สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 7

เย็นวันเดียวกันกับที่นักข่าวบุกมาที่บ้านของอาทิตย์

"แม่ให้คนเก็บเสื้อผ้าของหนูจากห้องรับรองไปไว้ในห้องของตาอาทิตย์แล้วนะ"

"ค่ะ" ที่หญิงสาวไม่ปฏิเสธ เพราะยังไงเธอก็ต้องได้อยู่ร่วมห้องกับเขาอยู่แล้ว ถ้างั้นจะมีลูกด้วยกันได้ไง

"ไม่สบายหรือเปล่าทำไมดูหน้าซีด"

"คะ..เอ่อ เปล่าค่ะ" แต่ละเรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิต มันดูวุ่นวายไปหมด ..ใครจะคิดว่าชีวิตหนึ่งเธอต้องมาพลีกายให้กับผู้ชายที่ไม่ต้องการตัวเธอ

"ช่วงนี้หนูก็ทำเป็นเงียบๆ ไว้ก่อนนะ ตาอาทิตย์เป็นคนปากร้ายก็จริงแต่ใจดีมาก"

เขาใจดีเฉพาะกับแม่น่ะสิ เพราะเธอเจอฤทธิ์เดชเขามาแล้ว

..นี่มันเรื่องบ้าอะไร ทำไมมันถึงไม่ฆ่าเราให้ตายไปสะ ทำไมมันถึงต้องการชีวิตของคนในครอบครัวเราด้วย ..ถ้าเปลี่ยนมาเป็นชีวิตของเธอเธอจะไม่เสียดายมันเลย

"วาดขอตัวก่อนนะคะ" ก่อนที่น้ำตาจะไหลลงตรงนั้น หญิงสาวรีบปลีกตัวออกมาก่อน

คนตัวเล็กออกมาเดินดูบรรยากาศรอบๆ ตัวบ้าน ..บ้านของเขาหลังใหญ่โตเนื้อที่กว้างขวางมาก ช่างแตกต่างจากบ้านของเธอ เหมือนกับอยู่คนละโลก

"มาเดินดูอะไรอีกล่ะ คงกำลังคิดสินะ ถ้าจดทะเบียนสมรสแล้ว จะเอาอะไรไปได้บ้าง"

"คุณหมายความว่ายังไง" หญิงสาวรีบหันกลับไปที่ต้นเสียง ..เขากลับเข้ามาตั้งแต่เมื่อไร

"ก็ตามที่พูด ทำไมต้องได้แปลอีก"

วาดเดือนมองซ้ายแลขวา ถึงแม้ว่าตอนนี้ฟ้าใกล้จะมืดมากแล้ว..แต่นี่มันที่โล่งนะ

"เหอะ.. กลางแจ้งแบบนี้ก็ได้งั้นเหรอ" เขาเห็นว่าเธอไม่ปฏิเสธก็เลยคิดว่า เธอจะยอมเขาตรงนี้

"ก็ในเมื่อคุณต้องการ จะตรงไหนก็ได้ค่ะ" อยากดูถูกดีนักก็ดูถูกไปเลย

"ไร้ยางอาย"

"ตกลงไม่เอาใช่ไหมคะฉันจะได้ไป" จบคำพูดวาดเดือนก็หันหลังให้พร้อมที่จะไป ..ผู้ชายบ้าอะไรปากคอเราะร้าย หญิงสาวยังไม่ทันก้าวออกมาเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ถูกเขาฉุดให้หันกลับไปทิศทางเดิม

นิ้วแกร่งสอดเข้าท้ายทอยของคนตัวเล็กแล้วกดเข้ามาหาริมฝีปากหนา พอริมปากของทั้งสองแนบชิด..ทันใดนั้นท้องฟ้าที่กำลังโพล้เพล้ ก็ได้มีหมู่เมฆลอยบดบังแสงจนมืดสนิท