สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 12

"อื้มม เจ็บ" คืนนี้เขาไม่ได้เอาแค่หนึ่ง แต่ครั้งที่สองกำลังตามมา

เธอเหนื่อยมาก อยากจะขอพักผ่อนแต่ก็ไม่กล้าบอกกล่าว หญิงสาวก็เลยทำได้แค่นอนอยู่นิ่งๆ ปล่อยให้เขาทำไป

สูดดมกลิ่นกายหอมละมุนจากร่างกายของเธอทีไร มันไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองได้ เขาก็เลยจำเป็นต้องได้ปลดปล่อย

"อ๊อย.." วาดเดือนไม่กล้าขอร้องให้เขาหยุด เธอก็เลยพยายามเกร็งตอนที่เขากระแทกลงมา..จนเจ็บหน้าท้องไปหมด

"ซี๊ดด..อ้าา" น้ำที่อาทิตย์พยายามหล่อหลอมมันขึ้นมา ก็ได้ถูกส่งเข้าไปในร่างกายของคนตัวเล็กแบบจงใจ เพราะสิ่งที่เธอกับแม่ต้องการก็คือลูก ทำไมแค่นี้เขาจะจัดให้ไม่ได้

พอถอดมันออกแล้วคนร่างสูงก็เดินเข้าห้องน้ำไป เพื่อชำระร่างกายเพราะว่าตั้งแต่ขึ้นมาก็ยังไม่ได้อาบ

ออกมาอีกทีก็เจอว่าเธอนอนหลับไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ ร่างหนาเดินมาทิ้งกายลงนอนแล้วก็หลับไปเหมือนกัน

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงรุ่งสางของวันใหม่

ก๊อก ก๊อก

"คุณอาทิตย์ตื่นหรือยังครับ วันนี้มีงานเช้านะครับ" มันคือเสียงนักรบที่มาปลุก ที่จริงนักรบมีคอนโดพักอยู่ด้านนอก แต่ถ้าวันไหนต้องไปเช้าหน่อยเขาก็จะค้างที่บ้านหลังนี้ โดยนอนห้องรับรองแขก

พอได้ยินเสียงคนเรียกทั้งสองก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกัน วาดเดือนรีบควานหาเสื้อผ้า ส่วนอาทิตย์ลุกขึ้นได้ก็เดินเข้าห้องน้ำ พอเสร็จธุระแล้วก็ออกจากห้องไปโดยที่ไม่ได้สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ

อาทิตย์มีบริษัทเป็นของตัวเอง และเวลาออกไปดูงานนอกสถานที่ เขาก็มักจะไปทำด้วยตัวเอง อย่างเช่นดูที่ทางทำเลว่าเหมาะแก่การลงทุนไหม พอได้ที่ที่เหมาะแล้วเขาก็ปล่อยให้ลูกน้องผู้ที่เกี่ยวข้องจัดการซื้อต่อไป

[ร้านอาหารตามสั่ง]

"ขอโทษด้วยนะคะคุณป้าที่วาดมาสาย" พอออกมาถึงร้านค้า ป้าก็จัดเตรียมของเรียบร้อยแล้ว

"ป้านึกว่าเราจะไม่มา กลัวไม่สบาย" เพราะสามวันที่มาทำงานที่ร้านนี้ ก็เห็นว่าเด็กสาวคนนี้ทำงานไม่ได้หยุดหย่อน ถ้าแกไม่บอกให้พักก็คงไม่นั่ง

พอคุยกับป้าเสร็จวาดเดือนก็รีบทำส่วนที่เหลือค้างไว้

เที่ยงวันเดียวกันนั้น..

ที่จริงคนงานก่อสร้างพวกนี้ไม่ค่อยมาทานข้าวเที่ยงที่ร้านป้า เพราะยังมีอีกหลายร้านให้เลือกซื้อ ตั้งแต่วาดเดือนเข้ามาทำงาน พวกคนงานหนุ่มๆ มาทานข้าวที่นี่แทบทุกวัน

"รับอะไรดีคะ" หญิงสาวยืนรอรับออเดอร์จากแขกประจำ นั่นก็คือนายชิตคนงานก่อสร้าง ซึ่งดูจะแต่งตัวดีขึ้นทุกวัน

"รับน้องได้ไหมจ๊ะ" ที่เริ่มแต่งตัวดีขึ้น เพราะคิดว่า เด็กเสิร์ฟที่ร้านตามสั่งจะสนใจเขาบ้าง ยังไงฐานะก็ใกล้เคียงกัน

