สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 28

เธอไม่รู้เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับงานของเขาเลย และคนในบริษัทของเขาก็เช่นกัน ไม่รู้เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเธอเลย ยังคิดว่าเขาโสด เพราะการแต่งงานในครั้งนั้นรู้จักแค่ในวงแคบๆ

หญิงสาวงามสง่าในชุดเดรสสีแดงเข้ม รองเท้า กระเป๋า ทรงผม เข้ากับชุดที่สวมใส่อยู่มาก ถึงแม้ว่าเธอจะผ่านการมีลูกมาแล้ว แต่ทรวดทรงองค์เอว ไม่ได้แตกต่างไปจากตอนที่เป็นสาวเลย ผิดแปลกไปนิดก็หน้าอกที่ตูมขึ้น แถมยังต้องได้สวมใส่แผ่นซับน้ำนมมาด้วย

ลิฟต์ถูกกดให้เลื่อนขึ้นไปชั้นผู้บริหาร เพียงไม่นานมันก็ได้เปิดออกที่ชั้นนั้น

ขาเรียวก้าวเดินออกมาแบบหญิงมั่น

"สวัสดีค่ะ ฉันมาทำงานใหม่" เธอกล่าวขึ้นทันที ที่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่าน

"มาทำงานก็ไปแผนกฝ่ายบุคคลสิ!" พูดออกไปแบบอารมณ์เสีย ไม่รับแขก ไม่อยากเจรจา เพราะตอนนี้คนที่ถูกถามกำลังย้ายของจากโต๊ะด้านหน้าของท่านประธาน มาอีกโต๊ะหนึ่งซึ่งห่างออกมาไม่ไกลกัน

"สงสัยว่าโต๊ะที่คุณย้ายออกมาคงจะเป็นโต๊ะทำงานของฉันใช่ไหมคะ"

จากที่ไม่สนใจผู้หญิงที่เพิ่งขึ้นมาใหม่ ไอซ์เลขาที่เพิ่งถูกสั่งย้าย กลับไปประจำตำแหน่งเดิม ถึงกับหันขวับกลับมามอง ด้วยสายตาที่อาฆาต

"เธอเองเหรอที่สามารถทำให้ฉันกระเด็นออกจากตรงนั้นได้ อย่าฝันนะว่าเธอจะได้นั่งอยู่โต๊ะนั้นนาน ฉันให้เวลาเธอชื่นชมกับตำแหน่งตรงนั้นสามวัน" จบคำพูดผู้หญิงที่กำลังหอบของพะรุงพะรัง วางของลงที่โต๊ะอีกตัวอย่างแรง

"ขอโทษค่ะ คุณเก็บของออกยังไม่หมด" มันเป็นรูปภาพที่ทำร้ายจิตใจของเธอมาก แต่หญิงสาวก็พอรู้คร่าวๆ มาจากนักรบแล้ว ว่าตอนนี้เขาเป็นยังไง

ที่นักรบต้องได้บอกกล่าวไว้ล่วงหน้า เพราะกลัวว่าเธอมาเจอเองแล้วจะรับไม่ได้

พอไอซ์ทำเป็นไม่สนใจ เธอก็เลยจับรูปภาพที่อยู่ในกรอบนั้น เดินมาส่งให้ที่โต๊ะ

"ฉันไม่รู้นะว่าเธอทำยังไง ถึงมาอยู่ในตำแหน่งนี้แทนฉันได้ แต่เธอเตรียมรับความฉิบหายของชีวิตได้เลย" มันคือคำขู่ของคนที่ถูกลดขั้น

"ขอโทษค่ะฉันมาทำงานไม่ได้มาสู้รบ" จบคำพูดหญิงสาวก็หันหลังให้กับอีกคน แล้วก็วางกระเป๋าลงที่โต๊ะทำงาน

"กรี๊ด!!" อยากจะกรี๊ดเสียงแรงกว่านี้ แต่กลัวคนมอง เพราะชั้นนี้ไม่ได้มีแค่ห้องของท่านประธาน ยังมีห้องของผู้จัดการอีกหลายแผนก

