สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 25

บทที่ 25 คุณได้วิจารณ์ความคิดเห็นของคุณผู้หญิงไปรุนแรงมาก

จี้หรันมองไปที่จี้หวยเจี้ยนอย่างรู้สึกสนุกสนาน “แค่เด็กตัวเล็ก ๆ ไม่แน่อาจจะแค่เล่น ๆ เท่านั้น? หวยเจี้ยน นายรู้สึกว่ายังไงล่ะ?”

จี้หวยเจี้ยนเห็นพวกเขาคุยกันแล้วก็ปวดหัว “พี่ ผมไปเอารถก่อนนะ”

“ได้ ได้ ได้ ไปเถอะ พวกเรารอนายอยู่ตรงนี้นะ”

รอจี้หวยเจี้ยนเดินไปแล้ว จี้หรันถึงถามขึ้นว่า “แล้วจืออี้เธอล่ะ? เธอมีแผนการยังไงบ้าง?”

หลินจืออี้ยักคิ้วเล็กน้อย “ฉันจะไปมีแผนการอะไรได้ล่ะ เรื่องความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้หรอก”

“เธออย่ามาพูดแบบนี้กับฉันเลย ช่วงนี้ฉันได้ยินมาว่าโจวฉือเซินหย่าไปแล้ว แล้วตระกูลโจวก็กำลังวางแผนเรื่องการแต่งงานใหม่ของเขา ครั้งนี้ที่เธอกลับมา ก็คงจะต้องเป็นเพราะเหตุนี้ด้วยใช่ไหม?”

หลินจืออี้ไม่ได้ยอมรับ แล้วก็ไม่ได้ปฏิเสธ

เธอกับโจวฉือเซินถึงแม้จะพูดไม่ได้ว่าเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูลก็ไม่ถือได้ว่าไม่เลว แล้วเธอกับโจวฉือเซินก็อายุไล่เลี่ยกัน ก็เลยคิดมาตลอดว่าพวกเขาจะเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมของซึ่งกันและกัน

แต่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่า โจวฉือเซินกลับแต่งงานอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียงไปได้ ผู้หญิงที่แต่งด้วยยังเป็นคนที่เคยโดนขายไปที่มู่สื้ออีกด้วย

หลินจืออี้ยังโมโหเพราะสิ่งนี้อยู่ที่บ้านอยู่ตั้งนาน แต่ว่าพอเธอเปลี่ยนมุมคิดดูแล้ว มันก็ถูก ลูกนอกสมรสกับผู้หญิงชั้นต่ำ จะมีอะไรเหมาะสมกันไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

ตอนแรกเธอคิดว่าไปเมืองนอกแล้วก็จะสามารถลืมเรื่องทั้งหมดนี้ไปได้ แต่ว่าพวกผู้ชายที่เธอเจอนั้นไม่มีใครเทียบโจวฉือเซินได้เลยสักคน แล้วบวกกับช่วงระยะเวลาสามปีมานี้ เห็นได้ชัดว่าอำนาจส่วนใหญ่ของโจวซื่อกรุ๊ปได้ตกไปอยู่ในมือของโจวฉือเซินแล้ว เขามีทั้งพลังมีทั้งอำนาจและยังมีหน้าตา มีทุนที่มากพอที่จะทำให้ผู้หญิงหวั่นไหวได้ และออร่าพวกนี้ก็ได้บดบังความเป็นลูกนอกสมรสของเขาไปหมดแล้วด้วย

และที่สำคัญ บนโลกใบนี้ก็มีอยู่แค่ไม่กี่คนที่รู้เรื่องที่ว่าเขาเป็นลูกนอกสมรส

หลินจืออี้ได้รับการอบรมมาตั้งแต่เด็กว่าไม่ให้เข้าไปแทรกแซงการแต่งงานของผู้อื่น ถึงแม้ว่าเธอจะดูถูกผู้หญิงที่อยู่ข้างกายโจวฉือเซินคนนั้นมากแค่ไหนก็ตาม แต่พอเธอได้ยินข่าวที่เขาหย่าแล้ว เธอก็รีบกลับประเทศมาทันทีเลย

เวลาสามปีที่รอคอยมา ในที่สุดก็จะได้สมหวังในวินาทีนี้สักที

……

เวลาสี่ทุ่มกลางคืน

ย่านธุรกิจการเงินหรูหราได้ผ่านช่วงเวลาเลิกงานที่วุ่นวายที่สุดไปแล้ว ก็เห็นได้ชัดว่าบนทางเดินได้กว้างขวางมากขึ้นแล้ว

เงาคนคนหนึ่งวิ่งโซซัดโซเซโผล่ออกมาจากทางหัวโค้ง แล้ววิ่งตรงไปทางตึกที่สูงที่สุด

ที่ข้างหลังของเขามีคนกลุ่มหนึ่งที่ถือไม้วิ่งไล่ตามมา ผ่านไปไม่นานก็ไล่ตามเขาทัน แล้วก็กดตัวเขาลงกับพื้น และเริ่มเตะต่อยขึ้นมา

โจวฉือเซินที่เดินมาถึงหน้ารถ หยุดฝีเท้าลง แล้วหันหน้าไปมองเหตุการณ์วุ่นวายที่อยู่ตรงหน้าไม่ไกลนัก

พอหลินหนานสังเกตเห็น ก็รีบเดินไปดู แล้วก็เข้าใจสถานการณ์จากน้ำเสียงติด ๆ ขัด ๆ ที่เปล่งออกมาจากปากของคนที่โดนกระทืบอยู่ ตอนที่กลับไปนั้นสีหน้าก็ได้เคร่งขรึมขึ้นหลายเท่า “ประธานโจว เป็นพ่อของคุณผู้หญิงครับ”

ภายใต้แสงไฟสีนวลของไฟข้างถนน ใบหน้าของโจวฉือเซินเยือกเย็นและเฉียบคม แล้วก้าวเท้ายาว ๆ เดินไป