สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 8

"หึ!!" พอหมอโชติเห็นท้องฟ้ากำลังแปรปรวน ก็รู้ได้ในทันที ว่าพวกเขาทั้งสองแตะเนื้อต้องตัวกัน "ความฉิบหายกำลังจะไปเยือนมึงแล้วไอ้อาทิตย์" มุมปากแสยะยิ้มดวงตาอาฆาตแค้น

ที่แค้นก็เพราะว่าคนที่เข้ามาหาหมอโชติมีแต่ยกมือกราบไหว้ ..แต่อาทิตย์เข้ามาหวังทำลายอย่างเดียว

ที่จริงหมอโชติก็ไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร แต่ถ้าต้องการที่ดินตรงนี้ ก็แค่ขอกับพวกคุณหญิงคุณนายที่มาหวังพึ่งวิชาอาคมของพ่อหมอ ..ส่วนมากคนพวกนี้จะเจอปัญหาคล้ายกันก็คือสามีนอกใจ

"เธอ..เธอ!" พอถอนจูบออกชายหนุ่มต้องรีบรับร่างของหญิงสาวไว้ เพราะเธอหมดสติไป "เธอเป็นอะไร" ..หรือว่าเราจูบแรงเกินไป?

"เกิดอะไรขึ้นครับคุณอาทิตย์" นักรบเห็นว่าท้องฟ้ามืดครึ้ม ก็เลยมาตามให้ผู้เป็นนายเข้าบ้านกลัวว่าฝนจะตก

"ไม่รู้เหมือนกัน..ก็แค่จูบ"

"จูบ?"

"มึงกำลังคิดอะไรหรือเปล่าเนี่ย มาช่วยกูสิ"

"ครับ" นักรบก็เลยรีบเดินมาอุ้มร่างบาง แล้วพากลับเข้ามาในตัวบ้าน

พอเข้ามาด้านใน วาดเดือนก็ได้สติลืมตาขึ้นมา

"หนูวาดเป็นอะไรไป" แม่ของเขารีบเดินเข้ามาถามดู เพราะคิดว่าต้องเป็นฝีมือของลูกชายแน่

"ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ..ปล่อย" หญิงสาวบอกคนที่อุ้มให้วางเธอลง

แล้วนักรบก็ค่อยๆ วางลงแบบเบามือที่สุด

"โรคสำออยน่ะสิไม่ว่า..คนบ้าอะไรแค่ถูกจูบก็หมดสติ" มันคือเสียงของอาทิตย์ที่เดินตามหลังเข้ามา ประโยคแรกเขาพูดให้ทุกคนได้ยิน แต่ประโยคหลังพูดแค่กับตัวเอง

หญิงสาวไม่ได้เสียดายจูบแรกของเธอเลย แต่ทำไมแค่จูบเธอถึงหมดสติได้ หรือว่ามันเป็นเพราะ.. วาดเดือนก็เลยคิดถึงคำพูดของพ่อหมอขึ้นมา คงเกี่ยวกับเรื่องดวงชะตาของเขาและเธอแน่เลย

เวลาผ่านไป..ที่โต๊ะอาหาร

"แล้วหนูวาดเดือนล่ะทำไมยังไม่ลงมา" อรชรถามแม่บ้าน เพราะตั้งแต่เธอขอตัวขึ้นไปข้างบนก็ยังไม่เห็นลงมา

"คุณวาดทานไปแล้วค่ะ"

"ทานไปแล้ว? ทานกับใคร"

"ทานกับคุณนักรบในครัวค่ะ" ตอนที่วาดเดือนเดินลงมาจากชั้นบน อรชรกำลังมัวคุยกับลูกชาย ก็เลยไม่เห็นว่าเธอลงมาแล้ว

"ก็ดูเหมาะสมกันดีนะครับแม่"

"อาทิตย์!" พอถูกแม่ตำหนิเขาก็เลยลุกออกจากโต๊ะอาหารไป เพราะตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้โผล่เข้ามาแม่ดุเขาบ่อยเหลือเกิน

อาทิตย์นั่งดื่มกับนักรบที่ริมสระน้ำจนดึกดื่น ถึงกลับขึ้นมาบนห้องนอน