"ถ้าไม่กินข้าวก็ขอเชิญออกจากร้านไปค่ะ" แล้วเธอก็เดินไปรับออเดอร์โต๊ะใหม่

"พวกมึงมีอะไรกันอีกวะไอ้พวกนี้!" เสียงป้าตะโกนมา เมื่อได้ยินวาดเดือนพูดแบบนั้น

"ก็แค่หยอกเล่นเองป้า เห็นน้องน่ารัก"

วันนี้ทำงานเหนื่อยเป็นพิเศษ เพราะว่าขายดีมาก ถ้วยชามต้องได้หลบเข้าไปล้างไว้ก่อนรอบแรก เพราะไม่มีอะไรจะใส่ให้ลูกค้าทาน

ตั้งแต่เธอมาทำงาน 3-4 วัน ร้านของป้าขายดิบขายดี จนวันนี้ต้องได้ปิดร้านหลังเที่ยงวัน เพราะของสดหมดแล้ว

เงิน 350 บาทถูกส่งมาให้กับวาดเดือน

"วาดไม่มีเงินทอนค่ะ" เพราะเงินที่ได้รับไปเธอเก็บไว้ที่ห้องนอนหมด เพราะถ้าติดตัวออกมาด้วยกลัวว่าจะอยากซื้อนั่นซื้อนี่

"ป้าให้หนูหมดนั่นแหละ วันนี้ขายดี"

"ขอบคุณค่ะป้า" หญิงสาวไม่ปฏิเสธน้ำใจ เพราะเธอก็เห็นอยู่ว่าป้าขายดี และเงินทุกบาทก็สำคัญกับเธอมาก

"พี่สาวคนสวยคะ ซื้อดอกไม้ช่วยหนูหน่อย" เด็กหญิงคงจะประมาณ 6-7 ขวบ ยื่นดอกไม้กำหนึ่งมาตรงหน้า ขอร้องให้เธอช่วยซื้อ

"ก็ได้จ้า กำนี้เท่าไหร่จ๊ะ"

"กำละ 100 บาทค่ะ"

วาดเดือนก็เลยล้วงเอาเงินที่ได้วันนี้ออกมาช่วยเด็กซื้อ

"น้องชายฉันเสียแล้ว แกชอบเล่นน้ำ"

"ผมเสียใจด้วยนะครับ" ทั้งสองคุยกันอยู่ตรงนั้นสักพักก็แยกย้าย ..เพราะมันดึกมากแล้ว

แกร่ก~ เสียงคนตัวเล็กเปิดประตูเพียงเบาๆ กลัวว่าเขาจะตื่น วันนี้อาทิตย์กลับมาแต่หัววันแล้วก็ตรงขึ้นมานอนพัก

"อุ้ย" พอตัวของเธอเข้ามาพ้นประตูก็ถูกคนร่างหนาคว้าตัวมาที่เตียง

"ฉันเหนื่อยค่ะ" ถ้าโดนเขากระทำอีกวันนี้คงไม่ไหวแน่

"ก็เห็นนั่งคุยกับไอ้นักรบ ยิ้มระรื่นอยู่ไม่ใช่เหรอ" เขามองผ่านหน้าต่างลงไปดูสักพักแล้ว

พอได้ยินคำพูดแบบนั้นเธอก็เลยนิ่ง ปล่อยให้เขาจัดการกับเสื้อผ้าบนเรือนร่างจนหมดสิ้น

ใบหน้าหล่อคมฝังลงที่ซอกคอระหง แล้วสูดดมความหอมจากกลิ่นกายของอีกฝ่ายแบบโหยหา

"อืออ" จังหวะที่ฟันของเขาขบลงตรงยอดปทุม หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง

ตามด้วยลิ้นหยาบตวัดเลียวนแล้วดูดกิน ยอดปทุมทั้งสองข้างสลับไปมา สองมือบีบเคล้น

"โอ้ย" ความใหญ่โตของเขาได้ถูกส่งเข้ามา โดยที่ใบหน้ายังฝังอยู่ที่เนินหน้าอก

"อ้าาา ซี๊ดดด" ชายหนุ่มขยับสะโพกทันที โดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บไหม

วันนี้เขายกขาของเธอขึ้นมาพาดไหล่ แล้วกระแทกลงไป

"อ๊อยย..เจ็บ" ตรงโคนของท่อนเอ็นเสียดสีเข้ากับรอยเดิม มันยิ่งทำให้หญิงสาวเจ็บ

แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ ชายหนุ่มเปลี่ยนท่าอีกครั้งโดยการจับเธอนอนตะแคง แล้วก็ส่งแก่นกายเข้าไปอีกครั้ง

สองมือหนาจับสะโพกกดไว้ไม่ให้คนตัวเล็กขยับหนีไปได้ แล้วเขาก็กระแทกอีกหลายครั้งจนทุกอย่างผ่านพ้นไป..