สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 179

หลังจากที่ออกมาจากคอนเสิร์ตแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ไม่อยากกลับบ้าน เธอจึงถือโอกาสเดินตรงไปข้างหน้าตามถนนเสียเลย

ไม่รู้ว่าเธอเดินมานานแค่ไหนแล้ว สวนสนุกเล็กๆแห่งหนึ่งถึงได้ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าเธอ

ด้านในส่วนใหญ่จะเป็นเด็กอายุสองสามขวบที่กำลังกระโดดโลดเต้นอยู่ รอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาทั้งไร้เดียงสาและสว่างสดใส

หร่วนซิงหว่านหยุดฝีเท้าลงอย่างช้าๆ เธอยืนอยู่นอกสวนสนุก แล้วมุมปากของเธอก็ค่อยๆยกขึ้น

ไม่กี่นาทีต่อมา ก็มีเสียงของผู้ชายเมินเฉยเสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างๆเธอว่า "น่ามองขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"......"

หร่วนซิงหว่านถอนสายตากลับมา แล้วก็ยกรอยยิ้มขึ้นมา

เธอพูดอย่างเฉยเมยว่า "ฉันกำลังมองอะไร ประธานโจวไม่มีวันเข้าใจหรอกค่ะ"

โจวฉือเซินล้วงมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วพูดว่า "คุณรู้ได้ยังไงว่าผมไม่เข้าใจ"

"ถ้าประธานโจวเข้าใจ ก็คงไม่มาพูดกระทบกระเทียบเปรียบเปรยอยู่ตรงนี้หรอกค่ะ"

หร่วนซิงหว่านไม่อยากโต้เถียงกับเขาอีก เธอจึงหันหลังกลับและเดินหน้าต่อไป

แต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ โจวฉือเซินจะเดินตามหลังเธอไปอย่างไม่รีบเร่งแบบนี้

เหมือนกับตอนที่อยู่เมืองอานเฉิงใหม่ๆอย่างไรอย่างนั้น

หร่วนซิงหว่านยิ่งเดินก็ยิ่งรู้สึกวุ่นวายใจ เธอจึงหยุดเดินอย่างกะทันหัน แล้วหันศีรษะไปมองเขาอย่างเย็นชา

โจวฉือเซินหยุดเดินเหมือนกัน ดวงตาสีดำจับจ้องไปที่เธอ และยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดว่า "ทำอะไร?"

"ฉันก็อยากจะลองถามดูเหมือนกันว่าประธานโจวล่ะทำอะไรอยู่ ติดตามฉันตลอดเวลาแบบนี้มันหมายความว่ายังไง"

หร่วนซิงหว่านคิดว่า ด้วยอุปนิสัยของผู้ชายคนนี้ คำตอบของเขาน่าจะเป็น "ถนนเส้นนี้เขียนชื่อของคุณเอาไว้เหรอ? ทำไมผมถึงจะเดินไม่ได้?"

แต่เธอจะต้องคาดไม่ถึงเลยว่า โจวฉือเซินจะเพียงแต่พูดอย่างเฉยเมยว่า "คุณสวยขนาดนี้ ผมก็เลยกลัวว่าจะมีคนคิดจะทำมิดีมิร้ายกับคุณน่ะ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอเงียบไปสามสิบวินาทีเต็ม

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งปากเขาจะสามารถพูดคำดีแบบนี้ออกมาได้

คนที่มีเจตนาที่จะทำมิดีมิร้ายมากที่สุด ไม่ใช่เขาหรอกหรือ

ชั่วขณะหนึ่ง หร่วนซิงหว่านก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี เธอจึงเดินหน้าต่อไป

ผ่านไปไม่กี่นาที เสียงของโจวฉือเซินก็ดังขึ้นมาจากด้านหลังว่า "หร่วนซิงหว่าน เมื่อกี้คุณหน้าแดงแล้ว คุณเขินใช่หรือเปล่า"

"......เปล่าซะหน่อย!"

เห็นได้ชัดว่าเธอถูกขู่ขวัญเข้าแล้ว

โจวฉือเซินก็เลยพูดขึ้นมาอีกว่า "ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงหน้าแดงล่ะ"

"ฉันร้อน"

"ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นขนาดนี้ คุณร้อนได้ที่ไหนกัน"

หร่วนซิงหว่านไม่สนใจเขา

โจวฉือเซินพูดต่อไปว่า "คุณแต่งตัวแบบนี้ แถมยังแต่งหน้าอีก คุณแค่จะแต่งเพื่อไปเดทกับเฉิงเว่ยเท่านั้นเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านยังคงไม่สนใจเขา

"เฉิงเว่ยเขากำลังตามจีบคุณอยู่ คุณมองออกแล้วหรือยัง?"

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจ แล้วพูดว่า "ประธานโจวอยากจะพูดอะไรกันแน่คะ"

"อย่าตอบรับเขา"

"คุณมีสิทธิ์อะไร?" ในขณะที่กำลังพูดอยู่ หร่วนซิงหว่านก็พูดอย่างขบขันว่า "หรือจะเป็นเพราะว่าประธานโจวไม่ชอบ ข้ออ้างที่น่าเบื่อและไม่น่าสนใจแบบนี้คะ" โจวฉือเซินจ้องมองเธอตาไม่กะพริบ หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีจึงพูดว่า "ไม่ใช่"

"งั้นประธานโจวก็คงไม่มี......"

"เพราะว่าผมชอบคุณ"

สีหน้าของหร่วนซิงหว่านสงบนิ่งเป็นพิเศษ "อ๋อ"

โจวฉือเซินเม้มริมฝีปาก แล้วพูดซ้ำว่า "อย่าตอบรับเขา"

พูดจบ หร่วนซิงหว่านยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า "ทำไมประธานโจวถึงได้คิดว่า ฉันจะฟังคุณ? คำว่าชอบของประธานโจว สำหรับฉันแล้ว มีค่าอะไรให้ต้องดีใจด้วยเหรอคะ หรือฉันควรจะซื้อพวงประทัดกลับไปฉลองสักหน่อย?"