สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 24

"หลวงพ่อคะ" แม่ชีลืมตาขึ้นจากเข้าฌาน เพราะตกใจกับสิ่งที่สัมผัสได้ ว่าตอนนี้ลูกชายกำลังตกอยู่ในอันตราย

"รู้แล้ว" หลวงพ่อพูดโดยไม่ได้ลืมตา เพราะยังนั่งสมาธิอยู่

ตั้งแต่พวกเขาจากไปไม่มีวันไหนที่แม่ชีและหลวงพ่อจะไม่ทำสมาธิ เพื่อตั้งจิตอธิษฐาน ให้บุญกุศลที่ทำในครั้งนี้ส่งผลไปถึงคู่รักคู่นั้น

พอมาถึงวันนี้..พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก ถ้าท่านไม่ช่วย..ลูกชายของแม่ชีอิงอรคงได้สิ้นชีพแน่

"ร้อน..ร้อนนน!!" ชายหนุ่มเริ่มควบคุมสติตัวเองไม่ได้ ตะโกนลั่น เพราะตอนนี้เหมือนไฟกำลังสุมเข้ามาในร่างกายของเขา

"คุณอาทิตย์คุณเป็นอะไร" จากที่คิดว่าเขาจะมีอารมณ์ เพราะยาที่ให้ไปมันคือยาปลุกเร้าอารมณ์ ให้ต้องการเพศตรงข้าม แต่พอเห็นอาการของเขาแล้วเหมือนไม่ใช่

ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ล้มลงไปแล้วชักกระตุกที่พื้น

"แม่!! แม่ออกมาก่อน" น้ำหวานตะโกนเรียกแม่จนสุดเสียง คุณนายผ่องศรีที่แอบตั้งกล้องอยู่ก็รีบออกมา

ใช่แล้วมันคือแผนการของแม่ลูกคู่นี้ แต่ยังมีอีกบุคคลหนึ่งที่อยู่เบื้องหลัง

"ยาออกฤทธิ์หรือเปล่าลูก"

"ไม่ใช่แล้วล่ะแม่ หวานว่าเรียกรถพยาบาลดีกว่า" น้ำหวานเริ่มหวาดกลัวขึ้นมา

"เรียกรถพยาบาลไม่ได้นะ ไม่งั้นเราโดนแน่"

"ถ้าเขาตายล่ะแม่"

ตัดไปอีกสถานที่หนึ่งในเวลาเดียวกันนั้น..

"คุณอาทิตย์" วาดเดือนสะดุ้งตื่นขึ้นมาเธอรู้สึกใจไม่ดี ..หญิงสาวรีบออกมาจากห้องแล้วตรงไปที่ห้องของนักรบ

ก๊อก ก๊อก

"คุณนักรบ คุณอาทิตย์แย่แล้วค่ะ"

"อาทิตย์เป็นอะไร" คนที่เปิดประตูออกมาอีกคนก็คืออรชร

"วาดใจไม่ดีเลยค่ะคุณแม่ คุณนักรบคะ ไปดูคุณอาทิตย์ให้หน่อย" หญิงสาวพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือหน้าซีดเผือด

พอโทรเข้าเครื่องของอาทิตย์แล้ว ไม่มีใครรับสาย นักรบก็เลยโทรไปที่คอนโด เพื่อให้ทางคอนโดเช็คให้

เพียงไม่นานก็ได้คำตอบ..

"มันไม่ได้อยู่คอนโดครับ ..เดี๋ยวผมเช็คดูก่อนว่ามันอยู่ไหน" นักรบก็เลยเช็คจาก GPS ของรถคันนั้น "มันอยู่ที่ไหนเนี่ย"

"ไหนแม่ดูซิ" อรชรมองดูสัญญาณที่ได้รับจากรถคันของรถลูกชาย "นี่มันหมู่บ้านของคุณนายผ่องศรีนี่" แค่เห็นชื่อหมู่บ้านปรากฏขึ้นนางก็จำได้แล้ว

