สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 110

หร่วนซิงหว่านเริ่มรู้สึกว่า ในช่วงเวลาที่เธออาศัยอยู่กับโจวฉือเซิน ไม่ใช่ว่าเธอถูกเขาโกรธ โจวฉือเซินเป็นฝ่ายเหลืออดเหลือทนเธอก่อน กำจัดเธอด้วยวิธีฆ่าคนอย่างเลือดเย็น และหาที่ฝังที่ไม่มีใครรู้

แต่ยังดีในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ไอ้หมอนั่นเหมือนว่าจะยิ่งยุ่งแล้ว ขนาดที่ว่าเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากลับมาตอนกลางคืนหรือเปล่า

ในที่สุดหร่วนซิงหว่านก็สามารถสงบสติอารมณ์และออกแบบได้

เธอส่งภาพสเก็ตช์ไปที่กล่องจดหมายของหลินจืออี้ ลุกขึ้นขยับคอ

หร่วนซิงหว่านหยิบมือถือขึ้นมา เห็นว่าเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์พอดี ส่งข้อความถึงเพ้ยซานซานทันที ถามว่าเธอจะไปเดินช้อปปิ้งกันไหม

เพ้ยซานซานนอนเล่นอยู่ในอพาร์ตเมนต์ที่เช่าของหร่วนซิงหว่านพอดี หลังจากที่ได้รับข้อความของเธอ ก็มีชีวิตชีวาขึ้นทันที: "ไปๆๆ ฉันเปลี่ยนชุดแล้วออกไปเลย"

หลังจากที่เจอกัน เพ้ยซานซานมองไปยังหร่วนซิงหว่าน มุมปากของเธออดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างมีความลึกซึ้ง: "ซิงซิง สีหน้าคุณยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆเลยนะ ใบหน้ามีน้ำมีนวล ดูเหมือนว่าหมอนั่นเลี้ยงคุณได้ดีเลย"

"......" หร่วนซิงหว่านกล่าว "พูดอะไรของคุณ ที่สามารถฉันฟลุ๊ครอดชีวิตมาได้จากเงื้อมมือเขาได้ เป็นเพราะดวงฉันดีต่างหากล่ะ"

หลังจากที่ทั้งสองคุยกัน เพ้ยซานซานเห็นร้านขายของเด็กทารกข้างๆ กำลังคิดอยากจะลากหร่วนซิงหว่านเข้าไป ก็ถูกหร่วนซิงหว่านห้ามเอาไว้: "อย่าๆๆๆๆ! อย่าเด็ดขาด!"

เพ้ยซานซานกล่าวอย่างงงๆ:"ทำไมล่ะ ฉันเห็นชุดหนึ่งน่ารักมากๆเลย"

ตอนนี้หร่วนซินหว่านเห็นผลิตภัณฑ์สำหรับเด็กเหล่านี้ก็รู้สึกปวดหัว ก่อนหน้านี้โจวฉือเซินไม่รู้ว่าเกิดเป็นประสาทอะไรขึ้นมาซื้อของเหล่านั้น ช่วงสองสามวันนี้ ก็ส่งมาจากถนนอานเฉียวนั้น หลินหนานพาคนขนกล่องเข้าไปทีละกล่องในคฤหาสน์ซิงหู

หร่วนซินหว่านไม่รู้ว่าควรจะอธิบายเธอยังไง พูดเพียงแค่: "มันมีเยอะมากแล้วจริงๆ เราไปที่อื่นกันเถอะ"

"ก็ได้ งั้นรอให้เขาเกิดก่อนแล้วฉันค่อยซื้อให้"

หลังจากที่เดินช้อปปิ้งเสร็จ เพ้ยซานซานเห็นว่าใกล้ๆมีตึกอสังหาริมทรัพย์ใหม่พอดี ก็ลากหร่วนซิงหว่านไปดู

ห้องชุดของเธอก่อนหน้านี้ได้ฝากให้นายหน้าไปแล้ว เธอให้นายหน้าไปจัดการโดยตรง ขอเพียงแค่ราคาเหมาะสม เธอไปเซ็นสัญญาก็พอแล้ว

ถ้าพบห้องที่เหมาะสม เธอก็สามารถวางมัดจำไว้ก่อนได้เลย

ตึกเปิดใหม่นี้อยู่ในย่านการค้าพอดี ที่ทำเลและสิ่งอำนวยความสะดวกโดยรอบดีมาก ดังนั้นมีคนมาดูเยอะมาก

เพ้ยซานซานชมอย่างสนใจ ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอยู่ข้างๆ : "ตัวเอง ฉันชอบห้องนี้ เราซื้อห้องนี้เลยดีไหม"

ถ้าเป็นอย่างอื่น ตามน้ำเสียงที่ออดอ้อนของหยางเจียวเจียว ไม่แน่หลี่อ๋างอาจจะเห็นด้วยกับเธอแล้ว แต่ตอนนี้ต้องการซื้อห้อง ดาวน์อย่างเดียวก็ต้องหลายล้าน เขาจะเอาออกมาทันทีได้เลยซะที่ไหนกันล่ะ

เขาทำได้เพียงกล่าวอย่างขอไปทีว่า: "ที่จริงฉันคิดว่าห้องนี้มันก็ทั่วไปนะ ไม่อย่างนั้นเราไปดูที่อื่นเถอะ"

"ไม่เอานะ ฉันชอบห้องนี้ คุณดูห้องนี้ที่เราสองคนอยู่ ห้องนี้เปลี่ยนให้เป็นห้องแต่งตัวของฉัน ห้องนี้เป็นห้องของลูก ยังมีระเบียงขนาดใหญ่หันหน้าสู่จัตุรัสใจกลาง วิวตอนกลางคืนต้องสวยมากแน่ ๆ"

พนักงานขายก็ยังพูดอยู่ข้างๆว่า: "คุณชาย คุณนาย ห้องสไตล์นี้ของเราเป็นที่ยอดนิยมมาก ตอนนี้เหลือเพียงไม่กี่ชั้นแล้ว ยิ่งซื้อทีหลัง ตัวเลือกชั้นก็ยิ่งน้อยกว่า"

หยางเจียวเจียวได้ยินดังนั้น ยิ่งจะตื๊อให้หลี่อ๋างรีบจ่ายเงินดาวน์ตอนนี้เลยทันที

พนักงานขายกล่าว: คุณชาย เห็นว่าคุณนายของคุณชอบ ไม่อย่างงั้นก็ซื้อเลยสิ"

หลี่อ๋างมีสีหน้าไม่ค่อยดี กลัวจะเสียหน้า ก็รู้สึกไม่ดีสะบัดแขนและเดินจากไปเลย

เพ้ยซานซานดูพอแล้ว ถึงยิ้มเยาะ : "เขาอยากซื้อก็ต้องมีเงินสิ"