สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 55

"หนาววว" คนตัวเล็กนอนตัวสั่นระริกอยู่บนโซฟารับแขกของคอนโดด้านล่าง

เธอไม่ไปขอนอนกับเพื่อนและไม่กลับบ้านหาแม่ เพราะไม่อยากจะฟังคำพูดมากมายร้อยแปดของแต่ละคน

ถ้าไปหาเพื่อน เพื่อนก็จะถามว่าทำไมไม่กลับไปนอนบ้าน ถ้ากลับไปนอนบ้านแม่ก็ต้องมีคำพูดอีกมาก เธอจึงเลือกมาขอคีย์การ์ดของห้องที่พักอยู่ ..แต่ทางคอนโดไม่กล้าให้ ถึงแม้ว่าจะเคยเห็นเธอขึ้นไปบนห้องนั้นแล้ว และเห็นเธอเอาเพื่อนมาจัดปาร์ตี้ในห้องนั้นด้วย กลัวเจ้าของห้องจะไม่พอใจเอา

วาดดาวก็เลยเลือกนอนมันที่โซฟาหน้าเคาน์เตอร์นั่นเลย โชคดีหน่อยที่คอนโดนี้มีรปภ.เฝ้าตลอด 24 ชั่วโมง

02 : 00 น.

"คราวหลังถ้าจะไป สงสัยต้องให้มึงพกเมียไปด้วยแล้วไอ้อาทิตย์ ." ชายหนุ่มจอดรถได้ก็เดินเข้ามาในคอนโดแถมบ่นพึมพำให้เพื่อนไปด้วย ..เพราะไปครั้งนี้ก็เหมือนกับทุกครั้ง ที่อาทิตย์เร่งให้ขับรถพากลับมาที่บ้านทันทีที่เสร็จงาน

ใครมานอนอยู่ตรงนี้ ..ใครจะขึ้นไปชั้นบนต้องผ่านตรงนี้อยู่แล้ว สายตาคมหรี่มองให้แน่ชัดว่าคนที่นอนอยู่นั้นเป็นใคร เพราะคุ้นท่านอนท่านี้มาก

".....?...." ..ตายแล้ว เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่มีคีย์การ์ดเข้าห้อง นี่เขาไปทำงานเกือบสองคืน ไม่เกือบสิคืนที่สองก็ใกล้จะสว่างแล้วด้วย เธอนอนอยู่แบบนี้เหรอ

"เธอ..เธอ" มือหนาเขย่าร่างกายคนตัวเล็กให้ตื่น

"หนาว" ได้ยินแค่เสียงออกมาจากริมฝีปากแผ่วเบา

"หนาวเหรอ" นักรบรีบถอดเสื้อที่ใส่มาเพียงแค่ตัวเดียวออกมาคลุมตัวให้เธอไว้

"ขึ้นไปนอนบนห้องกัน" มือหนาช้อนร่างบางขึ้นจากโซฟาแล้วพาตรงมาที่ลิฟต์

ตอนนี้เธอคิดว่าตัวเองฝันไป ด้วยความที่เป็นคนนอนขี้เซาอยู่แล้ว ต่อให้เอาช้างมาฉุดก็ไม่อยากจะตื่น

หญิงสาวถูกวางลงที่เตียง แล้วคลุมผ้าห่มให้ ..ตกลงเธอเป็นคนยังไงกันแน่วาดดาว

ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่มีที่ไป บ้านแม่ก็มีบ้านพี่สาวก็หลังใหญ่โต แถมเพื่อนก็มีอีกตั้งหลายคน.. แต่ทำไมเธอถึงเลือกที่จะนอนรอเขาอยู่ใต้คอนโดนั้น

ชายหนุ่มไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้มาก เพราะแค่ขับรถมาเขาก็เหนื่อยมากพออยู่แล้ว

ร่างหนาหย่อนกายลงนอนข้างคนตัวเล็กแล้วห่มผ้าผืนเดียวกัน

เขาสังเกตว่าตัวเธอยังสั่นอยู่ คงเพราะอากาศเย็น ก็เลยขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วโอบกอดไว้ เผื่อว่าจะเพิ่มอุณหภูมิให้เธอได้บ้าง

เช้าวันต่อมา

"กรี๊ดดดด!"

