สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 761

“ไม่ว่าจะเป็นประธานอวิ๋นหรือว่าหลิงหลงก็จัดการได้ทั้งนั้น มีแค่เหลิ่งตี้เฟิงเท่านั้น...”

สีหน้าของเยี่ยฮุยจริงจังขึ้นมา คำพูดสุดท้ายเขาไม่ได้ออกมา

เดิมทีแล้วตระกูลเหลิ่งกับตระกูลเยี่ยมีศักยภาพพอๆ กัน

แต่ตระกูลเยี่ยมีไส้ศึกอย่างเยี่ยเจิ้นอวิ๋นอยู่ วันๆ เอาแต่ต่อต้านเยี่ยเจิ้นถิง ทำให้เยี่ยเจิ้นถิงมีปัญหามากมายนับไม่ถ้วน ตอนนี้เหลิ่งตี้เฟิงยังมีเหลิ่งเชียนเสวี่ยเป็นไพ่ใบสุดท้ายอยู่...

เยี่ยฮุยเป็นห่วงมากจริงๆ

ถ้าเหลิ่งตี้เฟิงใช้ประโยชน์จากเหลิ่งเชียนเสวี่ยมาต่อกรกับเยี่ยเจิ้นถิง ผลลัพธ์คงจะแย่จนคิดไม่ถึงแน่นอน!

“ทำไปทีละขั้นแล้วกัน” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วและพูดออกมา “แม้ว่าเชียนเสวี่ยจะเกลียดฉันมากแค่ไหน แต่ก็ต้องคิดถึงลูกๆ และไม่ไปเป็นหมากของเหลิ่งตี้เฟิงแน่นอน!”

ตอนที่พูดประโยคนี้ ในใจของเยี่ยเจิ้นถิงไม่มีความมั่นใจอยู่เลย...

“ครับ” เยี่ยฮุยรีบหยักหน้า “ถ้าคุณเฟิงรู้เรื่องในตอนนั้น รู้ความจริง จะต้องเข้าใจและให้อภัยท่านแน่นอนครับ”

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้พูดอะไรออกมา ทำเพียงแค่หรี่ตาลงเท่านั้น จะให้อภัยจริงหรือ

แม้ว่าจะมีบางเรื่องที่สามารถอธิบายให้เข้าใจได้ แม้ว่าจะมีบาดแผลมากมายที่สามารถไม่คิดเล็กคิดน้อยได้ แต่การตายของแม่จู การถูกเหยียดหยามและการถูกทำร้ายที่เธอได้เจอ เกรงว่าจะไม่สามารถให้อภัยได้

ไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะตามหาคนผิดในตอนนั้นและให้คำอธิบายแก่เธออย่างแน่นอน!

เยี่ยเจิ้นถิงเงยหน้าออกไปมองด้านนอกหน้าต่าง เงาของรถสีเงินสองคันขับครึ่งมาถึงกลางเขาจนเกือบจะถึงบ้านแล้ว

ภายในรถ เหลิ่งเชียนเสวี่ยหรี่ตาลงตั้งใจมองปืนกระบอกนั้น จากนั้นก็ออกคำสั่งกับเหลิ่งปิง “รีบตรวจสอบซะ ปืนนี้เป็นของใครกันแน่”

“ค่ะ” เหลิ่งปิงพยักหน้ารับคำสั่ง

เหลิ่งเชียนเสวี่ยมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ภายใต้ท้องฟ้ายามกลางคืน จู่ๆ ในหัวของเธอก็มีภาพแปลกประหลาดปรากฏขึ้นมา มีหญิงสาวคนหนึ่งพากลุ่มชายชุดดำมาตามฆ่าเธอ...

เธอหลับตาลงและพยายามคิดให้ออกว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นใคร แต่ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก

ในใจของเธอร้อนรุ่มขึ้นมา เป็นไฟจากความเกลียดแค้น!

เธอพอจะรู้ว่าคนที่มาตามฆ่าเธอในคืนนี้ จะต้องเกี่ยวรับเรื่องเมื่อสองปีที่แล้วอย่างแน่นอน...

...

เยี่ยเจิ้นถิงกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว เขาออกคำสั่งกับเยี่ยฮุยไปพลางเดินขึ้นไปชั้นบน เมื่อเดินไปถึงบันไดวน จู่ๆ เยี่ยเซินก็เรียกเขา “นายท่าน!”

“ลุงเซิน ทำไมดึงขนาดนี้แล้วยังไม่นอนอีกครับ” เยี่ยเจิ้นถิงหยุดฝีเท้าลงและหันไปมองที่เขา

“พวกเราก็เพิ่งจะกลับมาได้ไม่นานครับ” เยี่ยเซินยิ้มออกมาและพูดขึ้น “เพิ่งจะหัดหาที่พักให้คุณหลิงอวิ๋นได้น่ะครับ”

“อะไรนะ”

ขณะที่เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกประหลาดใจ เหลยอวี่ก็เดินลงมาจากชั้นสองพร้อมกับพยาบาลอีกสองคนที่ตามมาด้านหลัง

“พวกคุณรับเธอเข้ามาหรือ” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “จัดให้เธอนอนในห้องนั้นอีกด้วย?”

ห้องนั้นเป็นห้องที่เหลิ่งเชียนเสวี่ยนอนอยู่ตอนยังไม่ได้แต่งงาน เยี่ยเจิ้นถิงไม่อนุญาตให้ใครแตะต้องห้องนั้นและห้องนั้นก็ว่างมาโดยตลอด

เหลยอวี่เห็นว่าสีหน้าของเยี่ยเจิ้นถิงไม่ค่อยสู้ดีนักจึงรีบพูดอธิบาย “คุณชายเยี่ยคะ เป็นเพราะว่าห้องนี้ติดตั้งที่ช่วยหายใจกับเครื่องตรวจจับปฏิกิริยาไว้ ตอนที่คุณหลิงอวิ๋นเข้ามาเธอไม่ค่อยสบาย คุณท่านก็เลย...