"เธอคนนี้น่ะเหรอที่มาทำงานเป็นเลขาของท่านประธานคนใหม่" เลขาของผู้จัดการแต่ละแผนกต่างก็มองและซุบซิบพูดคุยกัน

"คงจะใช่ ทีแรกฉันคิดว่าเป็นคนมีอายุ แต่นี่สวยเฟี้ยวเลยว่ะ"

"แต่คงสู้มารยาอีกคนไม่ได้หรอก ขนาดพี่อนงค์ ยังกระเด็นออกจากเลขาเลย"

"แล้วตอนนี้พี่อนงค์ไปอยู่แผนกไหนแล้ว"

"ฝ่ายจัดซื้อด้านล่าง"

"ออกนอกพื้นที่เหรอ"

"จะทำยังไงได้ งานช่วงนี้ยิ่งหายาก ดีเท่าไรแล้วเงินเดือนไม่ได้ลดลงไปด้วย"

"สวัสดีค่ะ ฉันจะรับงานได้จากที่ไหนคะ" ในระหว่างที่บรรดาเลขากำลังพูดคุยแบบสนุกปากอยู่นั้น ก็ได้มีเสียงผู้หญิงถามขึ้น

"คุณเป็นเลขาท่านประธาน ต้องรอรับงานจากท่านประธานโดยตรงค่ะ" หนึ่งในสองนั้นหันมากล่าว

ที่จริงมันคือแผนของอรชรที่จะให้นักรบขึ้นมาชั้นบนเพื่อดูความเรียบร้อยก่อนว่าวาดเดือนจะรับมือได้ไหม

"คุณอาทิตย์คะ" ไอซ์รีบวางทุกอย่างแล้วตรงเข้าไปควงแขนของอาทิตย์ อีกนัยหนึ่งที่ทำแบบนี้เพื่ออยากจะให้วาดเดือนเห็นว่าอาทิตย์เป็นของหล่อน

ชายหนุ่มแกะมือของไอซ์ออกโดยไม่ได้สนใจ แล้วหันไปชายตามองนักรบ และผู้หญิงที่ยืนเคียงข้างของเพื่อน "เข้าไปคุยกันในห้อง"

ดวงตาของชายหนุ่มเยือกเย็นมาก เหมือนไม่ใช่นายอาทิตย์คนเดิม แต่ก่อนตอนที่ยังไม่รู้จักกัน ท่าทางและสายตาของเขาก็ไม่ได้เย็นชาถึงขนาดนี้ ..หวังว่าสักวันเขาคงจะจำเราได้

"ตามผมเข้ามา" นักรบหันไปพูดกับวาดเดือนที่ยืนทำตัวไม่ถูก

ความมั่นใจที่เธอพยายามพกพามาให้ได้มากที่สุด ตอนนี้ร่อยหรอลงมากเมื่อเห็นสายตาของเขา

หลายคนที่อยู่ด้านนอกต่างก็มองตาม จนประตูห้องท่านประธานถูกปิดลง

นี่มันอะไรกัน ทำไมคุณอาทิตย์ถึงแหกหน้าเราแบบนี้ ..ไอซ์รู้สึกไม่พอใจแทนที่อาทิตย์จะชวนเธอเข้าห้องเพื่อเคลียร์เรื่องเลขาคนใหม่ก่อน แต่ทำไมถึงให้เป็นหญิงคนนั้นเข้าไปก่อน

พอเข้ามาถึงในห้อง สายตางามก็แอบชำเลืองมองไปรอบๆ เธอไม่เคยมาที่ทำงานของเขา ไม่เคยเห็นชีวิตการทำงานของเขา นี่อาจจะเป็นการดีก็ได้ที่เธอจะได้เห็นทุกมุมของผู้ชายคนนี้

"ฝีมือใคร!" คำถามที่เยือกเย็นถูกเปล่งออกจากปากชายร่างสูง ที่ยืนมองทอดสายตาออกไปนอกตึก โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองคู่สนทนาเลยด้วยซ้ำ

เรื่องนี้อาทิตย์เพิ่งรู้ ตอนที่นั่งรถมานักรบเล่าให้ฟังเพียงคร่าวๆ เพราะแม่ของเขาจัดการได้รวดเร็วมาก เร็วจนไอซ์ไม่มีเวลาโทรไปฟ้อง