สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 39

"มึงว่าอะไรนะเพื่อน" พอหมอวิสุทธิ์ได้ยินสิ่งที่เพื่อนพูดมาถึงกับตกใจ เด็กตัวแค่นี้ทำไมถึงต้องแค้นกันขนาดนั้นด้วย

"กูยังไม่แน่ใจเท่าไร มึงช่วยตรวจดูให้ที" ที่เขาต้องใช้เพื่อนสนิททำเรื่องพวกนี้ ถ้าไปหาหมอคนอื่นกลัวว่าข่าวจะรั่วไหล เพราะเขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงในสังคมคนหนึ่ง ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปมันอาจจะมีผลกระทบต่อหุ้นของเขาก็ได้

"ทำไมถึงทำกับเด็กแค่นี้ได้ลงคอ" หมอวิสุทธิ์ดูคลิปที่อาทิตย์ส่งให้

"กูผิดเองแหละ ฝากมึงด้วยนะเพื่อน ถ้าได้ความยังไงรีบโทรไปหากูด้วยแล้วกัน" ร่างหนาย่างกรายออกจากห้องนั้น แล้วรีบกลับมาที่รถ

เที่ยงวันเดียวกันที่โรงพยาบาล ..วันนี้เขาวิ่งวุ่นทั้งวันจนยังไม่ได้ทานข้าวเช้า

"ตะวันเป็นยังไงบ้างครับแม่"

"ได้ยาและน้ำเกลือเข้าไปก็ดีขึ้นมาก ตื่นมากินนมแล้วก็หลับไปอีก"

สายตาของเขามองเธอที่นอนให้นมลูก ตอนนี้ปากเด็กยังดูดนมแม่ไม่ปล่อย แต่ก็หลับไปแล้ว ..วาดเดือนจำเป็นต้องนอนให้ลูกกินนมจากเต้าอยู่แบบนั้น เพราะถ้าเธอขยับลูกก็จะตื่น

เย็นวันเดียวกัน..

นักรบมารับคุณย่าและคุณยายของตะวันกลับไปส่งที่บ้าน วันนี้คุณยายก็มาเฝ้าหลานทั้งวัน ..ส่วนอาทิตย์ก็อยู่เป็นเพื่อนเธอต่อ

ทั้งสองไม่พูดคุยอะไรกันเลย ทำเหมือนว่าไม่มีอีกคนอยู่ในห้องนั้น

วันต่อมาที่บริษัท..

"ลูกค้าไม่พอใจมากที่เราย้ายสถานที่ตั้ง" หุ้นส่วนเข้ามารายงานผลการเจรจากับลูกค้า

"ใครไม่พอใจเอาเงินคืนเขาไป"

"คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคุณอาทิตย์ โครงการนี้คุณไม่ได้เป็นเจ้าของเพียงคนเดียว อย่าลืมสิว่ายังมีหุ้นส่วนอีกหลายคน"

"เสียหายเท่าไร เดี๋ยวผมรับผิดชอบคนเดียว" ตอนนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่เขาต้องคิด

ก๊อก ก๊อก

"เครื่องดื่มค่ะ" ขณะที่เขากำลังคุยเครียดกับหุ้นส่วนอยู่นั้น ไอซ์ก็เอาเครื่องดื่มเข้ามาบริการ

"วางไว้แล้วก็ออกไป" เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าไอซ์ ตอนนี้รอแค่ผลตรวจว่ามันคือสารอะไรกันแน่ที่ผู้หญิงคนนี้เอาใส่เข้าไปในนมลูกของเขา จะบู่มบ่ามทำอะไรไปก็ยังไม่ได้ ทั้งๆ ที่ ใจของเขาเดือดมาก

"กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่คะเครียดเชียว" ไอซ์ไม่ยอมออกไป แถมยังเอามือไปคลอเคลียกับไหล่ของเขาเบาๆ

เพล้ง!!

"กรี๊ดด" ไอซ์ตกใจอยู่ดีๆ อาทิตย์ก็ ปัดเครื่องดื่มที่เธอเพิ่งจะวางไว้ลงที่พื้นจนแตกกระจาย

"บอกให้ออกไปไม่ได้ยินหรือไง!"

