สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 762

“ตึกด้านหลังไม่ใช่ห้องพยาบาลหรือไง” เยี่ยเจิ้นถิงพูดขัดเหลยอวี่และมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “พวกคุณจัดการกันอย่างไร”

“ขอโทษค่ะ ฉันผิดไปแล้ว” เหลยอวี่ก้มหน้าลง ไม่กล้าพูดอะไรอีก

“เสียงดังอะไรกัน” เสียงของคุณท่านเยี่ยดังขึ้นมาจากด้านหลัง จากนั้นก็พูดกับเยี่ยเจิ้นถิง “อย่าเสียงดังรบกวนคนป่วย มีเรื่องอะไรก็ไปคุยกันที่ห้องหนังสือ”

ในใจของเยี่ยเจิ้นถิงร้อนเป็นไฟ แต่ก็ตามไปยังห้องหนังสือที่ตึกหนึ่ง

เหลยอวี่รู้สึกไม่สบายใจมาก เยี่ยฮุยทำสัญญาณมือให้เธอ บอกให้เธอไม่ต้องกังวล

เมื่อมาถึงที่ห้องหนังสือ เยี่ยเจิ้นถิงก็ถามขึ้นด้วยความโมโห “คุยกันแล้วว่าจะให้อยู่ตึกเล็กที่ด้านหลังไม่ใช่หรือครับ ถ้าปู่จะรับเธอเข้ามารักษา ผมไม่ขัดแย้งอะไร แต่ไม่จำเป็นต้องมาอยู่ที่ตึกนี้หรอกมั้งครับ ยังอยู่ที่ห้องนั้นอีก”

“แกก็รับปากว่าจะอยู่เป็นเพื่อนเธอแล้วนี่ ทำไมต้องออกไปก่อนด้วย” คุณท่านถามย้อน

“นี่มันคนละเรื่องกันนะครับ!” เยี่ยเจิ้นถิงโกรธมาก

“ในเมื่อแกตัดสินใจเองได้ ฉันก็ทำได้เหมือนกัน” คุณท่านเยี่ยพูดอย่างตรงไปตรงมา “ห้องนั้นไม่มีอุปกรณ์ มาอยู่ที่นี่ดูแลสะดวกกว่า”

“แต่นี่มันบ้านผม” เยี่ยเจิ้นถิงโพล่งปากออกไป

“ถ้าไม่มีฉัน แกยังจะมีบ้านอยู่อีกหรือ”

คุณท่านเยี่ยขมวดคิ้ว บรรยากาศความบ้าอำนาจนั้นกลับมาอีกครั้ง

“ปู่พูดแบบไม่มีเหตุผลเลย” เยี่ยเจิ้นถิงกลั้นไฟร้อนแห่งความโกรธเอาไว้ “ผมยอมถอยให้ปู่แล้ว ปู่กลับได้คืบจะเอาศอก...”

“หลิงอวิ๋นเคยช่วยเย่ว์เย่ว์ เธอมีบุญคุณต่อตระกูลเยี่ยของพวกเรา ตอนนี้เธอบาดเจ็บอยู่ มารักษาที่บ้านของพวกเราแค่ไม่กี่วัน แกก็มาโวยวายแบบนี้ แกคิดว่ามันสมควรไหม”

“ผมไม่ได้บอกว่าไม่ให้เธอมา เพียงแต่มันไม่สมควรที่จะให้เธอพักที่ห้องนั้น...”

“ตอนนี้ก็เข้าไปอยู่แล้ว มันทำไมล่ะ” คุณท่านเยี่ยเริ่มเล่นลูกไม้อีกครั้ง

“ปู่...” เยี่ยเจิ้นถิงระเบิดอารมณ์ออกมา

เยี่ยฮุยรีบเข้ามาห้ามไม่ให้เยี่ยเจิ้นถิงพูดอะไรไปตอนโกรธ

ขณะเดียวกัน เยี่ยเซินก็เข้ามาโน้มน้าว “คุณท่านอย่าโกรธขนาดนี้เลยครับ! เด็กมันโตแล้ว ต้องค่อยๆ สอน...”

“เด็กอะไรกัน ตอนนี้ก็อายุสามสิบแล้ว ยังเป็นเด็กอยู่อีกหรือ” ความโกรธของคุณท่านเยี่ยปะทุออกมา “เหลนสามคนนั้นของฉันสิถึงจะเป็นเด็กอยู่! คนที่เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับอดีตและไม่เห็นแก่ลูกเลยแบบนี้มันช่างเห็นแก่ตัวจริงๆ!”

“ใครที่เห็นแก่ตัวกันแน่ครับ ถ้าไม่ใช่เพราะปู่เห็นแก่ตัว ตระกูลนี้จะกลายเป็นแบบนี้หรือ”

“แก...นี่แกกล้าสอนฉันหรือ”

“อย่าทะเลาะกันเลยครับๆ ถ้าทำเด็กๆ ตื่นขึ้นมาคงจะลำบากแย่เลย...”

เยี่ยเซินรีบเข้ามาห้าม ในขณะเดียวกันก็ส่งสัญญาณให้เยี่ยฮุยพาเยี่ยเจิ้นถิงออกไป

เยี่ยฮุยทำอะไรเยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้เลย เยี่ยเซินจึงทำได้แค่เข็นคุณท่านเยี่ยออกไปด้านนอก “อายุเยอะขนาดนี้แล้วยังจะกล้าอารมณ์เสียขนาดนี้อีกหรือครับ ถ้าให้เด็กๆ ทั้งสามคนเห็นเข้าเดี๋ยวก็ถูกบ่นอีก...”