"คุณนายผ่องศรี แม่ของคุณน้ำหวานน่ะเหรอคะ" วาดเดือนจำผู้หญิงคนนี้ได้ดี เพราะครั้งนั้นที่เธอลองใจว่าเขาจะสนใจผู้หญิงคนอื่นไหม

"ใช่แล้วจ้า" การลองใจในครั้งนั้น ทางฝ่ายของผ่องศรีไม่รู้เรื่อง

"เดี๋ยวผมตามไปดูเองครับ"

"ฉันไปด้วยค่ะ"

"หนูไปไม่ได้นะ" อรชรรีบห้ามลูกสะใภ้ไว้ เพราะไม่อยากให้ทั้งสองเข้าใกล้กัน

"คุณแม่คะให้วาดไปเถอะ"

"ถ้างั้นแม่ไปด้วย เราไปด้วยกันหมดนี่แหละ" ทุกคนก็เลยรีบลงมาที่รถ

ขับรถมาเกือบชั่วโมงก็ถึง..

ส่วนอรชรกำลังโทรหาตำรวจเพื่อแจ้งความเรื่องนี้

พอรถของพวกเขามาถึงโรงพยาบาล ก็ได้มีตำรวจมารออยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว ส่วนตำรวจอีกชุดถูกส่งไปที่บ้านของคุณนายผ่องศรีเพื่อหาหลักฐาน

คนที่มารอไม่ได้มีแค่ตำรวจ นักข่าวที่หูตาไวก็มาด้วย เพราะนี่มันเป็นข่าวใหญ่สำหรับวงการธุรกิจ

"คุณอย่าเป็นอะไรนะ ฉันกับลูกอยู่ตรงนี้" หญิงสาวรีบเดินตามรถเข็นที่บุรุษพยาบาลกำลังเข็นพาเข้าห้องฉุกเฉิน

เพียงไม่นาน อาทิตย์ต้องได้ถูกส่งเข้าห้อง ICU โดยทางโรงพยาบาลแจ้งออกมาว่าต้องได้ช่วยชีวิตเขาแบบเร่งด่วน

"เราจะทำยังไงดีคะคุณแม่" หญิงสาวร้องไห้ออกมาแบบไม่อายใครเลย

"แม่ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน" ตอนนี้นางทำอะไรไม่ถูกแล้ว อุตส่าห์รับปากกับแม่ชีผู้ที่เป็นพี่สาวว่าจะดูแลเขาให้อย่างดี

ระหว่างที่ทุกคนกำลังนั่งรออยู่หน้าห้อง ICU ตำรวจชุดตรวจสอบที่เกิดเหตุก็ได้เข้ามา

"พวกเราเช็คดูทุกอย่างแล้ว ทางนั้นทำลายหลักฐานทุกอย่างจนหมด ตอนนี้หลักฐานเดียวที่มีอยู่ก็คือเจ้าตัว" ตำรวจหมายถึงอาทิตย์ที่นอนอยู่ในห้องไอซียู

"คุณตำรวจกลับไปเช็คดูอีกทีได้ไหมคะ"

ตำรวจก็เลยรับเรื่องไว้อีกครั้ง

เวลาผ่านไป..จนถึงช่วงรุ่งสางของวันใหม่

ตอนนี้อาทิตย์ก็ยังอยู่ในห้อง ICU โดยมีทางแพทย์ดูอาการไม่ยอมห่าง

"ถ้าตาอาทิตย์ไม่ดีขึ้น แม่คงต้องได้ไปที่นั่นอีกครั้ง" นางหมายถึงต้องได้กลับไปที่วัดนั้น เพราะคิดว่าพวกท่านยังไม่รู้เรื่องนี้

"คุณแม่ไม่ต้องไปหรอกค่ะ ตอนนี้พวกท่านรู้แล้ว" วาดเดือนจำความฝันของตัวเองได้แล้ว ก่อนที่จะสะดุ้งตื่นขึ้นมา เหมือนเธอได้ยินเสียงหลวงพ่อรูปนั้นบอกให้รีบตามหาเขา