สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 52

ทุกคนกลับกันไปหมดแล้ว ทิ้งไว้แค่เขาและเธอที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม

"ว่ามา..เราจะเอายังไง" ฟังแค่น้ำเสียงก็รู้แล้วว่าเขาคงจะอารมณ์เสียมาก

"ฉัน.." ถึงแม้ว่าจะใจกล้าบ้าบิ่นแค่ไหน เธอก็ยังเป็นผู้หญิง ที่ทำไปทุกอย่างเพราะประชด และก็ไม่คิดว่ามันจะมาถึงขั้นนี้ได้

"ฉันอะไร?" นักรบเริ่มพูดด้วยอารมณ์

"ฉันไม่รู้ว่าแม่จะมาเห็นอะไรแบบนี้นี่" ทำไมเธอจะไม่อายที่เขาเห็นร่างกายของเธอ แต่ตอนนั้นกำลังโมโห ก็เลยทำอะไรโดยไม่คิด

"เธอรู้ไหม..ว่าเรื่องนี้มันจะไปจบลงที่ไหน"

"ยังไงลุงก็ไม่มีเมีย"

"ไม่มีเมียแล้วไง ฉันต้องรับเธอเป็นเมียงั้นเหรอ"

"ฉันก็ไม่อยากเป็นเมียของลุงเหมือนกันนั่นแหละ"

"ไม่อยากเป็น แล้วทำเรื่องพวกนี้ขึ้นมาทำไม"

"ฉันไปจากที่นี่ก็ได้!" หญิงสาวลุกขึ้นกำลังจะออกมาที่ประตู แต่ถูกเขาคว้ากลับเข้ามาก่อน

"เธอคิดว่าเรื่องมันเกิดขึ้นมาแบบนี้แล้ว เธอจะเดินออกไปได้ง่ายๆ งั้นเหรอ..คนที่เป็นหมาก็คือฉันน่ะสิ!!" เดี๋ยวพวกผู้ใหญ่ก็คิดว่าเขาจะไม่รับผิดชอบไล่ตะเพิดเธอออกจากห้องไปอีก

"ลุงจะเอายังไงกันแน่!!" ทั้งสองใช้อารมณ์คุยกัน แบบไม่มีใครลงให้ใครก่อน

[บ้านแม่ของวาดเดือน]

ตอนนี้ทุกคนในครอบครัว พร้อมหน้าพร้อมตากันอยู่ที่ห้องโถง รวมทั้งอาทิตย์และวาดเดือน

"ถ้าทางนี้จะให้ผมรับผิดชอบ ผมก็จะรับผิดชอบ" นักรบพูดออกไปแบบแมนๆ ถ้าไม่พูดคำนี้ก็ไม่รู้จะพูดคำไหนแล้ว

แต่ก่อนที่จะออกมาเขาได้คุยกับเธอเรียบร้อยแล้วว่าจะเอายังไง ถ้าผู้ใหญ่ต้องการให้เขารับผิดชอบเขาก็จะรับ

แต่ถ้าจะให้อยู่กินกันฉันสามีภรรยา นักรบบอกกับวาดดาวไปแล้วว่า..เขาไม่เอาเธอเป็นเมีย ถ้าถึงเวลา..เขาก็จะเลิก ซึ่งฝ่ายหญิงก็ตอบตกลง โดยที่ทั้งสองจะไม่มีพันธะเกี่ยวข้องกัน และเรื่องนี้พวกเขาจะรู้กันแค่สองคน

"แต่ฉันยังอยากให้น้องเรียน" มันคือความคิดของวาดเดือน เพราะอยากให้น้องมีความรู้ติดตัวไว้เยอะๆ จะได้ไม่ลำบาก

"ถึงให้เรียน ดาวก็เรียนไม่จบหรอก"

"จบแค่มอหกจะไปทำอะไรกินได้"

"นั่นมันก็เรื่องของฉัน พี่ไม่ต้องยุ่ง" วาดดาวตะคอกกลับพี่สาวต่อหน้าผู้ใหญ่ทุกคนในที่นี้

"ดาว!" เสียงที่แม่ตำหนิน้องคนเล็ก

พอถูกแม่ตำหนิวาดดาวก็เงียบ แต่ในความเงียบนั้นมีความน้อยใจแฝงอยู่มาก แทนที่จะว่าพี่สาวด้วยกลับมาด่าแค่เธอ ซึ่งตอนนี้ทุกคนมองหน้าเธอเหมือนกับเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโตชอบเถียงคำไม่ตกฟาก

"ตกลงกันเสร็จแล้วใช่ไหมคะ..ฉันจะได้กลับ" วาดดาวพูดตัดบทแล้วก็ลุกขึ้น

"จะกลับไปไหน" วาดเดือนรู้ว่าน้องคงคิดว่าเธอจุ้นจ้านมากเกินไป แต่ก็อดที่จะเป็นห่วงน้องไม่ได้อยู่ดี

"ก็ในเมื่อฉันมีผัวแล้ว ฉันก็ไปอยู่บ้านของผัวฉันน่ะสิ"

[คอนโด]

ที่จริงยังคุยกันไม่เคลียร์เท่าไร แต่ก็ต้องได้ออกมาก่อน เพราะว่าพี่กับน้องจะทะเลาะกันอีก

กลับมาที่คอนโดคราวนี้วาดดาวขนเสื้อผ้าของเธอมาด้วย เพราะคิดว่าคงจะไม่กลับไปบ้านหลังนั้นง่าย

"ฉันไม่รบกวนลุงมากหรอก ลุงก็อยู่ห้องของลุงไป ฉันจะนอนโซฟาตรงนี้ ส่วนเรื่องเสื้อผ้าฉันก็ไม่ให้มันเกะกะห้องของลุงหรอก" เริ่มจะสงสารผู้ชายที่เธอดึงมาเกี่ยวข้องกับเรื่องของเธอ

"ถ้าวันไหนลุงจะพาผู้หญิงมาคอนโดก็บอกก่อนด้วยแล้วกัน ฉันจะได้เปิดทางให้"

นักรบได้แค่ยืนฟังเด็กสาวคนนี้พูด

ที่เธอพูดไปแบบนั้น เพราะผู้ชายอายุขนาดเขาต้องมีผู้หญิงข้างกายแล้วแน่เลย..ถ้าไม่มีน่ะสิแปลก

วาดดาวเก็บข้าวของเครื่องใช้ไว้ในตู้เล็กๆ ที่นักรบใช้ไว้เก็บของด้านนอกห้องโถง เพื่อที่จะไม่ให้เกะกะห้องของเขา

ส่วนห้องน้ำคอนโดของนักรบมีแค่ห้องน้ำเดียวคือในห้องนอน ถ้าเธอจะใช้ ต้องเข้าไปใช้ในห้องนอนของเขา

21 : 50 น.