สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 51

หลังจากที่น้ำพุ่งออกจากปาก..ตอนนี้ เขาเริ่มสำลักน้ำจนขึ้นจมูก

"เอ้าา จะตายไหมเนี่ย"

"ยัยเด็กแก่นแก้ว ถามมาได้" เขาหมายถึงเรื่องที่เธอถามว่าเขาชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย

"ก็ฉันเห็นลุงไปกับพี่เขยฉันบ่อยๆ ตกลงมีอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย"

ถ้าจะถามว่า..เธออยากจะลองดูไหมล่ะ..ก็เด็กเกินไป ..อดใจไว้นะนักรบ ท่องไว้น้องสาวเพื่อน นักรบได้แต่บอกใจตัวเองให้อดทนกับเด็กคนนี้ไว้

"ถ้าคืนนี้จะค้างที่นี่เก็บห้องให้เรียบร้อยด้วย" ชายหนุ่มเดินเข้าห้องนอนของตัวเองทันทีที่พูดจบ

"เรื่องอะไรจะเก็บ..ขี้เกียจจะแย่" วาดดาวเดินไปนั่งลงตรงที่ที่สามารถจะเอาก้นหย่อนลงได้ แล้วก็หยิบขนมออกมาฉีกกินแบบสบายอารมณ์

03 : 10 น.

แม่โทรมาตั้งแต่หัวค่ำบอกว่าน้องไม่กลับบ้านมาสามคืนแล้ว แต่ก่อนนานสุดแค่สองคืน วาดเดือนก็เลยกลัวน้องจะเป็นอันตราย

"ห้องนี้เหรอคะ" เธอชวนผู้เป็นสามีออกตะเวนตามหาน้องสาวตามบ้านเพื่อนที่พอจะรู้จัก

ก็ได้ความว่าวาดดาวมาค้างกับผู้ชายที่คอนโด ..อาทิตย์ก็เลยคิดว่าต้องเป็นนักรบแน่เลย เพราะเขาวานให้เพื่อนดูแลน้องสาวให้

"ผมวานให้นักรบมันเป็นคนคอยดูน้องสาวคุณเองแหละ" ที่จริงอาทิตย์ก็อธิบายให้เธอฟังไปบ้างแล้ว ว่าเขาขอให้นักรบดูแลวาดดาว แต่พี่สาวยังไงก็เป็นพี่สาว เพราะเป็นห่วงน้องกลัวน้องจะเป็นอันตราย

ที่วาดเดือนไม่ยอมปล่อยวางน้อง ก็เพราะเสียน้องชายไปคนหนึ่งแล้ว เธอกลัวว่าจะเสียน้องสาวไปอีก

"แล้วทำไมต้องมาอยู่ห้องเดียวกันด้วยล่ะคะ" เพราะคิดว่านักรบควรจะไปส่งน้องที่บ้านมากกว่า ..วาดเดือนกำลังจะเคาะประตูห้อง

"ไม่ต้องหรอกผมมีคีย์การ์ดห้องของมัน" อาทิตย์ก็เลยเอาคีย์การ์ดมาเปิด..พอเปิดเข้ามาเห็นสภาพห้องทั้งสองถึงกับตกใจ

"อะไรวะเนี่ย" เพราะว่าห้องยังเละเทะอยู่เหมือนเดิม

"คุณนักรบมีปาร์ตี้เหรอคะ" วาดเดือนถามไปเพราะความสงสัย เห็นทั้งเหล้าเบียร์และกับแกล้มครบ

"ผมไม่เคยเจอมันปาร์ตี้สักที แล้วมันอยู่ไหนเนี่ย" อาทิตย์รีบเดินไปเปิดห้องนอนของนักรบดู

"ดาว!?" วาดเดือนถึงกับตกใจที่มองเข้าไปเห็นทั้งสองอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

"มันเกิดอะไรขึ้น..นักรบมึงตื่นเดี๋ยวนี้!" อาทิตย์รีบเดินเข้าไปปลุกเพื่อนให้ตื่น

นักรบงัวเงียลุกขึ้นมานั่ง "มึงมาได้ยังไงวะ"

"คุณนักรบคุณทำอะไรน้องสาวฉัน!" ตอนนี้วาดเดือนเสื่อมศรัทธาในตัวนักรบมาก เพราะภาพที่เห็น

"อะไรกัน?! ยัยเด็กนี่มานอนบนเตียงกูได้ไงวะ" นักรบถึงกับหายง่วงและรีบขยับตัวออกห่าง

เพี๊ยะ!!

"โอ้ย" วาดดาวรีบลุกขึ้นมาเมื่อถูกฝ่ามือของผู้เป็นพี่สาว "ตีฉันทำไม!!"

