สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 188

หร่วนซิงหว่านนำหน้างง ทำไมเธอต้องกังวล?

ผู้ชายคนนั้นก็กลัวว่าจะยิ่งพูดยิ่งผิด เขารีบพยักหน้าแล้วก็เดินออกไป

เพ้ยซานซานมองออกไปข้างนอก เห็นฝูงชนที่พากันมาดูค่อยๆแยกย้ายกันออกไปแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "บริษัทอสังหาทรัพย์นี้ก็แปลก ตอนนี้บนโลกใบนี้ คนที่ปิดทองหลังพระมีน้อยเกินไปแล้ว"

อย่างน้อย ในบรรดาคนที่เธอรู้จักก็มีแค่คนเดียว

หร่วนซิงหว่าน "..."

เธอยื่นมือออกมาเกาคิ้ว ไม่อยากสนใจเรื่องพวกนั้น "ฉันไปวาดแบบร่างดีกว่า"

เพ้ยซานซานพยักหน้า "ไปเถอะ"

......

โจวซื่อกรุ๊ป

หลินหนานรายงานข่าวล่าสุด "ประธานโจว ที่นั่นจัดการเรียบร้อยแล้วครับ คุณหญิงน่าจะไม่สงสัย ผมสั่งไปแล้ว ให้พวกเขารีบทำงานให้เสร็จโดยเร็วที่สุด ไม่ให้กระทบกับการทำงานของคุณหญิง"

โจวฉือเซินก้มหน้าลงมองปลาสเตอร์ปิดแผลที่มือ ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขาพูดเบาๆ "ถึงเธอจะรู้ก็ไม่เป็นไร นอกจากเธอจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แม้แต่สตูดิโอก็ไม่เอาแล้ว"

หลินหนานกระแอมแต่ก็ไม่พูดอะไร

ต้องบอกว่า วิธีนี้ของประธานโจว...ร้ายจริงๆ

ถ้าคุณหญิงรู้เข้า เธออาจจะโมโหจนไม่สนใจอะไรทั้งนั้นจริงๆก็ได้ อาจจะสู้กับเขาให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยก็ได้

ผ่านไปไม่นาน หลินหนานก็พูดอีกว่า "ประธานโจว ผู้ดูแลของบริษัทcomplexจะมาถึงเมืองหนานเฉิงในวันเสาร์ ถึงตอนนั้นคุณมีนัดกินข้าวกับเขา"

โจวฉือเซินดึงสติกลับมา "รู้แล้ว"

หลินหนานพยักหน้า กำลังจะออกไปก็ถูกเรียกอีกครั้ง

โจวฉือเซินพูด "ช่วงนี้เฉิงเว่ยว่างมากเหรอ"

"เอ่อ..."

ที่จริงหลินหนานอยากจะบอกว่า ถึงเขาจะว่างแค่ไหนก็คงไม่ว่างเท่าคุณ

แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา

ดูเหมือนว่าโจวฉือเซินก็ไม่ได้อยากได้คำตอบจากเขา เขาแค่พูดว่า "หาอะไรให้เขาทำหน่อย เขาจะได้ไม่ไปหาหร่วนซิงหว่านทั้งวัน"

"ครับ"

หลังจากหลินหนานออกไปแล้ว โจวฉือเซินก็โทรหาเจียงย่าน

เจียงย่านบอกว่า "ผมฉันกำลังเดทอยู่ มีอะไรก็รีบพูด"

โจวฉือเซินเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สะทกสะท้าน "วิธีของนายใช้ไม่ได้ผล"

เจียงย่านไม่เข้าใจ "อะไรนะ?"

เขากำลังพูดเหลวไหลอะไร

โจวฉือเซินพูดซ้ำอย่างเบื่อหน่าย "ฉันบอกว่า วิธีของนายใช้ไม่ได้ผล หร่วนซิงหว่านไม่คล้อยตาม แล้วเธอยัง..."

เจียงย่านเข้าใจขึ้นมาทันที เขาพูดตามโจวฉือเซิน "เธอทำไม"

"กัดฉัน"

เจียงย่าน "..."

เขาพยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมา

ผ่านไปไม่นาน เขาก็สงบสติอารมณ์ลง ฝืนยิ้มแล้วถามว่า "คุณทำอะไรกับเธอ"

โจวฉือเซินไม่อยากพูดถึงรายละเอียดพวกนั้น เขาพูดอย่างไม่พอใจ "นายบอกว่าต้องใช้การกระทำ ทำให้เธอรู้สึกได้ไม่ใช่เหรอ"

เจียงย่านไม่ต้องคิดก็รู้ว่า นิสัยอย่างโจวฉือเซิน คงจะทำเรื่องดีๆไม่ได้

ทำให้หร่วนซิงหว่านโมโหจนกัดเขา เขาต้องเหลวไหลมากแค่ไหนกัน

เจียงย่านพูด "พี่ใหญ่ การกระทำต้องแบ่งตามสถานการณ์ ผมบอกให้คุณตั้งใจหน่อย ไม่ใช่ให้คุณทำเรื่องที่ตัวเองชอบแต่ทำให้เธอไม่ชอบ"

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว "นายรู้ได้ยังไงว่าเธอไม่ชอบ"

"เธอกัดคุณแล้ว ยังอธิบายทุกอย่างไม่ได้อีกเหรอ?"

"..." โจวฉือเซินเงียบไปพักหนึ่งแล้วพูดว่า "แสดงว่าวิธีของนายไม่ได้เรื่อง"

เจียงย่างขึ้นทันที "คุณพูดแบบนี้ก็ไม่ตลกละ แต่ผมช่วยคุณสรุปสาเหตุของความล้มเหลวซ้ำๆนี้ได้แล้ว"

"นายพูด"

"ที่จริงแล้วมันก็ไม่ยากอะไร ปากของคุณแย่เกินไป ถ้าคุณพูดให้น้อยลงหน่อย มันอาจจะประสบความสำเร็จก็ได้ คุณ..."

เจียงย่านยังพูดไปจบ เขาก็วางสายไปทันที

เขามองโทรศัพท์แล้วหัวเราะ เตือนก็ไม่ยอมฟัง

ในชั่วพริบตา ก็มาถึงวันเสาร์

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่ในห้องทำงาน มองดูหิมะนอกหน้าต่างที่ตกหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วสูดหายใจ

อากาศแบบนี้ไม่เหมาะกับการออกไปไหนเลยจริงๆ

หลังจากพักสายตาไปพักหนึ่ง เธอก็ก้มหน้าลงอีกครั้ง กำลังจะวาดแบบร่างต่อ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้นไปเปิดประตู เธอก็เห็นหลินหนานยืนยิ้มอยู่ข้างนอก...

"..."

เมื่อเธอกำลังจะปิดประตู หลินหนานก็รีบจับประตูเอาไว้ "คุณหร่วน ที่ผมมาครั้งนี้เพราะว่าผมมีธุรกิจ"

หร่วนซิงหว่านมองเขาด้วยความหวาดระแวง ราวกับกำลังพูดว่านายมาหาฉันจะมีธุรกิจอะไร

หลินหนานกระแอมแล้วพูดต่อ "แบบนี้ครับ ประธานโจวของเรามีนัดกินข้าวตอนเย็น เชิญคุณหร่วนไปร่วมงานกับเขาได้ไหมครับ..."

หร่วนซิงหว่านปฏิเสธไปแบบไม่ต้องคิด "ไม่ได้"

"คุณหร่วน คุณร่วน" เห็นว่าเธอจะปิดประตูอีกครั้ง หลินหนานก็ถอนหายใจ เขาทำสีหน้าผิดหวัง "คือ ช่วงนี้แม่ของผมสุขภาพไม่ค่อยดี ผมอยากพาเธอไปหาหมอที่โรงพยาบาล แต่เพราะว่างานยุ่ง ผมไม่ค่อยมีเวลา ถ้า..."

