สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 108

เรื่องที่หร่วนซิงหว่านกลับมา ไม่มีอะไรจะสุขไปกว่าเพ้ยซานซานแล้ว

หลังจากที่รอให้เธอรายงานเสร็จ ก็ออกมาจากออฟฟิศของหลินซือ เพ้ยซานซานก็พาหร่วนซิงหว่านมาที่ออฟฟิศของตัวเองทันที: "ซิงซิง คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกฉันเลย?"

"กลับมาตั้งแต่เมื่อวานซืน" หร่วนซิงหว่านกล่าว "ซานซาน หร่วนจุนตายแล้วนะ"

หร่วนซิงหว่านเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังสั้นๆ รวมถึงรูปภาพเหล่านั้นที่พบในกล่องของหร่วนจุนด้วย"

หลังจากที่เพ้ยซานซานได้ยิน ก็รู้สึกว่าทั้งตัวสบายขึ้นมาก: "ฉันไม่แปลกใจเลยสักนิด หร่วนจุนคนนั้น......เขาไม่เหมือนคนเป็นพ่อเลย คุณรู้ไหม ต่อให้เป็นคนเลวมากๆแค่ไหนก็ไม่เสนอขายลูกสาวของตัวเองแบบนี้ได้ลงหรอก เขานี่ไร้ยางอายจริงๆ"

ขณะที่พูด เพ้ยซานซานก็กล่าวอีกว่า: "งั้นตอนนี้คุณคิดจะทำยังไง? จะไปตามหาพ่อแท้ๆของคุณไหม?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า: "ช่างเถอะ"

"ทำไม? คุณไม่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนั้นเหรอ?"

"ไม่ว่าจะเกิดอะไร มันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แม้ว่าหาเจอก็ไม่ได้มีความหมายมากนัก"

เพ้ยซานซานคิดๆดูถึงลองถามหยั่งเชิงดู: "ซิงซิง เหตุผลที่คุณไม่อยากไปตามหา ก็เพราะเสี่ยวเฉินใช่หรือไม่?"

เธอเข้าใจหร่วนซิงหว่านมากๆ สำหรับหร่วนซิงหว่าน พ่อที่จำรูปลักษณ์ไม่ได้ หากเทียบกับน้องชายที่พึ่งพาอาศัยกันมาตั้งแต่เด็ก ก็ไม่ได้สำคัญอะไรอยู่แล้ว

หร่วนซิงหว่านยิ้มเบาๆ: "เปล่า คุณคิดมากแล้ว ฉันแค่รู้สึกว่า หร่วนจุนตายแล้ว ไม่ง่ายเลยกว่าชีวิตจะสงบลง ฉันไม่อยากปล่อยให้ตัวเองตกไปอยู่ในสถานการณ์ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อีกต่อไปแล้ว อีกอย่าง ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ ก็น่าจะตามหาฉันนะ ในเมื่อเขาไม่ตามหาฉัน ถ้าเขาไม่ตายหายไปจากโลกนี้แล้ว ก็คงมีลูกมีเมียใหม่ไปแล้วล่ะ ฉันไปหาเขาก็ทำให้ทั้งสองฝ่ายมีไม่ความสุขหรอก"

เพ้ยซานซานคิดๆดูก็เป็นเหตุผลนี้แหละ เลยข้ามหัวข้อนี้ไป: "แต่เมื่อเทียบกับสิ่งนี้ ฉันอยากรู้อีกเรื่องหนึ่งมากกว่า"

"อะไรเหรอ?"

"คุณและโจวฉือเซินจะแต่งงานใหม่อีกครั้งเหรอ?"

หร่วนซิงหว่าน: "......"

เพ้ยซานซานมีท่าทางจริงจัง: "คุณอย่าคิดหนีนะ ครั้งก่อนหลังจากที่ได้ยินคุณพูดจบ ฉันก็คิดๆดู แม้ว่าโจวฉือเซินอาจจะชอบคุณ แต่คนอย่างหมอนั่น คงไม่รู้สึกอะไรจริงๆหรอก คุณดูซูซือเวยสิ ตอนนั้นมีข่าวลือมากมาย หลายคนคิดว่าเธอจะแต่งงานกับโจวฉือเซิน ต่อมามันก็จบแบบค้างคาไม่ใช่เหรอ หมอนั่นต้องมุ่งหวังในความงามของคุณแน่ๆ เกิดอารมณ์ชั่ววูบซึ่งเป็นความต้องการทางเพศเท่านั้น"

ปากของหร่วนซิงหว่านกระตุก ชั่วครู่ใหญ่ถึงเอ่ยปาก: "ฉันรู้"

แม้ว่าเพ้ยซานซานไม่พูด หร่วนซิงหว่านก็รู้ดี โจวฉือเซินชอบอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเช่นนี้ อาจจะเป็นเพราะชินที่มีเธออยู่ข้างหลังเขาอยู่อย่างเงียบๆ คอยทำหน้าที่ของภรรยาอย่างเต็มที่เท่านั้นเอง

เมื่อเธอออกจากตำแหน่งคุณนายโจว เริ่มใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่เผชิญกับสภาพที่เลวร้ายอีก ในทางตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกสดชื่นเล็กน้อย ผู้ชายมันก็เลวกันทั้งหมดไม่ใช่เหรอ

แม้แต่เขาเองก็เคยพูด เวลา 3 ปีมันนานขนาดนั้น มีอะไรกันก็นับครั้งไม่ถ้วน ถ้าชอบก็คงชอบไปนานแล้วล่ะ

เกี่ยวกับเรื่องนี้ หร่วนซิงหว่านก็ยังรู้จักตัวเองอยู่พอสมควร

เพ้ยซานซานกล่าวอีกว่า: "ซิงซิง คุณกลับมาพอดี ฉันย้ายไปอยู่กับคุณนะ ฉันคิดจะขายห้องของฉันแล้ว ตอนนี้พอฉันกลับบ้านนึกถึงหลี่อ๋างเคยอยู่ที่นั่น ก็รู้สึกขยะแขยงจะแย่"

หร่วนซิงหว่าน: "......ฮ่าๆๆ"

เพ้ยซานซาน: "?"

หร่วนซิงหว่านลูบคออย่างไม่เป็นธรรมชาติ: "คุณแค่ไปอยู่ก็พอแล้ว ฉัน......ไม่ได้อยู่ที่นั่น"

"หะ? งั้นคุณอยู่ที่ไหนล่ะ? เช่าห้องใหม่อีกแล้วเหรอ?"