สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 41

"ไม่ต้องเก็บของแล้ว" ชายหนุ่มรีบแย่งของที่เธอกำลังเก็บลงกล่องออก

แต่หญิงสาวไม่พูดอะไร เขาเอาออกเธอก็เก็บเข้า

เธอเก็บเข้า..เขาเอาออก~

"นี่คุณ!!"

"ถ้าคุณออกไปตอนนี้แล้วใครจะเป็นเลขาให้ผมล่ะ"

"ก็พี่อนงค์ไง"

"คุณอนงค์ก็มีงานต้องทำ"

"ฉันจะย้ายพี่อนงค์กลับขึ้นมาที่เดิม คุณมีปัญหาอะไรไหม"

"มะ..ไม่มีครับ..ตะ แต่คุณอนงค์ยังเคลียร์งานของตัวเองไม่เสร็จจะกลับขึ้นมาตอนนี้ยังไม่ได้ครับ" สายตาชายหนุ่มมองไปที่อนงค์ ซึ่งตอนนี้กำลังยืนลุ้นอยู่ว่าเขาจะหัวแตกตอนไหน

"พะ.. พี่เพิ่งนึกได้ว่าต้องกลับลงไปเคลียร์งานก่อนค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" อนงค์ต้องรีบหายตัวไปแล้วล่ะในเวลานี้

"พี่ตุ๊กตาก็รีบไปทำงานสิคะ" มดหันมาบอกตุ๊กตา ..ส่วนตุ๊กตาก็เดินไปตามคำที่มดบอก พอนึกได้ว่าโต๊ะที่มดนั่งอยู่คือโต๊ะประจำตำแหน่งของตัวเอง ก็รีบเดินกลับมาใหม่

"ไอ้มดนั่นโต๊ะพี่ แกนั้นแหละควรจะไปที่โต๊ะตัวเอง"

"อ้าว..มดขอโทษค่ะลืมเลย" ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกกันทั้งแผนก เพราะไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้น

"คุณเห็นหรือยัง" ณ.เวลานี้เขาต้องหยุดเธอไว้ก่อน เพราะถ้าปล่อยไปคงจะเข้าหน้าเธอยากแน่

"ก็ได้..ฉันจะทำตำแหน่งนี้จนกว่าพี่อนงค์ จะเคลียร์งานเสร็จ" วาดเดือนอยากยกตำแหน่งนี้คืนอนงค์ไปแบบเป็นทางการ กลัวว่าถ้าเธอออกไปตอนนี้ เดี๋ยวเขาก็หาเลขาใหม่มาแทนอนงค์

"มันเกิดอะไรขึ้น" นักรบออกไปทำงานข้างนอก กลับมาได้ข่าวว่าตำรวจจับไอซ์ไปแล้ว

"ก็เรื่องที่วาดคุยกับคุณนั่นแหละค่ะ" เพราะวาดเดือนปรึกษานักรบทุกเรื่อง

อาทิตย์กรอกตามองหน้าเพื่อนแบบหมั่นไส้ แต่ตอนนี้จะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ เพราะยังเสียวสันหลังอยู่

"ผมก็เลยไม่ได้อยู่ช่วยคุณเลย"

"ทำไมมึงต้องช่วยเมียกูด้วย"

"เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ" นักรบคิดว่าตัวเองฟังผิดก็เลยพุ่งคำถามมาที่อาทิตย์

"เปล่า.. งานที่ให้ไปทำถึงไหนแล้ว"

"งานอะไรคะ" วาดเดือนหันมองทั้งสองคน เพราะเธอกลัวว่าเขาคิดจะทำอะไรคนในชุมชนอีก

"งานที่จะย้ายโครงการไปติดตั้งพื้นที่แปลงใหม่ครับ" นักรบเป็นคนตอบ

"ย้ายโครงการ?" เรื่องนี้วาดเดือนยังไม่รู้ และเธอก็ยังไม่รู้อีกหลายเรื่อง ว่าเขาต้องปวดหัวแค่ไหนที่ต้องตามแก้สิ่งที่เธอทำไว้

"ก็โครงการเดิมมีคนเอาไปปลูกผักแล้วนี่" อาทิตย์พูดลอยๆ แล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป ปล่อยให้นักรบอธิบายกับเธอต่อ เพราะยังไงผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่ได้คำตอบคงจะเค้นเอาจนได้

"มันเรื่องอะไรคะคุณนักรบ"

"ก็เรื่องโครงการที่จะเอาไปลงที่ชุมชนสลัมนั่นแหละ ตอนนี้อาทิตย์มันย้ายไปอีกโครงการหนึ่ง"

ได้ยินแบบนี้วาดเดือนมองตามเข้าไปในห้อง เพราะเขายังไม่ปิดประตู

"แล้วคนในชุมชนปลูกผักไปถึงไหนแล้วคะ" เธอเปลี่ยนกลับมาสนใจคนในชุมชนอีกครั้ง

"ก็ได้เมล็ดพันธุ์ที่คุณวาดส่งไปให้.."