สีหน้าของหร่วนซิงหว่านไม่สะทกสะท้าน "วิธีนี้ใช้กับฉันไม่ได้ผล"

เห็นว่าทำตัวน่าสงสารไม่ได้ผล หลินหนานก็กระแอมและเปลี่ยนกลยุทธ์ "คุณหร่วน ผมบอกคุณตามความจริงก็แล้วกัน หลังจากที่ยกเลิกสัญญางานแต่งงานกับสกุลหลินไป มันมีผลกระทบต่อโจวซื่อกรุ๊ปเป็นอย่างมาก คุณอย่ามองว่าช่วงนี้ประธานโจวดูเหมือนจะ...ว่าง แต่จริงๆแล้วมันเป็นวิธีคลายเครียดของเขา"

"ฉันไม่เห็นว่าเขาจะเครียดอะไร"

หลินหนานลุกลน "เอ่อ...ก็เพราะว่าประธานโจวไม่อยากให้คุณหร่วนเป็นห่วง เขาขึงแสร้งทำเป็นทุกอย่างปกติดี"

"คุณกลับไปบอกเขาว่า ไม่จำเป็นต้องมาพูดเรื่องพวกนี้กับฉัน ฉันไม่มีทางไปกินข้าวกับเขา และยิ่งไม่มีทางเป็นห่วงเขา"

ทันทีที่หร่วนซิงหว่านพูดจบ และกำลังจะปิดประตู ร่างของโจวฉือเซินก็ปรากฏขึ้นในสตูดิโอ

หลินหนานเห็นแบบนี้ เขาก็ก้าวถอยหลังออกไป

โจวฉือเซินมองหน้าเธอ "หร่วนซิงหว่าน ถ้าผมจำไม่ผิด อาทิตย์ที่ก่อนคุณติดข้าวผมมื้อหนึ่งไม่ใช่เหรอ"

"คุณจำผิดแล้ว"

เธอไม่ได้ตอบตกลงเขาสักหน่อย!

"ได้" โจวฉือเซินมองไปที่หลินหนาน "เสื้อผ้าที่เหลืออยู่ที่คฤหาสน์ซิงหู ส่งต่อ"

หร่วนซิงหว่าน "..."

โจวฉือเซินพูดต่อ "รออะไรอีก"

หลินหนานรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา "ผมไปจัดการเดี๋ยวนี้ครับ"

หร่วนซิงหว่านกัดฟัน "เดี๋ยวก่อน!"

กล่องที่บ้านของเธอตอนนี้ยังจัดการไม่หมดเลย ถึงแม้ว่าเงินจากการขายเสื้อผ้าจะเอาบริจาคให้กับองค์กรการกุศลแล้ว แต่ใครจะว่างทุกวัน ไม่ทำอะไรเอาแต่เสื้อผ้าไปขาย

ไอ้สารเลวคนนี้มาหาเรื่องเธอจริงๆ

โจวฉือเซินก็ไม่รีบร้อน เขาเดินเข้าไปนั่งไขว่ห้างบนโซฟา "ผมให้เวลาคุณคิด"

หลินหนานเห็นแบบนี้ เขาก็ค่อยๆถอยออกไป ทิ้งสนามรบไว้ให้พวกเขา

หร่วนซิงหว่านพูด "ประธานโจวไม่รู้สึกว่าการกระทำของตัวเองไร้ยางอายเหรอคะ นอกจากข่มขู่ฉันแล้วคุณทำอะไรเป็นอีก"

สีหน้าของโจวฉือเซินไม่สะทกสะท้าน "วิธีไม่จำเป็นต้องมีมาก แค่ใช้ได้ผลก็พอ"

"..."

หร่วนซิงหว่านนั่งลงตรงข้ามเขา เม้มปากแล้วพูดว่า "ฉันปรึกษาเรื่องหนึ่งกับประธานโจวได้ไหมคะ"

"เรื่องอะไร"

หร่วนซิงหว่านค่อยๆพูด "ฉันไปร่วมงานครั้งนี้กับคุณได้"

โจวฉือเซินหันมามอง รอให้เธอพูดต่อ

แต่ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเรื่องที่เธอจะพูดไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