สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 233

ในขณะที่บอดี้การ์ดกำลังจะเดินมา จู่ๆ หร่วนซิงหว่านรู้สึกเอวถูกคนโอบไว้

วินาทีต่อมา เธอก็เห็นโถปัสสาวะที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า

"......"

ยังไม่รอให้เธอได้ดึงสติกลับมา นอกห้องน้ำก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นแล้ว

ไม่นาน เธอได้ถูกดึงมาในห้องกั้นของห้องน้ำ

หลังจากบอดี้การ์ดเข้ามา ได้ผลักประตูห้องน้ำและตรวจสอบทีละห้อง

หร่วนซิงหว่านเบิกตากว้างคอยฟังความเคลื่อนไหวของด้านนอก เหมือนไม่รู้ทำไมเขาถึงมาโผล่อยู่ที่นี่

เห็นบอดี้การ์ดใกล้จะตรวจมาถึงที่พวกเขาแล้ว โจวฉือเซินหลุบตาลงมาสบตากับเธอ จากนั้นมือที่วางอยู่ตรงเอวเธอได้กอดรัดแน่นยิ่งขึ้น ให้เธอแนบชิดอยู่ในอ้อมอกตัวเองทั้งคน จากนั้นได้ก้มไปจูบริมฝีปากเธอเบาๆ

หร่วนซิงหว่านขัดขืนอย่างเป็นไปตามเงื่อนไข โจวฉือเซินจับข้อมือเธอไว้ ปังเสียงหนึ่ง ได้กดทับคนไปที่บนแผ่นไม้

ประตูห้องน้ำถูกกระแทกจนดังสนั่น ยังมาพร้อมกับเสียงหอบด้วย

ความเคลื่อนไหวกุ๊กกิ๊กนัวเนียกันสุดๆ

บอดี้การ์ดที่อยู่นอกห้องมองหน้ากัน ด้านในกำลังทำอะไรกันอยู่ พริบตาเดียวก็เข้าใจโดยปริยาย

มีคนคนหนึ่งได้พูดเสียงต่ำ:"อย่าให้ปัญหาใหม่สอดแทรกเข้ามาเลย รถใกล้มาแล้ว ไปก่อน"

ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่ยิ่งอยู่ยิ่งเดินไปไกล

พอประตูห้องน้ำปิด ในที่สุดโจวฉือเซินก็ได้ปล่อยหร่วนซิงหว่าน และถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เลียริมฝีปากบางอย่างอารมณ์ยังค้างอยู่

หร่วนซิงหว่านโกรธจะแย่อยู่แล้ว เธอยกกระเป๋าขึ้นมาทุบตีไปที่บนตัวเขาหลายที พร้อมด่าไปด้วย:"ไอ้สารเลว!ไอ้อันธพาล!"

พอเธอระบายอารมณ์เสร็จ โจวฉือเซินถึงจับข้อมือเธอไว้:"เมื่อกี๊ผมได้ช่วยคุณไว้ ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีขนาดนี้เลย?"

หร่วนซิงหว่านพูด:"ใครอยากให้ช่วยมิทราบ!"

อีกอย่างเธอใส่มิดชิดซะขนาดนี้ หมวกได้บังใบหน้าไว้กว่าครึ่ง พวกเขาก็อาจจะดูไม่ออกเสมอไปหรอก

ถ้าไม่ใช่โจวฉือเซินจู่ๆ ลากเธอเข้ามาในห้องน้ำห้อง พวกเขาอาจจะไม่เกิดความสงสัยเลย

โจวฉือเซินพูด:"เคยบอกคุณแล้วว่าโจวอานอานเป็นคนบ้า ถ้าให้เธอเจอคุณในเวลานี้ คุณคิดว่าเธอจะปล่อยคุณไปเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านไม่อยากเถียงเรื่องไร้สารพวกนี้กับเขา ตอนที่ผลักเขาออกและกำลังจะจากไป ด้านนอกกลับมีเสียงผู้ชายสองคนพูดคุยกันก้องมา

ตามมาด้วยหร่วนซิงหว่านได้ยินเสียงปลดเข็มขัด

วินาทีนี้ ในใจเธอได้ฆ่าโจวฉือเซินเป็นหมื่นๆ ครั้งแล้ว

แต่ที่เธอคิดไม่ถึงคือ เสียงน้ำที่อยู่ในความคาดหมายไม่ได้ก้องมา กลับกันโจวฉือเซินได้ดึงเธอมาในอ้อมอกอีกครั้ง จากนั้นได้ปิดหูของเธอไว้

เธอหมอบอยู่ที่ทรวงอกเขา แหงนหน้ามองเขาอยู่อย่างนี้ ในดวงตาที่สวยงาม เหลือแค่เงาสะท้อนของผู้ชาย

เสียงทั้งหมดของด้านนอก ราวกับว่าได้ถูกตัดขาดหมด

เธอรู้สึกได้แค่หัวใจของผู้ชายกำลังเต้นตุ๊บตั๊บๆ อยู่ตรงหน้าเธอ

โจวฉือเซินหลุบตาลงมาสบตากับเธอ ปลายคิ้วยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นได้ค่อยๆ ก้มหน้าลงมา

ในขณะที่เขากำลังจะจูบลงมา หร่วนซิงหว่านได้ตบ"เพี๊ยะ"ไปที่หน้าของเขา

โจวฉือเซิน:"......"

หร่วนซิงหว่านไม่สนใจเขา เธอเอาหูแนบไปที่ประตู หลังจากแน่ใจแล้วว่าด้านนอกไม่มีเสียง ถึงผลักประตูออก พร้อมใช้หมวกหุ้มหน้าไว้และจากไปอย่างเร็ว

โจวฉือเซินใช้ลิ้นดันฟันหน้า จากนั้นได้ก้าวเท้าเดินตามไป

หร่วนซิงหว่านเพิ่งออกมาจากเทอร์มินอล ข้อมือก็ถูกคนดึงไว้แล้ว จากนั้นได้ยัดเธอเข้าไปในรถยนต์สีดำอย่างไม่ยอมให้ได้พูด

ในรถ เห็นได้ชัดว่าหลินหนานคาดไม่ถึงว่าจะเจอหร่วนซิงหว่านอยู่ที่นี่ เขาอึ้งไปครู่หนึ่งถึงได้เอ่ยว่า:คุณนาย......คุณหร่วน......"