"นักรบเข้ามาในห้องหน่อย" เสียงทุ้มดังออกมาจากห้องของท่านประธาน

"เดี๋ยวเราค่อยคุยกันใหม่นะครับ" นักรบรีบเข้าไปตามคำสั่ง

ที่จริงไม่มีอะไรหรอก เขาเห็นนักรบคุยกับเธอนานเกินไปแล้ว ก็เลยอยากจะขัดจังหวะ

เที่ยงวันเดียวกันนั้น..

"ออกไปทานข้าวกับผมไหม" อาทิตย์ชั่งใจอยู่ว่าจะชวนเธอดีไหม เพราะคำตอบของเธอมันอยู่บนใบหน้าอยู่แล้ว

สายตางามมองดูนาฬิกา พอรู้ว่าเที่ยงแล้ว ก็รีบเก็บอุปกรณ์ที่อยู่ตรงหน้าให้เข้าที่ มือเรียวยื่นไปสะพายกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะ

"พี่ตุ๊กตาพี่มดคะ ไปทานข้าวกันค่ะ" เธอไม่พูดกับคนที่ยืนชวนอยู่ตรงหน้าเลย หญิงสาวหันไปชวนเพื่อนเลขาด้วยกัน

ทั้งสองก็รีบเก็บงานแล้วคว้าเอากระเป๋าเดินตามมาที่ลิฟต์

"วันนี้เราออกไปทานข้างนอกกันไหมคะ" ตุ๊กตาคิดว่าถ้าไปแคนทีน พวกเธอคงจะเป็นเป้าสายตาแน่

"ทำไมต้องออกไปทานข้างนอกด้วยล่ะคะ เสียเวลางาน" วาดเดือนออกความคิดเห็น เพราะว่าต้องได้นั่งรถออกไปอีก

"ใช่ค่ะ ทำไมต้องไปทานข้างนอกด้วย รีบกินจะได้รีบกลับมาทำงาน"

"เดี๋ยวป้าทำให้แป๊บหนึ่งค่ะ" ป้าแนบดูท่าทางคุณผู้หญิงคงจะหิวมาก

"ไม่รบกวนป้าดีกว่าค่ะ เดี๋ยววาดทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินก็ได้" จบประโยคหญิงสาวก็เตรียมน้ำร้อนกับมาม่า

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

"ไปตามหนูวาดลงมากินข้าวสิแนบ"

"คุณวาดทานไปแล้วค่ะ"

"ทานกับอะไร"

"บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปค่ะ"

"อะไรนะป้า บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมันจะไปมีสารอาหารอะไร" อาทิตย์กลับมาได้ยินตอนที่ป้าบอกว่าวาดเดือนกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปพอดี

"เธอบอกว่าไม่ได้กินข้าวเที่ยงมาค่ะ"

"ไม่ได้กินข้าวเที่ยง ทำไมไม่ได้กิน" ก็เขาเห็นว่าเธอลงไปกินข้าวกับพวกเลขาด้วยกัน ชายหนุ่มมองขึ้นไปด้านบน "ผมขอตัวก่อนนะครับแม่" จบคำพูดเขาก็รีบวิ่งขึ้นบ้านไป

แกร่ก~

พอขึ้นมาถึงเขาก็ตรงไปที่ห้องของเธอ

"นอนแล้วเหรอ แล้วทำไมห้องนี้มันอบอ้าวแบบนี้" เขามองไปเห็นเธอเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ แต่ไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ ..ชายหนุ่มก็เลยเดินไปเปิดดู "แอร์เสียเหรอ"

พอรู้ว่าเครื่องปรับอากาศในห้องของเธอเสียอาทิตย์ก็รีบลงมาข้างล่างอีกครั้ง

"อะไรนะครับแม่ แอร์เสียตั้งแต่เมื่อวาน แล้วแม่กับลูกเขานอนกันยังไง"

"เจ้าตะวันนอนกับแม่นี่แหละ เพราะแกไม่ถูกกับอากาศร้อน" ตะวันถูกเลี้ยงมาในห้องแอร์ตั้งแต่แบเบาะ พอเจออากาศร้อนหน่อยก็นอนไม่ได้งอแงมาก วาดเดือนก็เลยต้องไปฝากนอนกับคุณย่า

"แล้วทำไมไม่ตามช่างล่ะครับ"

"ตามแล้วพรุ่งนี้คงมา"

พอได้ความชายหนุ่มก็กลับขึ้นไปบนห้อง

มือหนาค่อยๆ ช้อนร่างระหงของหญิงสาวที่นอนหลับสนิทอยู่ แล้วพาเดินมาที่ห้องของตัวเอง ซึ่งตอนนี้เปิดแอร์ไว้เย็นฉ่ำ