สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 2

"คุณอาทิตย์ครับ โครงการใหม่ของเรามันดำเนินต่อไปไม่ได้นะ ถ้าหมอผีคนนั้นไม่ย้ายสำนักออกไป" นักรบมือขวาคนสนิทของอาทิตย์ และเป็นคนที่คอยดูงานจุดนี้ให้เขา

"บอกมันดีๆ แล้วมันไม่ไป ส่งคนของเราไปไล่เอาที่คืนมา" ถ้าถึงขั้นต้องไล่ที่ ก็ต้องมีการเผา ..ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน เพราะพวกที่มาปลูกบ้านเพื่อจับจองเอาที่ดินของนายทุน ก็เคยถูกสั่งเผาไล่ที่มาแล้ว

ใช่แล้วคนที่กำลังกล่าวถึงอยู่นี้ก็คือนายอาทิตย์ ลูกชายของนางอรชร ซึ่งเป็นทายาทรุ่นที่ 3 รับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อ ที่เสียชีวิตไปเกือบจะ 2 ปีแล้ว

ตั้งแต่อาทิตย์ชายหนุ่มรูปหล่อ เข้ามารับตำแหน่งนี้ กิจการของครอบครัวเริ่มทำรายได้เพิ่มขึ้นมหาศาล เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ไว้หน้าผู้ใดทั้งสิ้น..ยกเว้นแม่ผู้ให้กำเนิด

"แม่ว่าอะไรนะครับ" ชายหนุ่มคิดว่าตัวเองฟังผิด

"ลูกเชื่อแม่สักครั้งนะ แม่มีแค่ลูกคนเดียว แม่ไม่อยากจะ.."

"ผมไม่ตายง่ายๆ หรอกครับแม่ ผมคิดว่าไอ้หมอผีนั่นมากกว่าที่มันจะตายก่อนผม"

แค่แม่ของเขาเกริ่นเรื่องผู้หญิงขึ้นมา อาทิตย์ก็ดูออกแล้วว่า แม่คงถูกหมอผีเป่าหูมาแน่ เขารู้ดีว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของหมอผีนั้นก็คือแม่ ชายหนุ่มถึงไม่อยากจะข้ามหน้าข้ามตามากนัก

แต่พอใช้ไม้อ่อนแล้วหมอผีไม่ยอมไป เขาก็เลยต้องได้งัดไม้แข็งออกมาใช้

"ยังไงลูกก็ยังไม่มีใคร เชื่อแม่สักครั้งนะลูก"

"ผมอายุป่านนี้แล้ว แม่รู้ได้ยังไงว่าผมยังไม่มีผู้หญิงที่ไหน"

น้ำตาของผู้เป็นแม่ไหลรินลงมา เพราะกลัวว่าลูกจะมีอันเป็นไปอย่างที่พ่อหมอได้ดูดวงไว้

ที่อรชรเชื่อร่างทรงคนนี้มาก เพราะก่อนที่สามีของนางจะเสีย ร่างทรงก็ได้ทักท้วงไว้ ทีแรกนางก็ไม่เชื่อ พอเจอเหตุการณ์ตามที่ร่างทรงพูดมา นางก็เลยเชื่อทุกอย่างที่บุคคลคนนั้นพูด

ตั้งแต่พ่อเสียเขาไม่เคยเห็นน้ำตาของแม่อีกเลย แต่ทำไมแม่ต้องมาเสียน้ำตาเพราะคำพูดของพวกลวงโลกแบบนั้น

"ก็ได้นัดผู้หญิงคนนั้นมาหาผม..ผมจะพิจารณาเอง"

"จริงนะลูก" ที่จริงนางก็ยังไม่เคยเจอหน้าเด็กสาวคนนั้นเลย ได้ยินแค่พ่อหมอพูดมาว่าดวงของผู้หญิงคนนั้นจะช่วยชีวิตของลูกชายนางได้

อรชรโทรติดต่อตามเบอร์โทรที่พ่อหมอโชติ ให้เบอร์มาแล้วก็นัดเจอ

"สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อวาดเดือน"

"วาดเดือน ชื่อหนูน่ารักไม่แพ้หน้าตาเลยนะจ๊ะ" ทีแรกนางก็หวาดหวั่นเรื่องหน้าตาของเด็กผู้หญิงคนนี้อยู่บ้าง เพราะกลัวว่าลูกชายจะไม่สนใจ

"ขอบคุณค่ะ คุณป้ามาคนเดียวหรอคะ" ที่วาดเดือนถาม เพราะเธอคิดว่าลูกชายของป้าคนนี้จะมาด้วย

"มาคนเดียวจ้า"

"คุณป้ารู้เรื่องที่พ่อหมอ..เอ่อ" ถ้าจะให้พูดต่อมันก็กระดากปากมาก เพราะดูเหมือนว่าเธอมาเสนอตัวให้

"ป้ารู้หมดทุกอย่างแล้ว ขอบใจหนูนะที่ยอมช่วย"

"คะ?" ที่เธอรับรู้มามันไม่ใช่แบบนี้ พวกเขาต่างหากที่ยอมช่วย หรือพ่อหมออาจจะพูดไปอีกแบบเพื่อให้พวกเขายอมช่วยเรา.. "เอ่อ..ค่ะ" วาดเดือนก็เลยไม่กล้าพูดอะไรมากไปกว่านั้น กลัวว่าจะขัดกับคำพูดที่หมอโชติ ได้พูดไปกับแม่ของเขา

"หนูพร้อมที่จะทำตามป้าไหม"

"ค่ะ"

"ถ้างั้นก่อนอื่นเราต้องใช้สรรพนามกันใหม่ หนูต้องเรียกป้าว่าแม่"

"ค่ะ"

"ป้าจะแปลงโฉมหนูใหม่ทั้งหมด" เพราะดูการแต่งตัวของเธอแล้ว คงจะไม่เข้าตาลูกชายแน่

"คะ?"

"หนูไม่ต้องกลัวว่าจะมีค่าใช้จ่ายหรอกลูก ทั้งหมดแม่ออกเอง"

"ค่ะ" ถ้าแปลงโฉมตามกำลังทรัพย์ของเธอ คงจะได้แค่ตัวละ 199 บาทตามตลาดนัด

"งั้นเราไปกันเลย"