สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 56

วันที่สี่ในการทำงาน ตั้งแต่เข้ามาในแผนกเธอก็ไม่พูดไม่จากับใคร ใครส่งงานอะไรมาให้วาดดาวก็รับมันมาแล้วไปส่งตามแผนก

"เอกสารของฝ่ายบัญชีค่ะ" หญิงสาวนำส่งที่เลขาของท่านประธาน

"วางไว้ตรงนี้เลยจ้า ท่านประธานเข้าห้องประชุม เดี๋ยวถ้าออกมาแล้วพี่จะแจ้งไปทางแผนกให้มาเอาเอกสารนะ"

"ค่ะ" แล้ววาดดาวก็เดินมาที่ลิฟต์ จังหวะนั้นยังไม่กดลงข้างล่างประตูลิฟต์ก็ได้ถูกเปิดออกมาก่อน

"หนักเลยเหรอมึงเมื่อคืน" คนที่อยู่ด้านในคุยกันเรื่องไปดื่มเมื่อคืนนี้ พอประตูลิฟต์เปิดออก เธอได้ยินแค่ประโยคนั้น

"อ้าวดาวมาทำอะไร" ตอนที่ลิฟต์เปิดออกอาทิตย์เห็นน้องภรรยายืนอยู่ตรงหน้าพอดี

"มาส่งเอกสารค่ะ" จบคำพูดเธอก็เดินเข้าไปในลิฟต์โดยที่ไม่มองหน้าใครทั้งนั้น

นักรบแอบชำเลืองมองนิดหนึ่ง แต่ก็เดินตามอาทิตย์เข้ามาในห้องทำงาน เพราะพวกเขาเพิ่งประชุมเรื่องโปรเจคใหม่กันไป

"พี่ฝนคะ"

"คะ" น้ำฝนเป็นคนที่ทำงานแผนกเดียวกัน

"ได้ยินพี่พูดกับพวกพี่ๆ ว่าอยากจะมีคนแชร์ค่าห้องด้วยใช่ไหมคะ"

"ใช่ค่ะ"

"ถ้าเป็นดาวพอจะไหวไหมคะ"

"ดาวพักอยู่ที่ไหนเหรอจ๊ะ"

"ตอนนี้ไม่มีที่พักแล้วค่ะ"

"ถ้างั้นก็ดีเลย ห้องพักพี่อยู่ไม่ไกลบริษัทหรอก เดินไปกลับก็ได้"

"เดินไปกลับได้เหรอคะ" ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง จะไม่ต้องได้เสียค่ารถไปกลับอีกแล้ว

"งั้นดาวขอย้ายมาอยู่กับพี่คืนนี้เลยได้ไหมคะ"

"ได้สิจ๊ะนี่นะเบอร์ห้องของพี่" น้ำฝนส่งที่อยู่และเบอร์ห้องให้กับวาดดาว

เย็นวันเดียวกันนั้น..

หญิงสาวเก็บข้าวของของตัวเองทั้งหมดออกมาจากคอนโด แล้วคืนคีย์การ์ดไว้ให้เขาบนโต๊ะนั้น เธอเลือกที่จะนั่งรถเมล์ เพราะคงไม่มีเงินพอจะขึ้นแท็กซี่ พอมาลงซอยตามที่อยู่นั้น คนตัวเล็กก็หอบของพะรุงพะรังเดินเข้ามาในซอย

ก๊อก ก๊อก

"เข้ามาเลยจ้า" พอวาดดาวเข้ามาก็เห็นว่าน้ำฝนไม่ได้อยู่ในห้องเพียงคนเดียว

"คนนี้แฟนของพี่เอง เดี๋ยวก็กลับบ้านแล้ว"

"ค่ะ"

"ก็อย่างที่น้องเห็นมันเป็นห้องเดียวแล้วมีที่นอนอันเดียวด้วย"

"ไม่เป็นไรค่ะดาวนอนพื้นได้"

ตอนนี้แฟนของน้ำฝนกลับไปแล้ว พอวาดดาวเก็บของเข้าที่..โดยการวางไว้แถวข้างๆ ที่นอน

หญิงสาวก็เอาเสื้อผ้ามาทำเป็นหมอน แล้วห่มผ้าผืนเดียวที่มีอยู่ โดยปูพื้นด้วยผ้าเช็ดตัว เพื่อที่จะกันความเย็นของพื้นกระเบื้องได้บ้าง

คอนโดคืนเดียวกันนั้น..

นักรบเปิดเข้ามาด้านในก็เจอแต่ความว่างเปล่า เขาไปเปิดดูตู้ที่เธอใช้เก็บของก็ไม่มีอะไรอยู่ในนั้นแล้ว นักรบรีบเปิดเข้าไปดูในห้องนอนของตัวเองและเช็คดูห้องน้ำ

"ไปไหนอีกแล้ว" ชายหนุ่มเดินออกมาในครัวเพื่อที่จะดูว่าต้องได้ซื้ออะไรขึ้นมาใส่ตู้ไว้บ้าง พอเปิดเข้าไปก็มีน้ำและของกินจำนวนหนึ่ง

"จะทำให้เรารู้สึกผิดหรือเปล่าเนี่ย" เขาหยิบน้ำมากินแล้วก็เดินกลับเข้าห้องนอน.. พยายามบังคับตัวเองให้หลับทั้งๆ ที่ ทำงานมาทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย แต่ก็นอนไม่หลับเหมือนกับมันขาดอะไรไปบางอย่าง

นักรบคิดว่าเธอเก็บข้าวของกลับบ้านไปแล้ว ถ้าเธอกลับบ้านเขาก็ไม่อยากจะไปตาม เพราะดีแล้วเธอจะได้อยู่กับครอบครัว

เช้าวันต่อมา..

"กูเป็นอะไรวะ..ทำเหมือนกับไม่เคยอยู่คอนโดนี้คนเดียว" เมื่อคืนนี้นอนไม่ค่อยหลับ หรืออาจเป็นเพราะคำพูดที่เขาพูดแรงไป แต่คิดว่าตัวเองก็พูดถูกแล้วนี่จุ้นจ้านกับชีวิตของเขาไปสะทุกอย่าง

มือหนายื่นไปกำลังจะเปิดประตูห้องน้ำ ก็คิดถึงวันนั้นขึ้นมา วันที่เธอนั่งอยู่ชักโครก "ไอ้นักรบมึงเป็นอะไรมากหรือเปล่าวะ"

[คฤหาสน์ของอาทิตย์]

"สวัสดีครับคุณวาด จะไปไหนเหรอครับ"

"ไม่ได้ไปไหนค่ะ พาตะวันออกมาสูดอากาศข้างนอก"

"แล้วไอ้อาทิตย์มันตื่นหรือยังครับ"

"กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ค่ะ"

"ผมอยากจะถามอะไรคุณวาดหน่อย..เออ..คือว่า" นักรบยังไม่ได้พูดอะไรอาทิตย์ก็ออกมาก่อน

"เมื่อกี้คุณนักรบจะถามอะไรวาดคะ"

"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมไปก่อนนะ"