สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 11

"เมื่อคืนนี้ตาอาทิตย์กลับมานอนที่บ้านไหม" จังหวะที่วาดเดือนกำลังเดินลงมาข้างล่าง ก็ได้ยินอรชรแม่ของเขาถามคำถามนี้กับแม่บ้าน

"ตอนเข้ามาไม่เห็นค่ะ แต่เห็นออกไปตั้งแต่เช้ามืดไม่รู้จะรีบไปไหน"

"คงไปดื่มกับเพื่อนรักอีกล่ะสิ ไม่ห้ามปรามกันเลยทั้งๆ ที่เป็นวันแต่งงาน ..อ้าวหนูวาดลงมาแล้วเหรอลูก"

วาดเดือนกำลังจะเดินเลี่ยงไปทิศทางอื่น แต่แม่ของเขามองเห็นก่อน

"ค่ะ วาดขอโทษนะคะที่ลงมาสาย"

"ไม่เป็นไรหรอกจ้า หนูควรจะพักผ่อนเยอะๆ"

"วันนี้วาดอยากจะขออนุญาตออกไปข้างนอกค่ะ"

"ได้สิจ๊ะ ถ้าจะไปไหนก็บอกคนรถแล้วกัน"

"ค่ะ" แต่เธอคงไม่กล้าใช้รถของท่านหรอก เพราะธุระที่จะออกไปไม่เหมาะสำหรับการนั่งรถหรูแบบนั้น

ในเวลาต่อมา.. ที่หน้าปากซอย

"แบบหนูน่าจะไปสมัครงานออฟฟิศ นั่งทำงานเย็นๆ"

ใช่แล้วเธอออกมาหาของานทำแถวไม่ไกลจากบ้านของเขานัก เพราะว่าจะได้เดินไปกลับได้สะดวกหน่อย ถ้าจะให้อยู่เฉยๆ ก็ไม่มีเงินส่งให้ทางบ้าน

"งานอะไรหนูก็ทำได้ค่ะ"

"ร้านอาหารตามสั่งก็มีแต่งานเสิร์ฟและล้างถ้วยล้างชามเท่านั้นแหละ"

"หนูทำได้ค่ะ"

"เอ้า..ลองดูก็ได้ ป้าจะจ่ายให้หนูเป็นรายวันแล้วกัน"

"ขอบคุณคุณป้ามากนะคะ" หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้ ..ร้านแรกที่เธอมาขอทำงานก็ได้งานทำเลย

ที่ป้ารับเพราะว่าเห็นเธอหน้าตาดี อาจจะเป็นจุดขายของร้านก็ได้

"หนูพร้อมทำงานเมื่อไรล่ะ"

"พร้อมวันนี้เลยค่ะ" วาดเดือนคิดว่าจะทำงานกลางวัน เพราะร้านแบบนี้คงปิดไม่ค่ำเท่าไร

"งั้นดีเลยจ้า เตรียมเปิดร้านเลยนะ"

ตกลงป้าให้ค่าแรงขั้นต่ำกับเธอ ถ้าทำทั้งเดือนก็ได้ประมาณเก้าพันกว่าบาท ไม่ได้ออกค่ากินค่าอยู่เอง เงินที่เหลือคงจะพอส่งไปให้แม่กับน้องได้ใช้บ้าง

หญิงสาวเริ่มจากการเช็ดโต๊ะเก้าอี้ เพื่อเตรียมให้ลูกค้ามานั่งรับประทานอาหาร แล้วเธอก็จัดเครื่องปรุงมาวางไว้ที่โต๊ะเผื่อเอาไว้ให้ลูกค้าได้ปรุงอาหาร

จากนั้นวาดเดือนก็ปัดกวาดในร้านออกมาจนถึงนอกร้าน พอปัดกวาดเสร็จ มองไปเห็นต้นไม้เธอก็เอาน้ำมารดให้

ทั้งๆ ที่ร่างกายไม่พร้อม แต่ก็ต้องพยายาม เพราะคนที่เจอหนักกว่านี้มีอีกเยอะ

เธอไม่คิดว่าตัวเองต่ำต้อยเลย ดีเท่าไรแล้วที่มีงานให้ทำ มีเงินเดือนเพื่อที่จะให้แม่ส่งน้องเรียน

เพราะเธอได้รับปากกับเขาแบบมั่นเหมาะแล้วว่า จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับสมบัติของเขาเลยแม้แต่น้อย

พอแขกเดินเข้าร้านหญิงสาวก็ไปรับออเดอร์ "จะทานอะไรคะ"

คนงานก่อสร้างที่อยู่ไม่ไกลแวะมาทานข้าวก่อนเข้างาน..พอเห็นว่าเด็กเสิร์ฟใหม่หน้าตาน่ารัก ต่างก็มองแบบตาไม่กระพริบ

พวกเขาเคยเห็นแต่ป้าขายของอยู่คนเดียว วันนี้กลับมีสาวสวยมาทำงานช่วย

พอได้ออเดอร์ครบแล้ววาดเดือนก็เดินไปส่งรายการที่จดให้ป้า

"ผู้สาวเจ้าเป็นหลานสาวของป้าเบาะ"

"คะ?" หญิงสาวฟังภาษาอีสานไม่รู้เรื่อง

"อ้ายถามว่า น้องเป็นหลานสาวของป้าเหรอ" ผู้ชายคนเดิมแปลภาษาให้

"ใช่แล้ว ทำไมวะ" แต่คนที่ตอบก็คือป้าแม่ค้า เพราะรู้ดีว่าคนงานพวกนี้นิสัยยังไง

"หลานสาวป้าสวยจังเลยนะครับ ต้องการรับสมัครหลานเขยไหม"