สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 13

เช้าวันต่อมา.. วาดเดือนตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอเขาอยู่ในห้องอีกตามเคย

พอหญิงสาวทำธุระเสร็จเธอก็รีบลงมาข้างล่าง

"จะไปแล้วเหรอลูก" อรชรเห็นลูกสะใภ้กำลังจะออกจากบ้านก็เลยเรียกไว้ก่อน

"ค่ะ"

"ทานข้าวเช้ากับแม่ก่อนค่อยออกไป"

"ยังไม่หิวเลยค่ะ" จบคำพูดวาดเดือนก็ขอตัวออกมา

ส่วนแม่บ้านคนที่ไม่ชอบหน้าเธอ ก็นำเรื่องนี้ไปนินทาอีกตามเคย

เดินออกมา 10 กว่านาทีก็ถึงร้านอาหารตามสั่ง ..พอดีป้ากำลังจะเปิดร้าน วาดเดือนก็เลยรีบเข้าไปช่วย

"หนูดูท่าทางเหนื่อยนะ ถ้าไม่ไหวก็พัก"

"ไหวค่ะ" จะไม่ให้เหนื่อยได้ยังไง ไม่มีคืนไหนที่ได้นอนพักเต็มอิ่มเลย

วันนี้ก็เหมือนเช่นทุกวันขายของดีมาก พอเลยเที่ยงไปของสดหมด ป้าก็ให้เก็บร้าน

หญิงสาวตรงออกมาที่ป้ายรถเมล์ เพราะยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมง เธอก็เลยอยากแวะไปหาแม่ก่อน

นั่งรถมาชั่วโมงกว่าก็ถึงบ้าน..

"แม่ล่ะคะ" เธอเข้าไปดูที่บ้านไม่เจอใคร ก็เลยเดินมาที่บ้านพี่สาว ซึ่งปลูกอยู่ในเนื้อที่เดียวกัน แค่แยกหลังคาเรือน

"แม่คงไปขายมะม่วงยังไม่กลับมั้ง" ที่บ้านมีต้นมะม่วงอยู่สามต้น พอถึงฤดู แต่ละต้นก็ออกดอกออกผลมากมาย แม่ของเธอก็เลยเก็บไปขาย นางทำแบบนี้ประจำทุกปี พอได้เงินมาใช้จ่ายในครอบครัวบ้าง

"แต่วาดยังเห็นรถของแม่จอดอยู่นะ แล้วแม่เอารถไหนใส่มะม่วงไปขาย" รถของแม่เธอเป็นมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง หรือเรียกว่าซาเล้ง

"รถคันนั้นยางรั่ว แม่ก็เลยยืมรถเข็นของลุงข้างบ้านไป"

พอได้ยินแบบนี้ก็ทำให้คิดถึงพ่อขึ้นมา เวลาซาเล้งคันนั้นเป็นอะไรก็มีแต่พ่อที่เป็นคนซ่อม

"งานที่เราไปทำเป็นยังไงบ้าง" ที่ดวงถาม เพราะเห็นหน้าตาของน้องสาวดูไม่ผ่องใสเหมือนเคย

"ก็ดีค่ะ แล้วพี่เขยล่ะคะ เป็นยังไงบ้าง"

"ก็ได้แต่นอนอยู่บนเตียงนั่นแหละ"

ใบหน้างามเศร้าลงจนเห็นได้ชัด แต่เธอต้องได้รีบสลัดมันทิ้งไป เพราะจะท้อไม่ได้ ตอนนี้ทุกคนหวังพึ่งเธออยู่

"พี่ดวง วาดฝากเงินไว้ให้แม่หน่อยนะ" ถ้ามีเงินเยอะกว่านี้ ก็อยากจะให้พี่สาวไว้ใช้บ้าง แต่มีแค่พันเดียวจะไปพออะไร

"ไม่รอแม่ก่อนเหรอ เดี๋ยวก็คงจะกลับ"

"ไม่หรอกค่ะ วันหลังจะมาหาแม่ใหม่นะ" วาดเดือนก็เลยขอกลับก่อน

เงินที่เก็บไว้ก็พอจ่ายค่ารถกลับ ..พอลงจากรถเมล์แล้ววาดเดือนก็เดินเข้าซอยบ้านของเขา

"วันนี้ไม่เห็นได้ดอกไม้มาเลย ได้เป็นดอกอะไรแทนเหรอ..คะ"

"พี่หมายความว่ายังไง" หญิงสาวหันไปมองแม่บ้านที่เพิ่งจะถาม

"เปล่าค่ะก็เห็นว่า.."

"แจ๋ว!!" ป้าเดินผ่านมาได้ยินพอดีก็เลยดุเข้าให้

ที่แจ๋วกล้าพูดก็เพราะเป็นหลานป้าแนบ โตมาที่บ้านหลังนี้ แต่พอเห็นคนระดับเดียวกับตัวเองได้ดิบได้ดี เป็นถึงภรรยาเจ้าของบ้านก็เลยรู้สึกอิจฉา

พอไม่มีอะไรแล้ววาดเดือนก็เลยขอขึ้นห้อง ส่วนวันนี้อรชรแม่ของเขา มีงานเลี้ยงที่สมาคม อาจจะกลับดึก

โรงแรมที่ใช้จัดงาน..

"เสียดายนะคะไม่รู้ว่าตาอาทิตย์ถูกตีตราจองไปแล้ว ไม่งั้นจะติดต่อลูกสาวเพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศให้รู้จักกัน" มันคือเสียงคุณนายผ่องศรีที่มาร่วมงาน

"พูดแบบนี้อยากจะมีลูกชายสักสองสามคนขึ้นมาทันทีเลย" อรชรกล่าวตามมาเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท

"ดิฉันพูดจริงนะคะ ถ้าวันไหนตาอาทิตย์ว่าง.." ผ่องศรีเริ่มพูดเปิดทางไว้ให้กับลูกสาวตัวเอง เพราะข่าววงในออกมาว่าอาทิตย์ไม่ได้ชอบผู้หญิงที่แต่งงานด้วย แต่เป็นเพราะความงมงายของแม่ก็เลยต้องได้แต่ง