ตุ๊บ!

"โอ้ย" กำลังนอนหลับสบายอยู่ดีๆ ก็ตกเตียง "โอ้ยยย.. อะไรของเธออีกกก" ร่างหนาลุกขึ้นนั่ง มือแกร่งลูบสะโพก เพราะสงสัยมันจะเคล็ด

"ลุงกอดฉันทำไม! แล้วฉันขึ้นมาได้ยังไง"

"..โดนอีกแล้วใช่ไหมกู" นักรบไม่ตอบสักคำถาม เขาคลานขึ้นเตียงแล้วก็ทิ้งกายลงนอนต่อ เพราะคิดว่าวันนี้จะเข้าบริษัทสายหน่อย

[บริษัท]

วาดดาวยังมาทำงานตามปกติโดยรถประจำทาง

"ดาว ถ้าส่งเอกสารพวกนี้เสร็จแล้วไปซื้อเครื่องดื่มตามที่จดไว้มาให้พี่ด้วยนะ" วิชุดาส่งกระดาษแผ่นที่จดโน๊ตให้กับวาดดาว

หญิงสาวรับมาแล้วจับยัดใส่กระเป๋ากางเกง พร้อมกับหอบเอกสารไปตามแผนกที่เขียนแปะไว้หน้าแฟ้มนั้น

พอรู้ว่าแผนกไหนเป็นแผนกไหนเธอก็ทำงานง่ายขึ้น และมันก็ไม่ใช่งานหนักหนาอะไร เพราะยังไงเธอก็ยังเด็กกระดูกกระเดี้ยวยังแข็งแรงอยู่

"ซื้อให้ใครบ้างวะเนี่ย" คนตัวเล็กเข้ามาพร้อมกับน้ำในมือ มีทั้งชาไข่มุกคาปูชิโน่และอะไรอีกมากมายจนเต็มสองไม้สองมือ

"น้ำมาแล้วค่ะ" หญิงสาวไม่ทันดูว่าใครอยู่ในห้องนั้นด้วย เพราะตอนนี้มันหนักมาก เธอก็เลยรีบเอาน้ำที่ได้มาไปวางลงตรงโต๊ะยาวของห้องนั้น

ซึ่งตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งล้อมวงกันอยู่..หลายคนหัวเราะร่าเริงสนุกสนานกันใหญ่

"อยากออกไปนอกสถานที่แบบนี้เหมือนคุณนักรบจังเลยค่ะ คงจะสนุกน่าดู" ยังคงมีเสียงวิชุดาพูดกับนักรบแต่ตอนนี้นักรบไม่พูดอะไรแล้ว เมื่อเห็นคนที่เอาน้ำมาวางลงตรงโต๊ะนั้น

"น้ำมาพอดีเลยค่ะ อันนี้ของคุณนักรบนะคะ" วิชุดายื่นไปหยิบน้ำที่วาดดาวเพิ่งวางลงส่งให้กับนักรบ เพราะรู้ดีว่าเขาชอบกินน้ำอะไรที่สุด

แล้วที่เหลืออีก เกือบสิบแก้ววิชุดาก็ให้พนักงานในแผนกนั้นเลือกว่าอยากทานอะไร..ยกเว้นแค่คนที่ไปซื้อมา

นักรบรับน้ำแล้วก็เดินออกจากแผนกนั้นไป เหมือนกับว่าพอเธอมาแล้วทำให้วงแตกยังไงยังงั้น

