สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 37

"วาดเดือน..ธนเกียรติโกศล" พนักงานฝ่ายบุคคลถึงกับมองลงไปที่บัตรพนักงานของเธอใหม่อีกครั้ง เพราะว่านามสกุลนี้คุ้นหูมาก

"ผมพาคุณวาดเดือนไปได้หรือยังครับ"

"ฉะ..เชิญค่ะ"

พอนักรบพาวาดเดือนออกจากห้องไป ฝ่ายบุคคลคนนั้นก็ถือแฟ้มเอกสารเดินเข้าไปหาหัวหน้า

ก๊อก ก๊อก

"เข้ามาค่ะ"

"ช่วยดูประวัติผู้หญิงคนนี้ให้หน่อยค่ะ คุ้นๆ นามสกุลยังไงไม่รู้" พนักงานที่เดินเข้ามายื่นแบบฟอร์ม ให้กับหัวหน้าได้ดู

"วาดเดือน ธนเกียรติโกศล" พอหัวหน้าฝ่ายบุคคลเห็นรายงาน ก็รู้ได้ในทันทีว่าเธอคนนี้เป็นใคร "ผู้หญิงคนนี้ทำไมเหรอ" หัวหน้าเงยหน้าขึ้นถามลูกน้อง

"หัวหน้ารู้จักเหรอคะ"

"ก็พอจะรู้จัก" ทำไมหัวหน้าฝ่ายบุคคลจะไม่รู้ล่ะ ก็ในเมื่ออรชรแม่ของท่านประธานพามาฝากด้วยตัวเอง

"หัวหน้ากระซิบบอกได้ไหมคะ..ว่าเธอเป็นใคร"

"บอกไม่ได้หรอกจ้า บอกได้อย่างเดียวว่าอย่าไปยุ่งกับเธอ" แค่นี้หัวหน้าฝ่ายก็ดูออกแล้ว ว่าฝ่ายบุคคลคงจะเรียกเธอมาตักเตือนเรื่องอะไรสักอย่างแน่

[ชั้นผู้บริหาร]

ทีแรกนักรบจะพาวาดเดือนออกไปทำงานนอกสถานที่ แต่มีคำสั่งด่วนพิเศษให้กลับเข้าบริษัท เขาก็เลยต้องได้พาเธอเลี้ยวรถกลับมา..

"มีอะไรคะ ทำไมถึงให้ฉันกลับเข้ามา" พอมาถึงหญิงสาวก็ตรงเข้าไปหาเขาในห้องทำงาน

แต่เขาไม่ได้อยู่ในห้องนี้แค่คนเดียว ยังมีผู้ช่วยเลขาอยู่ด้วยอีกคน "คุณออกไปก่อน"

วันนี้ไอซ์ดูว่าง่ายมาก พอเขาสั่งก็รีบออกไป

"คุณไม่ต้องออกไปทำงานนอกสถานที่แล้ว"

"ทำไมคะ"

"ทำไมต้องมีเหตุผลด้วย นี่คือคำสั่งของผม"

"ฉันขอทำงานนี้ให้จบก่อน"

"ผมสั่งชุดใหม่ให้รับช่วงต่อจากคุณไปแล้ว"

"คุณกำลังจะทำอะไร ฉันไม่ให้คุณทำอะไรพวกพี่ๆ ในชุมชนนั้นเด็ดขาด" คนพวกนั้นมีความหวังมาก ว่าเธอจะช่วยเรื่องนี้ได้

"เรื่องนั้นมันไม่ใช่หน้าที่ของคุณอีกแล้ว ออกไปทำงานได้"

"ฉันไม่ออกไป ถ้าคุณไม่บอกก่อนว่าคุณกำลังจะทำอะไร"

"ตกลงผมหรือคุณกันแน่ที่เป็นเจ้าของบริษัทนี้" ปากกาในมือถูกวางลงที่โต๊ะอย่างแรง

"คุณค่ะ"

"ยังดีนี่ที่จำได้"

"แต่ถ้าคุณทำอะไรคนในชุมชนนั้น..ฉันจะพาลูกไป" เธอไม่มีอะไรจะขู่เขาอีกแล้วนอกจากเรื่องนี้

แกร่ก!

