สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 8

ชายคนนั้นเอามือดันหัวของเธอไว้ ให้มือของเธอสามารถกวัดแกว่งไปมาได้ แต่เธอพยายามยื่นมือไปไกลแค่ไหนก็ไปไม่ถึงเขา

เขามองดูเธอด้วยความเย็นชาและมองดูความเย่อหยิ่งทะนงตนของเธอ ราวกับกำลังมองตัวตลก “ฉันจะพูดให้ชัดเจนนะ ตอนนั้นเธอเป็นคนสั่งฉันและเราเต็มใจกันทั้งคู่ ทำไมตอนนี้มาพูดเหมือนว่าฉันไปข่มขืนเธอล่ะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยเถียงออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ “นายคือโฮสต์หนุ่มเฮงซวยไม่มีจรรยาบรรณต่ออาชีพ นายให้บริการลูกค้าแต่กลับไม่สวมถุงยางอนามัย นายเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันเหมือนตายทั้งเป็น ฉันจะตัดเอาลูกอัณฑะทั้งสองออกของนายออกมา ฉันจะตอนออกมา”

“หืม?” ชายคนนั้นหรี่ตาลงและจ้องมองมาที่เธออย่างไม่น่าไว้ใจ “เธอคงไม่ได้...ท้องหรอกใช่ไหม?”

เฟิงเชียนเสวี่ยหยุดการกระทำอันโง่เขลาของเธอลง จู่ๆ ภาพของลูกๆ ทั้งสามคนก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ เธอได้แต่ก่นด่าอยู่ในใจ ใช่ ฉันท้อง ฉันคลอดลูกของคุณสามคน แต่คนที่ฉีดน้ำเชื้อไปเรื่อยอย่างคุณคงจะไม่มีความรับผิดชอบของคนเป็นพ่อหรอก!

“พูดมา!” ชายคนนี้ตะโกนออกมาด้วยความเย็นชา

“ใช่...ฉันท้อง!” เฟิงเชียนเสวี่ยโพล่งออกมา แต่เธอก็กลับคำอย่างรวดเร็ว “แต่ แต่หลังจากนั้นก็ทำแท้งแล้ว! ฉันคงไม่คลอดลูกของโฮสต์หนุ่มอย่างนายหรอก”

ถ้าเกิดคนอื่นรู้ว่าแด๊ดดี้ของลูกๆ เป็นคนที่ทำงานเกี่ยวกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ในสถานที่ล่อแหลม ต่อไปลูกๆ อยู่ที่โรงเรียนอนุบาลคงจะต้องโดนดูถูกอย่างแน่นอน!

ไม่ได้การละ เธอต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับต่อไป ต้องไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด

“ดีมาก!” ชายคนนั้นพยักหน้าด้วยความพอใจ พลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหยิบบางอย่างออกมา

“นายยังมีหน้ามารับงานเป็นโฮสต์อยู่ที่นี่อีกหรือ นายอยากจะทำร้ายผู้หญิงดีๆ สักกี่คนกัน ตอนนี้ฉันจะไปหาผู้จัดการของคุณเพื่อร้องเรียน!” เฟิงเชียนเสวี่ยออกไปด้วยความโกรธ

มือของชายคนนั้นหยุดลง เขาขมวดคิ้วแล้วเก็บเช็คลงไปที่เดิม

เฟิงเชียนเสวี่ยเพิ่งจะเดินไปถึงประตูก็ได้รับสายโทรเข้าจากเฮ่อเหวินเจ๋อ “เฟิงเชียนเสวี่ย ถ้าคุณยังไม่กลับมาอีกเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ก็จะกลับหมดแล้ว แล้วพรุ่งนี้คุณก็ไม่ต้องมาทำงานที่เซิ่งเทียนอีก”

“ไปตายซะ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยกดตัดสายโทรศัพท์ด้วยความโกรธจัด เธอโกรธจนตัวสั่น ทำไมถึงมีผู้ชายน่ารังเกียจอยู่เต็มไปหมด ด้านในหนึ่งคน ด้านนอกยังมีอีกหนึ่งคน!

เดี๋ยวก่อนนะ

จู่ๆเธอก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมา โฮสต์หนุ่มคนนั้นทำให้ชีวิตเธอน่าอนาถขนาดนี้ เธอจะปล่อยให้เรื่องนี้จบไปง่ายๆได้ยังไง

เขามีสิทธิ์อะไรถึงได้ใช้ชีวิตสุขสบายนัก ทั้งๆ ที่เธอต้องให้ลูกๆ ทั้งสามคนลำบากไปกับเธอ

พอคิดถึงจุดนี้เฟิงเชียนเสวี่ยก็กัดฟันและวิ่งเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้ง เธอตะโกนออกไปอย่างตรงไปตรงมา “หนุ่มบาร์โฮสต์อย่างนายทำลายชีวิตฉันจนกลายเป็นแบบนี้ นายต้องรับผิดชอบ!”

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอคงจะได้พบหน้าพ่อเธอเป็นครั้งสุดท้าย

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอคงจะไม่โดนทำลายศักดิ์ศรีถูกต่อว่าว่าเป็นโสเภณีตามที่คนอื่นเขาพูดกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอคงจะไม่กลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแบบนี้

แต่ว่า ลูกๆ ทั้งสามคนน่ารักมาก!

หยุดก่อน ตอนนี้กำลังจะขอเงินชดเชยจากเขา ต้องทำตัวไม่มีเหตุผลและเย่อหยิ่งอีกหน่อย!