..อยู่ที่ไหนก็ไร้ค่าที่นั่นนะมึง..วาดดาว ถึงแม้ว่าไม่คิดอะไร แต่มันก็ต้องมีน้อยใจกันบ้าง พอเธอมาถึงแล้วทำให้วงเขาแตก

"รู้ตัวว่าคออ่อนแล้วไปดื่มอะไรมากมายขนาดนั้น" ถูกเด็กพูดเหน็บแนมตอนที่เปิดประตูออกมา

แต่เขาก็ไม่ได้ตอบชายหนุ่มเดินไปทิ้งตัวลงนอน วันนี้คงไปทำงานไม่ไหวแน่

"ลุงเป็นยังไงบ้าง" ก่อนที่เธอจะออกไปทำงานก็เลยแอบเดินเข้ามาดูหน่อยเห็นเขาอาเจียนสองถึงสามครั้งแล้ว

"จะกวนอะไรนักหนา จะไปไหนก็ไปสิ" เขารู้สึกเวียนหัวมากก็เลยพูดออกไปแบบรำคาญ

"รู้สึกว่าห้องมันหมุนไหมลุง" พูดแค่นี้เธอไม่สะทกสะท้านอยู่แล้ว เพราะว่าเคยเจอหนักกว่านี้อีก

"อืม"

"เดี๋ยวฉันไปเอาอะไรมาให้กินจะได้ดีขึ้น" เธอรู้ดีว่าจะจัดการกับอาการพวกนี้ยังไง วาดดาวเดินเข้าไปในครัวแล้วเอามะนาวและเกลือออกมา

"อ้าปาก"

นักรบทำตามแต่โดยดี โดยที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง ..มะนาวครึ่งซีกและเกลือได้ถูกบีบลงไปในปากของเขา

"อือออ เธอเอาอะไรให้ฉันกิน" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นมา แล้วบ้วนทิ้ง

"อาการแบบนี้ฉันเคยเป็นแล้วกินไอ้ของพวกนี้ก็หาย" วาดดาวเดินตามเขาไปโซนที่ใช้เป็นครัวโดยไม่ใช่ห้อง แค่แยกส่วนออกจากห้องโถงของคอนโด

"น้ำไปไหนหมด" เขาเปิดตู้เย็นเพื่อที่จะดื่มน้ำแก้เปรี้ยวแก้เค็ม แต่ในตู้เย็นโล่งมาก

"ฉันกินหมดแล้ว"

"กินแล้วทำไมไม่ซื้อขึ้นมาแช่ไว้ โอ๊ยทำยังไงดีล่ะเนี่ย เค็มจะตายอยู่แล้ว" ชายหนุ่มเปลี่ยนเป้าหมายเดินเข้าห้องน้ำแล้วบ้วนปากออก

"ก็ว่าจะซื้ออยู่หรอกนะ แต่เงินไม่พอ" หญิงสาวพูดออกมาเบาๆ ถ้าเธอซื้อของพวกนี้ขึ้นมาใส่ไว้คงไม่มีค่ารถเดินทางไปทำงานแน่

"ไปได้สักทีนะแม่ตัวยุ่ง วุ่นวายได้ทุกเรื่อง เมื่อไรจะหมดเวรหมดกรรมสักทีไอ้นักรบเอ๊ย" เขาออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอเธอแล้ว ชายหนุ่มก็เดินกลับเข้าห้องคิดว่าจะนอนต่อสายๆ ค่อยเข้าบริษัท

พอทิ้งตัวนอนลงได้สักพักก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องด้านนอก ร่างหนายันกายลุกขึ้นอีกครั้ง เขาคิดว่าเธอออกจากห้องไปแล้วก็เลยพูดออกไปแบบนั้น

แต่ตอนนั้นวาดดาวเช็คของในครัวดูว่าเงินยังมีพอที่จะซื้ออะไรมาคืนให้เขาได้บ้าง และสิ่งที่เขาพูดมาเธอก็ได้ยินทั้งหมด