว แต่ร่างกายของเธอยังคงเย็นและใบหน้าเล็กๆ ก็ยังซีดอยู่

"ไม่ต้องกลัว แด๊ดดี้อยู่นี่ จะไม่มีทางเกิดเรื่องแน่" เยี่ยเจิ้นถิงกอดและปลอบเธอเบาๆ "กลับไปพักผ่อนที่ห้องดีๆ ไว้แด๊ดดี้จัดการปัญหาเสร็จแล้วจะรีบมาอยู่ด้วยนะ"

"อือ" เย่ว์เย่ว์พยักหน้าอย่างกล้าหาญทั้งๆที่น้ำตายังคงเอ่ออยู่บนใบหน้าของเธอ

แล้วเยี่ยเจิ้นถิงก็หันไปมองเฉินเฉิน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง แต่เขาก็ถามไปอย่างง่ายๆ ว่า "ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม"

เฉินเฉินส่ายหัวด้วยอย่างไร้สติและไม่พูดอะไรสักคำ

"นกอินทรีตัวนั้นน่ากลัวมาก" หลงหลงกอดซื่อเป่าตัวน้อยที่ตัวสั่นเทาและพูดทั้งๆที่ยังไม่หายกลัว"วันก่อนที่พวกเราอยู่ในรถแล้วได้ยินเสียงมันก็กลัวแทบแย่และวันนี้มันบินมาที่บ้านของเรา จริงๆ"

"ฮื่อออ..." เย่ว์เย่ว์ตกใจจนอยากจะร้องไห้อีกครั้ง

"ซานเป่าไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว" หลงหลงรีบปลอบเธอ

“แด๊ดดี้ ใครคือเจ้าของของนกอินทรีตัวนั้นเหรอฮะ” เฉินเฉินขมวดคิ้วและถาม

“ไว้แด๊ดดี้จะอธิบายให้ทีหลังฟังนะ” เยี่ยเจิ้นถิงลูบหัวน้อยๆ ของเขา “กลับไปที่ห้องก่อน”