"อุ้ย" พวกที่ยืนเอาหูแนบประตูแอบฟังอยู่ด้านนอก ต่างก็ตกใจอยู่ดีๆ ด้านในก็เปิดประตูออกมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง

"ขอโทษค่ะ พอดีว่าจะเอางานมาส่งท่านประธาน" ข้ออ้างก็คือแฟ้มเอกสารในมือ

"เชิญค่ะ" วาดเดือนก็เลยกลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

{"ยกเลิกคำสั่งใหม่ให้หมด"} พอคล้อยหลังเธอ เขาก็โทรศัพท์ไปหาคนที่สั่งการ ให้หยุดทุกอย่างไว้ก่อน..เพราะคำขู่ของเธอได้ผล

ที่จริงวันนี้อาทิตย์สั่งลูกน้องชุดใหม่ให้จัดการรื้อถอนบ้านคนที่บุกรุกที่ดินของเขา

เขาจึงได้โทรให้เธอกลับมาที่บริษัท เพราะกลัวว่าจะขัดขวางการทำงานของลูกน้องชุดใหม่ แต่พอเธอกลับมาคนที่ถูกเล่นงานกลับเป็นเขา

แต่อาทิตย์ไม่คุยด้วยสายตาเขามองไปที่เธอ ซึ่งตอนนี้กำลังปั๊มน้ำนมอยู่ "ผมบอกว่าเวลาปั๊มให้เข้าไปทำในห้องไง"

ตุ๊กตาและมดหันไปมองหน้าแบบรู้กัน จะขำออกมาก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ไอซ์หน้าแตกยับเยิน

แต่วาดเดือนก็ไม่คุยกับเขาเหมือนกัน เธอรีบเก็บอุปกรณ์การปั๊มนมลูก แล้วเอานมส่วนที่ปั๊มได้ไปแช่ช่องฟรีซไว้

"ไปกันค่ะ วาดหิวแล้ว" วาดเดือนเดินกลับมาหยิบกระเป๋าพร้อมกับหันไปชวนมดและตุ๊กตา

อาทิตย์เห็นเธอไม่สนใจคำที่เขาพูด ชายหนุ่มกำลังจะเอาเอกสารการประชุมเข้าไปเก็บในห้อง ..แต่ทันใดนั้นก็ได้มีสายโทรเข้าเครื่องของเขาก่อน

{"ครับแม่"} ชายหนุ่มกดรับสายทันทีที่รู้ว่าใครเป็นคนโทรมา

{"ลูกรีบมาที่โรงพยาบาลด่วนเลย"}

{"ใครเป็นอะไร ทำไมไปอยู่โรงพยาบาล"}

วาดเดือนกำลังจะลงไปทานข้าว พอได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมาเธอถึงกับหยุด

{"ตะวัน"}

{"ตะวันเป็นอะไรครับแม่"}

"ตะวันเป็นอะไร..ลูกฉันเป็นอะไร!?" หญิงสาวรีบเดินกลับมาหาเขา

{"พาวาดมาที่โรงพยาบาลก่อนลูก"} อรชรพูดได้แค่นี้ก็ตัดสายไป

"ตะวันเป็นอะไร ทำไมคุณไม่พูด!" วาดเดือนแย่งโทรศัพท์ของเขามาแนบหูเพื่อจะถาม "ฮัลโหล คุณแม่คะตะวันเป็นอะไร"

"คุณแม่วางสายไปแล้ว ผมว่าเราไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า" จบคำพูดอาทิตย์ก็คว้าแขนเธอมาที่ลิฟต์แล้วกดลงไป

"เมื่อกี้พี่ตุ๊กตาได้ยินเหมือนมดไหมคะ"

"เต็มสองหูพี่เลยแหละ" ทั้งสองคุยกัน แต่สายตามองไปที่ไอซ์ ซึ่งตอนนี้คงกำลังช็อกกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน