สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 38

"มึงไม่ต้องกูขับเอง" นักรบกำลังจะวิ่งไปขับรถให้ แต่อาทิตย์คิดว่าเขาขับเองน่าจะถึงโรงพยาบาลเร็วกว่า

นักรบก็เลยรีบขึ้นไปนั่งด้านหลัง โดยมีวาดเดือนนั่งอีกฝั่งหนึ่งของคนขับ

ระหว่างทางที่ขับรถมา เขาสังเกตเห็นว่าเธอมือสั่นตลอด คงจะคิดมากกับเรื่องนี้

เพียงไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

"น้องตะวันเป็นอะไรคะคุณแม่" ยังไม่รู้ว่าลูกเป็นอะไร แต่น้ำตาแม่ไหลไม่หยุด

"คุณหมอบอกว่าลำไส้อักเสบ ถึงขั้นรุนแรง"

"น้องตะวันกินอะไรลงไป ทำไมลำไส้อักเสบได้คะ" เพราะถ้าเกี่ยวกับลำไส้อักเสบ มันต้องเกี่ยวกับของกินแน่

"แม่ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน ต้องรอคุณหมอก่อน"

อาทิตย์ก็เป็นห่วงไม่แพ้กัน แต่คำถามทุกคำถาม เธอก็ได้ถามไปหมดแล้ว คงต้องรอคำตอบจากหมออยู่ดี

"คุณหมอ หลานฉันเป็นยังไงบ้าง" พอเห็นคุณหมอออกมาจากห้องตรวจ อรชรก็รีบตรงเข้าไปก่อน

"ลูกชายฉันเป็นยังไงบ้างคะ แกเป็นลูกชายของฉันเองค่ะ" หญิงสาวถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

ทุกคนต่างก็พุ่งความสนใจมาที่หมอคนที่เพิ่งจะออกมาจากห้อง

"เด็กมีอาการลําไส้อักเสบ ตอนนี้หมอได้ให้ยาไปแล้ว เราคงต้องรอดูอาการสักพักก่อน"

"มันจะเป็นไปได้ยังไง ทั้งๆ ที่เด็กกินแค่นมแม่" มันคือคำถามของอาทิตย์ เพราะวันนั้นที่เขาเอาตะวันไปนอนด้วย ชายหนุ่มต้องได้เปิด Google ดูว่า ก่อนที่จะให้เด็กกินต้องทำยังไงกับนมที่แข็งเป๊กแบบนั้น

"นมที่ได้รับเข้าไปอาจจะไม่สะอาดพอ" และหมอก็สันนิษฐานอีกหลายอย่าง ที่อาจจะมีผลต่อลำไส้ของเด็กนอกจากนม เพราะยังไม่รู้แน่ชัดว่ามันเกิดขึ้นจากอะไรกันแน่

"ฉันปั๊มนมที่ทำงานค่ะ แล้วเก็บในตู้เย็นของบริษัท ตอนเย็นก็เอากลับมาที่บ้านให้ลูก หรือว่าระหว่างเดินทางน้ำนมจะเสียคะ" หญิงสาวเล่าเรื่องที่มาที่ไปของน้ำนมลูก ให้หมอผู้รักษาได้ฟังเผื่อว่ามันจะมีผลกระทบจากตรงนี้ด้วย

พอทุกคนหาคำตอบจากการกินของตะวันไม่ได้ ต่างก็รอแค่ให้เขาอาการดีขึ้น

เย็นวันเดียวกันนั้น

วันนี้ต้องได้นอนดูอาการที่โรงพยาบาลไปก่อน และตอนนี้วาดเดือนก็นั่งเฝ้าลูกไม่ห่าง ซึ่งมีอาทิตย์นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้องนั้น

ส่วนอรชรและนักรบ กลับไปเอาเครื่องใช้เสื้อผ้ามาให้คนที่จะเฝ้าที่โรงพยาบาล

คลื่นน คลื่นนนน ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมาทำลายความเงียบของห้องพักผู้ป่วยแบบพิเศษ

พอเห็นว่าเป็นสายใครที่โทรเข้ามา ชายหนุ่มก็ถือโทรศัพท์ออกมารับข้างนอก

{"ว่าไง"}

{"ผลตรวจออกมาแล้ว"} คนที่โทรเข้ามาคือเพื่อนสมัยเรียน ถึงแม้จะเรียนคนละคณะ เพราะคนนี้เรียนคณะแพทย์ศาสตร์

{"อะไรนะ?!"}

พอวางสายไป..อาทิตย์ก็กลับเข้ามาในห้องนั้น

ลูกชายของเรางั้นเหรอ เด็กคนนี้ไม่ได้คล้ายแค่หน้าตา แต่ยังเป็นสายเลือดของเขาอย่างงั้นเหรอ ผู้หญิงคนนี้ก็มีใบทะเบียนสมรสกับเขา..นี่มันอะไรกัน เราความจำเสื่อมหรือเปล่า พอคิดขึ้นได้ว่าตอนนั้นที่ตัวเองนอนอยู่โรงพยาบาล หรือว่าความจำบางส่วนของเขามันจะหายไป เพราะเขายังจำคนรอบข้างได้ทั้งหมดนอกจาก เด็กและผู้หญิงคนนี้ แต่ทำไมทุกคนถึงให้คำตอบกับเขาไม่ได้

"ถ้าคุณไม่ว่างก็กลับไปเถอะค่ะ ฉันเฝ้าคนเดียวได้" ถึงแม้เธอจะไม่ได้หันกลับมอง ก็รู้ว่าเขากำลังมอง และสายที่โทรเข้ามาก็คงจะเป็นผู้หญิงคนนั้น

ทั้งสองยังไม่ได้พูดคุยอะไรกันต่อก็มีคนเปิดประตูเข้ามาก่อน