สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 11

"เมื่อคืนนี้ตาอาทิตย์กลับมานอนที่บ้านไหม" จังหวะที่วาดเดือนกำลังเดินลงมาข้างล่าง ก็ได้ยินอรชรแม่ของเขาถามคำถามนี้กับแม่บ้าน

"ตอนเข้ามาไม่เห็นค่ะ แต่เห็นออกไปตั้งแต่เช้ามืดไม่รู้จะรีบไปไหน"

"คงไปดื่มกับเพื่อนรักอีกล่ะสิ ไม่ห้ามปรามกันเลยทั้งๆ ที่เป็นวันแต่งงาน ..อ้าวหนูวาดลงมาแล้วเหรอลูก"

วาดเดือนกำลังจะเดินเลี่ยงไปทิศทางอื่น แต่แม่ของเขามองเห็นก่อน

"ค่ะ วาดขอโทษนะคะที่ลงมาสาย"

"ไม่เป็นไรหรอกจ้า หนูควรจะพักผ่อนเยอะๆ"

"วันนี้วาดอยากจะขออนุญาตออกไปข้างนอกค่ะ"

"ได้สิจ๊ะ ถ้าจะไปไหนก็บอกคนรถแล้วกัน"

"ค่ะ" แต่เธอคงไม่กล้าใช้รถของท่านหรอก เพราะธุระที่จะออกไปไม่เหมาะสำหรับการนั่งรถหรูแบบนั้น

ในเวลาต่อมา.. ที่หน้าปากซอย

"แบบหนูน่าจะไปสมัครงานออฟฟิศ นั่งทำงานเย็นๆ"

ใช่แล้วเธอออกมาหาของานทำแถวไม่ไกลจากบ้านของเขานัก เพราะว่าจะได้เดินไปกลับได้สะดวกหน่อย ถ้าจะให้อยู่เฉยๆ ก็ไม่มีเงินส่งให้ทางบ้าน

"งานอะไรหนูก็ทำได้ค่ะ"

"ร้านอาหารตามสั่งก็มีแต่งานเสิร์ฟและล้างถ้วยล้างชามเท่านั้นแหละ"

"หนูทำได้ค่ะ"

"เอ้า..ลองดูก็ได้ ป้าจะจ่ายให้หนูเป็นรายวันแล้วกัน"

"ขอบคุณคุณป้ามากนะคะ" หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้ ..ร้านแรกที่เธอมาขอทำงานก็ได้งานทำเลย

ที่ป้ารับเพราะว่าเห็นเธอหน้าตาดี อาจจะเป็นจุดขายของร้านก็ได้

"หนูพร้อมทำงานเมื่อไรล่ะ"

"พร้อมวันนี้เลยค่ะ" วาดเดือนคิดว่าจะทำงานกลางวัน เพราะร้านแบบนี้คงปิดไม่ค่ำเท่าไร

"งั้นดีเลยจ้า เตรียมเปิดร้านเลยนะ"

ตกลงป้าให้ค่าแรงขั้นต่ำกับเธอ ถ้าทำทั้งเดือนก็ได้ประมาณเก้าพันกว่าบาท ไม่ได้ออกค่ากินค่าอยู่เอง เงินที่เหลือคงจะพอส่งไปให้แม่กับน้องได้ใช้บ้าง

หญิงสาวเริ่มจากการเช็ดโต๊ะเก้าอี้ เพื่อเตรียมให้ลูกค้ามานั่งรับประทานอาหาร แล้วเธอก็จัดเครื่องปรุงมาวางไว้ที่โต๊ะเผื่อเอาไว้ให้ลูกค้าได้ปรุงอาหาร

จากนั้นวาดเดือนก็ปัดกวาดในร้านออกมาจนถึงนอกร้าน พอปัดกวาดเสร็จ มองไปเห็นต้นไม้เธอก็เอาน้ำมารดให้

ทั้งๆ ที่ร่างกายไม่พร้อม แต่ก็ต้องพยายาม เพราะคนที่เจอหนักกว่านี้มีอีกเยอะ

เธอไม่คิดว่าตัวเองต่ำต้อยเลย ดีเท่าไรแล้วที่มีงานให้ทำ มีเงินเดือนเพื่อที่จะให้แม่ส่งน้องเรียน

เพราะเธอได้รับปากกับเขาแบบมั่นเหมาะแล้วว่า จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับสมบัติของเขาเลยแม้แต่น้อย

พอแขกเดินเข้าร้านหญิงสาวก็ไปรับออเดอร์ "จะทานอะไรคะ"