จังหวะนี้ไม่ได้ออกไปแค่ไอซ์ บวรก็ต้องรีบออกไปเหมือนกัน เพราะดูอารมณ์ของท่านประธานแล้วคงจะคุยต่อไม่ได้

"เกิดอะไรขึ้น" มดได้ยินเสียงรีบเดินมาถามตุ๊กตาที่นั่งอยู่ใกล้กว่า

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน" ทั้งสองมองไปดูหน้าไอซ์ที่เพิ่งจะเดินออกมาจากห้อง

คลื่นนน พอมีสายเข้ามาอาทิตย์ก็รีบกดรับ

{"มีอะไรอีกครับแม่"} เขาถามไปด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจ เพราะเป็นสายที่มาจากโรงพยาบาล

{"ตะวันดีขึ้นมากแล้ว หมอบอกว่าถ้าจะกลับบ้านก็กลับได้"}

{"ให้นอนดูอาการที่นั่นอีกสักคืนค่อยกลับ"} ชายหนุ่มหายใจโล่งขึ้นที่ได้ยินข่าวนี้ แต่ยังไงเขาต้องให้ชัวร์ไว้ก่อนว่ากลับไปแล้วลูกของเขาจะไม่เป็นอะไร

สองวันต่อมา..

ตะวันออกจากโรงพยาบาลแล้ว และแกก็กลับมาร่าเริงเหมือนเดิม วาดเดือนก็เลยตัดสินใจจะกลับไปที่นั่นเพื่อจัดการเรื่องทุกอย่างให้เสร็จ

"หนูยังต้องไปทำงานอีกเหรอลูก" อรชรเห็นลูกสะใภ้แต่งตัวจะออกไปทำงานก็เลยถามดู

"วาดมีเรื่องจะจัดการหลายอย่างเลยค่ะ ฝากคุณแม่ดูแลตะวันหน่อยนะคะ พอเรื่องพวกนี้จบแล้ววาดก็จะให้เวลากับลูกเต็มที่" เรื่องที่ดินนั้นยังคาราคาซัง แถมยังเรื่องเลขาคนก่อน ถ้าเธอจะปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นก็ไม่ได้

[บริษัท]

"น้องวาดจ๊ะ พี่นึกว่าน้องจะไม่กลับมาทำงานแล้ว

"ทำไมพี่ตุ๊กตาคิดว่าวาดจะไม่กลับมาล่ะคะ"

"วันนั้นพี่ได้ยินนะที่วาดคุยกับท่านประธาน"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ที่วาดไม่ได้มาทำงานเพราะลูกไม่สบายค่ะ"

"แล้วทำไมลูกน้องวาดเกี่ยวข้องกับคุณแม่ท่านประธานล่ะ" เพราะวันนั้นทุกคนได้ยินว่าอาทิตย์คุยกับแม่ของเขา แล้ววาดเดือนก็เรียกแม่ของเขาว่าคุณแม่

"เห็นไหมฉันบอกแล้วว่าไม่ใช่อย่างที่คิดหรอก" ไอซ์ยืนฟังที่ทั้งสองคุยกันแล้วก็แอบโล่งใจ

เพียงไม่นานอาทิตย์ก็ขึ้นมา

"ใครให้คุณมาทำงาน ทำไมไม่ดูแลลูกอยู่ที่บ้าน" เขาเดินตรงเข้ามาถามเธอที่เพิ่งจะวางของลงโต๊ะทำงาน

"ฝากคุณแม่ไว้" วาดเดือนตอบออกไปโดยที่ไม่มองหน้า แล้วเธอก็เปิดลิ้นชักหยิบงานขึ้นมาทำ

"......" ตุ๊กตามองหน้ามด ส่วนมดก็มองหน้าตุ๊กตา แล้วทั้งสองก็มองไปที่ไอซ์

กรี๊งง

ขณะที่เหตุการณ์กำลังตึงเครียดอยู่นั้น ก็ได้มีโทรศัพท์ดังขึ้นที่โต๊ะของเลขาท่านประธาน