"แกทำอะไรลงไป บ้านไม่กลับ แถมยังมาค้างอ้างแรมกับผู้ชาย!"

"นี่มันเรื่องของฉัน ชีวิตของฉัน! พี่เป็นใครแม่ยังไม่ว่าอะไรฉันสักคำ"

"ฉันเป็นพี่แกนะยัยดาว"

"พี่แล้วไง! แล้วใหญ่มาจากไหน!!"

เพี๊ยะ ครั้งนี้เธอไม่ได้ตีลำตัว แต่มือเรียวฟาดลงที่ใบหน้าของน้องสาวเพราะความโมโห

"ดาว" พอตีน้องแล้วถึงคิดได้ว่าไม่ควรลงมือถึงขนาดนี้

ผู้ชายได้แต่ยืนมองพี่กับน้องลงโทษกัน ทันใดนั้นดวงตาของวาดดาวตวัดมองมาที่นักรบ

"หึ" วาดดาวขำเสียงขึ้นจมูก เพราะคิดว่าพี่สาวคงเข้าใจว่าเธอมีอะไรกับลุงคนนี้ "พี่คิดถูกแล้วแหละ คนนี้ผัวฉันเอง"

"ไอ้ดาว!!" พี่สาวกำลังจะฟาดอีกครั้งแต่ต้องได้หยุดตัวเองไว้ก่อน

แกร่ก.. ชายหนุ่มเข้ามาถึงในห้องก็เปิดประตูเข้าห้องนอน เพื่อที่จะพักผ่อนเพราะเมื่อคืนนี้วุ่นวายมาก

"........" นักรบต้องได้รีบหันหลังให้ เพราะตอนนี้วาดดาวมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันรอบร่างกายอยู่ แถมยังเป็นผ้าเช็ดตัวของเขาอีก "ทำไมเธอยังอยู่"

"ไม่ให้อยู่บ้านผัวแล้วจะให้อยู่ที่ไหน"

"เธอน่าจะได้เลือดพี่สาวติดมาสักนิดหน่อยนะ" ที่นักรบพูดแบบนี้ เพราะตลอดระยะเวลาสองปี เขาเห็นวาดเดือนไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตาเลย

"ขอโทษ..เลือดแบบนั้นฉันไม่ต้องการ" จบคำพูดวาดดาวก็กระชากผ้าเช็ดตัวผืนนั้นออกจากร่างกาย จนเผยให้เห็นเนื้อในทุกส่วน "ถ้าหวงก็คืนไป" ที่ดึงผ้าเช็ดตัวออกเพราะคิดว่าเขาคงจะหวงของ

"เธอทำอะไรของเธอ!" นักรบรีบคว้าผ้าห่มตรงเข้ามาคลุมร่างกายของเด็กสาวไว้

"ดาว!!"

"แม่?" วาดดาวตกใจจังหวะที่เขาเอาผ้ามาคลุมตัวเธอ แม่ก็โผล่มาที่หน้าประตูตอนนั้นพอดี

นางเป็นห่วงลูกสาวคนเล็กมาก อาทิตย์ก็เลยพามาดูว่าตอนนี้ วาดดาวยังปลอดภัย โดยมากับแม่ของภรรยาแค่สองคน ส่วนภรรยาป่านนี้ยังไม่ยอมคุยด้วย

พอมาถึงคอนโดอาทิตย์ก็ใช้คีย์การ์ดที่มีอยู่เปิดเข้ามา

ส่วนห้องนอนนักรบยังไม่ได้ปิดประตู เพราะเขารีบเอาผ้าไปคลุมตัวของวาดดาว เขาไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในห้องเวลานี้ก็เลยไม่ได้ระวัง

และภาพที่อาทิตย์กับแม่ของภรรยาเห็นในตอนนี้ มันคิดเป็นอื่นไปไม่ได้เลย..

ตาย.. อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้ ..นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขากันแน่ นักรบได้แต่คิดในใจ

เวลาผ่านไป..ตอนนี้วาดดาวแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว และก็ได้มานั่งอยู่ตรงโซฟาห้องโถงของคอนโดนั้น และทุกคนก็อยู่กันพร้อม

"จะเอายังไง" คือคำพูดของผู้เป็นแม่ที่ถามลูกสาว รวมไปถึงผู้ชายที่ลูกสาวมาค้างด้วย

สายตาอันเย็นชาเหลือกไปมองผู้หญิงที่อายุห่างกันมาก ห่างกันจริงๆ

"ผมขอคุยกับเธอก่อน พอได้คำตอบแล้ว ผมจะไปหาพวกคุณที่บ้านเอง"