คนงานก่อสร้างที่อยู่ไม่ไกลแวะมาทานข้าวก่อนเข้างาน..พอเห็นว่าเด็กเสิร์ฟใหม่หน้าตาน่ารัก ต่างก็มองแบบตาไม่กระพริบ

พวกเขาเคยเห็นแต่ป้าขายของอยู่คนเดียว วันนี้กลับมีสาวสวยมาทำงานช่วย

พอได้ออเดอร์ครบแล้ววาดเดือนก็เดินไปส่งรายการที่จดให้ป้า

"ผู้สาวเจ้าเป็นหลานสาวของป้าเบาะ"

"คะ?" หญิงสาวฟังภาษาอีสานไม่รู้เรื่อง

"อ้ายถามว่า น้องเป็นหลานสาวของป้าเหรอ" ผู้ชายคนเดิมแปลภาษาให้

"ใช่แล้ว ทำไมวะ" แต่คนที่ตอบก็คือป้าแม่ค้า เพราะรู้ดีว่าคนงานพวกนี้นิสัยยังไง

"หลานสาวป้าสวยจังเลยนะครับ ต้องการรับสมัครหลานเขยไหม"

พอเสร็จธุระ วาดเดือนก็เดินออกมาที่ร้านหน้าปากซอย

หญิงสาวทำงานเหมือนเมื่อวานที่ทำไป เธอปัดกวาดเช็ดถูเสร็จก็เอาเครื่องปรุงมาวาง และกลุ่มคนงานก่อสร้างกลุ่มเดิมก็เข้ามา

"ทีแรกอยากจะกินข้าว แต่ตอนนี้อยากจะกินแม่ค้ามากกว่า" มันคือเสียงคนงานชายกระซิบพูดกับเธอ เพราะไม่กล้าพูดแรงเดี๋ยวได้กินตีนของป้าเจ้าของร้านแทน

แต่วาดเดือนก็ทำเป็นไม่ได้ยิน เธอรับออเดอร์มาก็เดินไปส่งให้ป้า

ลูกค้ากลุ่มนี้ออกไปก็มีกลุ่มอื่นเข้ามาทาน หญิงสาวก็ทำแบบนั้นวนไป

พอช่วงบ่ายลูกค้าเริ่มจะร่อยหรอ เธอก็เข้าไปล้างถ้วยชามหลังร้าน พอล้างถ้วยชามเสร็จก็เตรียมปิดร้าน..และรับเงิน

วาดเดือนเข้ามาใกล้จะถึงบ้าน ก็เห็นรถคันหรูวิ่งผ่าน เลี้ยวเข้าไปในบ้านก่อนที่เธอจะถึงประตู

แต่ทั้งสองก็ไม่ได้หยุดคุยอะไรกัน

"ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะลูก" อรชรได้ยินเสียงรถลูกชายเข้ามาก็เลยเดินออกมาดู

"เหนื่อยมากครับแม่ ไม่รู้เป็นอะไร" จะว่าเป็นเพราะที่ทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ มันก็คงไม่ใช่ เพราะหนักกว่านี้เขาก็เคยทำมาแล้ว

"ผมขอขึ้นไปนอนพักก่อนนะครับ" ชายหนุ่มไม่ได้มองกลับมา และไม่สนใจจะถามเลยว่าเธอไปไหนมา ทั้งๆ ที่เขาก็เห็นว่าเธอเพิ่งจะเข้ามา

พอชายหนุ่มขึ้นไปแล้วหญิงสาวก็เดินมาถึง คุยกับแม่เขาอยู่พักหนึ่งเธอก็เข้าไปหาอะไรทานในครัว

ทานยังไม่นานก็เห็นนักรบเข้ามา ทั้งก็เลยทานด้วยกันและคุยกันไป

วาดเดือนรอจนค่ำมืดเธอถึงขึ้นมา เพราะเห็นว่าเขาอยากจะพักผ่อน

พออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จหญิงสาวก็เดินไปนอนลงที่เตียงแบบเบาที่สุด กลัวว่าจะไปกวนให้เขาตื่น

"อุ้ย" นึกว่าเขาหลับไปแล้ว แต่พอคนตัวเล็กนอนลงที่เตียงก็ถูกชายหนุ่มขึ้นคร่อมร่างไว้

คนร่างหนากดจูบลงทันทีแบบไม่พูดไม่จา หญิงสาวก็ไม่พูดไม่จาเหมือนกัน ในเมื่อเขาต้องการก็ปล่อยให้เขาทำไป

"อื้อ" วันนี้อาทิตย์ไม่เล้าโลม พอทุกอย่างหลุดลุ่ยออกไปจากร่างกาย ชายหนุ่มก็ส่งความเป็นชายเข้าไปในร่างกายเธอ..