สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 154

เพ้ยซานซานรู้ว่าหร่วนซิงหว่านจงใจให้เธอออกไป เธอจึงต้องหันหลังเดินออกไปจากห้องอย่างไม่เต็มใจ

หลังจากเธอออกไปแล้ว หลินจืออี้ก็ไปนั่งบนโซฟาข้างๆ "ได้ยินมาว่าคุณหร่วนแท้งแล้ว ฉันเสียใจด้วยนะคะ"

สีหน้าของหร่วนซิงหว่านไม่สะทกสะท้าน เธอพูดเบาๆ "ไม่มีอะไรต้องเสียใจ สิ่งที่มันไม่ใช่ของฉัน ถึงแม้จะรั้งเอาไว้ก็ไม่มีทางมีจุดจบที่ดี"

"คุณหร่วน..."

"คุณหลินมีเรื่องจะพูดก็พูดมาตรงๆเถอะค่ะ"

หลินจืออี้ยิ้ม "อันที่จริงก็ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากจะเตือนคุณหร่วน สำหรับเรื่องอื่น..."

หลินจืออี้หยุดชะงักแล้วพูดว่า "บางทีคุณหร่วนอาจจะไม่รู้ วันที่คุณออกมาจากบ้านของตระกูลโจว พ่อของฉันส่งคนไปรับคุณอยู่ข้างนอก เขาอยากส่งคุณไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัย แต่คิดไม่ถึงว่า ระหว่างทางจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น แต่ว่าคุณหร่วนอย่าเข้าใจผิดนะคะ พ่อของฉันไม่ได้มีเจตนาอื่น แต่ว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับฉือเซิน เขาอาจจะคิดว่า..."

เธอพูดไม่จบ พูดจาติดๆขัดๆ แต่ว่าหร่วนซิงหว่านเข้าใจความหมายที่เธออยากจะสื่อ

ก็แค่หลินจืออี้และโจวฉือเซินกำลังจะแต่งงานกัน อดีตภรรยาอย่างเธอ อาจจะมีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา

เห็นว่าหร่วนซิงหว่านไม่พูดไม่จา หลินจืออี้ก็พูดอีกว่า "แน่นอนว่าฉันเชื่อใจคุณหร่วน แต่ว่าพ่อของฉันเขาเป็นห่วง การแต่งงานครั้งนี้ของฉันกับฉือเซิน คือการแต่งงานของตระกูลโจวและตระกูลหลิน ดังนั้นเขาจึงต้องนึกถึงส่วนร่วม"

ผ่านไปไม่กี่วินาที หร่วนซิงหว่านก็พูดว่า "ฉันรู้ว่าคุณหลินอยากจะพูดอะไร"

หลินจืออี้ยังคงยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบกลับไป

หร่วนซิงหว่านพูดต่อ "คุณหลินไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ตอนนี้ลูกของฉันไม่มีแล้ว ฉันกับโจวฉือเซินไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว"

"ถ้าอย่างนั้นคุณหร่วนยังจะอยู่ที่เมืองหนานเฉิงต่อไปเหรอคะ"

ได้ยินแบบนี้ หร่วนซิงหว่านก็ยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นช่างแผ่นเบา ทำให้คนมองไม่ออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

เธอพูดว่า "ทำไมถึงไม่อยู่ต่อล่ะคะ"

หลินจืออี้คิดไม่ถึงว่าเธอจะตอบกลับมาแบบนี้ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป แต่มันก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว "ฉันคิดว่าหลังจากผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้ว คุณหร่วนคงจะเบื่อที่นี้ซะแล้ว"

"สิ่งที่ฉันเบื่อหน่าย คือคนพวกนั้นต่างหาก"

ก่อนหน้านี้ เหตุผลที่เธอพยายามจะออกไปจากที่นี่ ก็เพราะว่าเธออยากจะรักษาเด็กผู้ชายในท้องของเธอเอาไว้

แต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีลูกแล้ว เธอไม่เหลืออะไรแล้ว เธอไม่มีอะไรต้องกลัว

"คุณหร่วนพูดถูกค่ะ ฉันเองที่คิดไม่รอบคอบ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อไปถ้าคุณหร่วนมีเรื่องอะไรอยากให้ฉันช่วยก็บอกได้เลยนะคะ"

"ขอบคุณในความหวังดีของคุณหลินนะคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ" หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนในตระกูลโจวอีกต่อไป ต้องขอโทษคุณหลินด้วยนะคะ ฉันไม่อยากเจอคุณอีกต่อไป"

หลิวจืออี้หัวเราะ "ฉันคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันซะอีก..."

สีหน้าของหร่วนซิงหว่านไม่สะทกสะท้าน "คุณหลินอยากจะเป็นเพื่อนกับอดีตภรรยาของคู่หมั้นตัวเองจริงๆเหรอค่ะ"

คราวนี้ หลินจืออี้ไม่แก้ตัวอีกต่อไป เธอเก็บสีหน้าของตัวเอง ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "คุณหร่วนช่างมีศักดิ์ศรีเป็นของตัวเอง มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันก็เสียดายแทนคุณ"

"อวยพรให้คุณหลินมีความสุขในงานแต่งงานล่วงหน้านะคะ"

......

หลังจากที่ร่างกายของหร่วนซิงหว่านดีขึ้น เธอก็ไปที่ห้องของเซ่หรง

แต่เขาออกจากโรงพยาบาลไปตั้งนานแล้ว

พยาบาลบอกว่า "เขาทำอะไรผิดรึเปล่า สองสามวันก่อนมีตำรวจมาหาเขา พึ่งจะมาถึงหน้าประตูเขาก็กระโดดหน้าต่างออกไปทันที"

หร่วนซิงหว่านยิ้มมุมปาก แต่ก็ไม่พูดอะไร เธอแค่ขอบคุณแล้วก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง