สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 158

ได้ยินแบบนี้ หร่วนซิงหว่านก็เลิกคิ้ว "น่าจะไม่มีนะ"

"ฉันก็อยากกลับไปเรียนมหาลัยอีกครั้ง ความรักในสมัยเรียนช่างสวยงามจริงๆ ความรู้สึกใจเต้นแบบนั้น ฉันไม่ได้รู้สึกมานานมากแล้ว"

"แล้วแต่เขาเอง ครั้งก่อนฉันถามเขา เขา..."

นึกถึงบทสนทนาตอนนั้นขึ้นมา หร่วนซิงหว่านก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วส่ายหน้า

พวกเธอสองคนพูดคุยกันอยู่พักหนึ่งก็มีคนมาเคาะประตู พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ

และในตอนนี้เอง มีคนเดินผ่านประตูไป เธอมองเข้ามาข้างใน จากนั้นก็หยุดเดิน หันหน้าเดินเข้ามาในห้อง "ทำไมพวกเธอถึงมาอยู่ที่นี่"

เพ้ยซานซานและหร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน เห็นสวี่วานยืนอยู่ที่ประตู

สองสามเดือนนี้สวี่วานเอาแต่ถ่ายละครกับทีมงาน ช่วงก่อนได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้นกับหร่วนซิงหว่าน เธอก็โทรมาถามไถ่เธอแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเธอพึ่งจะกลับมา ก็มาเจอกับพวกเธอที่นี่

หร่วนซิงหว่านพูด "เธอก็มาทานข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอ"

"ใช่ ฉันกับโจว..." อีกสองคำที่เหลืออยู่ถูกสวี่วานกลืนเข้าไปในท้องทั้งเป็น เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง หัวเราะแห้งแล้วพูดว่า "บอสของฉันพามากินข้าวที่นี่ พูดคุยกันเรื่องการลงทุนภาพยนตร์ เขาเลยให้ฉันมาด้วย"

เพ้ยซานซานไม่รู้ว่าบอสที่เธอพูดถึงคือใคร ""แล้วเธอจะเสร็จเมื่อไหร่ เรารอเธอ พอดีเลย เราต้องรอน้องชายซิงซิงเหมือนกัน"

สวี่วานกลอกตาอย่างรวดเร็ว เธอยิ้มแล้วพูดว่า "เราใกล้จะเสร็จแล้ว ฉันไปบอกพวกเขาก่อน พวกเธอคนครบแล้วก็กินกันก่อนเลยก็ได้ ไม่ต้องสนใจฉัน ฉันกินมาเยอะแล้ว"

"ได้ เธอไปเถอะ"

หลังจากที่สวี่วานออกไป เพ้ยซานซานตักของหวานก่อนอาหารขึ้นมา กินไปได้แค่ครึ่งหนึ่ง จู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้

สวี่วานเป็นนักแสดงของบริษัทลูกโจวซื่อกรุ๊ป งั้นบอสของเธอก็คือ...

ทันใดนั้นเพ้ยซานซานก็รู้สึกว่าของหวานในปากไม่อร่อยขึ้นมาทันที เธอวางตะเกียบลงกระแทกกับชาม

อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ยุ่งมาตั้งสองเดือน พึ่งจะออกมากินร้านอาหารที่เพื่อนแนะนำมา คิดไม่ถึงว่าไอ้สารเลวคนนั้นก็อยู่ที่นี่

เธอแอบหันหน้าดูปฏิกิริยาของหร่วนซิงหว่าน เธอกำลังดื่มน้ำ หลังจากที่สัมผัสได้ถึงสายตาของเธอ เธอก็อ้าปากพูดว่า "มีอะไรรึเปล่า?"

"ฮ่าๆๆ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร ซิงซิงอย่าเอาแต่ดื่มน้ำสิ กว่าเสี่ยวเฉินจะมา กินอะไรหน่อยสิ"

เธอพูดพร้อมกับใช้ตะเกียบคีบอาการให้หร่วนซิงหว่าน ผ่านไปไม่นานชามของหร่วนซิงหว่านก็เต็มไปด้วยอาหาร

หร่วนซิงหว่าน "..."

ในขณะเดียวกัน ห้องข้างๆ

หลังจากที่สวี่วานนั่งลง เธอก็จิบน้ำ จากนั้นก็ถือโอกาสใช้แก้วน้ำปิดหน้าตัวเอง เหลือบมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ

โจวฉือเซินมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา แต่ไม่พูดอะไรสักคำ มันทำให้เธอรู้สึกผิดอย่างอธิบายไม่ถูก

หลังจากนั่งไปได้สักพัก เธอคิดว่ามันก็พอสมควรแล้ว สวี่วานวางแก้วน้ำลงแล้วกระแอม "ประธานโจว ทุกท่าน เมื่อกี้มีคนโทรมาหาฉัน ที่บ้านเกิดเรื่องนิดหน่อย ฉันขอตัวก่อนนะคะ เชิญทุกคนตามสบายค่ะ"

แต่สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงก็คือ ทันทีที่เธอหยิบกระเป๋า น้ำเสียงที่เย็นชาของโจวฉือเซินก็ดังขึ้นมา "เกิดเรื่องอะไร"

"ก็แค่... เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยค่ะ ขอบคุณประธานโจวที่เป็นห่วงนะคะ"

โจวฉือเซินลืมตาขึ้น เขามองเธอด้วยสายตาที่เฉียบแหลม

ราวกับกำลังบอกว่า สายตาที่คุณมองผมเมื่อกี้ มันดูเหมือนไม่ใช่เป็นเรื่องส่วนตัว

สวี่วานรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ง่ายที่จะรับมือ เธอยิ้มให้เขา "ที่จริงแล้ว เพราะว่าเมื่อกี้ฉันออกไปเจอเพื่อนสองคน ฉันไม่ได้เจอพวกเธอมานานแล้ว ก็เลย..."

โจวฉือเซินพูดอย่างเย็นชา "ละครเรื่องนี้คุณเป็นตัวเองหรือว่าผมเป็นตัวเอง?"

สวี่วานรู้ว่าเขากำลังตำหนิท่าทีในการทำงานของเธอ บอกว่าเธอขาดความรับผิดชอบ

เธอสี่ตำลึงปาดพันชั่งพูดว่า: "ฉันคิดว่ารายละเอียดที่เราพูดกันเมื่อกี้ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ที่เหลือประธานโจวตัดสินใจเองก็ได้ค่ะ ฉันรู้ว่าพฤติกรรมของฉันวันนี้ค่อนข้างบุ่มบ่าม แต่ฉันขอโทษจริงๆ ความรักของเพื่อนฉันคนนั้นไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไหร่ เจอกับคนเลวคนหนึ่ง เธอเจ็บทั้งกายทั้งใจ ฉันต้องไปดูแล ไปปลอบใจเธอ"