สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 24

บทที่ 24 เขายังคงลืมเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ

ข้ออ้างก็คือไม่ก็เป็นของขวัญที่บริษัทแจก ทุกคนต่างก็ได้รับ หรือว่าบริษัทคู่ค้าส่งมาให้เป็นต้น ล้วนเป็นข้ออ้างต่างๆ นานามากมายไม่เคยขาด

ข้างในรถโรลส์รอยซ์ อยู่ๆ ก็เข้าสู่บรรยายแปลกๆ และเงียบสงบขึ้นมาทันที

โจวฉือเซินลืมตาขึ้นมา ในดวงตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและเงียบเหงา

ผ่านมาตั้งหนึ่งเดือนกว่าแล้ว แต่เขาก็ยังคงลืมเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ

ความเคยชินที่ซึมลึกเข้าไปถึงกระดูก อยากที่จะเปลี่ยนทิ้งก็ยาก

แต่กลับเป็นหร่วนซิงหว่าน ที่ถอนตัวออกไปได้อย่างง่ายดาย

หลินหนานพูดขึ้นอีกว่า “ประธานโจว อาทิตย์หน้าเซิ่งกวางจะมีเดินแฟชั่นโชว์ ในฐานะที่เราเป็นผู้ร่วมทุน เราจะมอบของขวัญให้เป็นของขวัญแสดงความยินดีไหมครับ? แล้วก็ไม่ต้องให้ทั้งบริษัท หลักๆ ก็ส่งไปให้บรรณาธิการ ช่างภาพ…..และนักออกแบบอะไรพวกนี้?”

โจวฉือเซินเงียบไปไม่กี่วินาที อยู่ๆ ก็เปิดปากพูดขึ้นว่า “แฟชั่นโชว์ครั้งนี้โจวซื่อกรุ๊ปเองก็มีนักแสดงเข้าร่วมด้วย ถ้าพูดตามหลักแล้วก็น่าจะมอบให้ได้”

ใจทั้งดวงของหลินหนานในที่สุดก็ถือได้ว่าสามารถวางลงไปในอกได้สักที แล้วก็เริ่มเปลืองแรงเตรียมของขวัญให้คนอื่นขึ้นมา

และแล้วสามวันให้หลัง คนของห้องทำงานผู้ช่วยในโจวซื่อกรุ๊ปก็มาถึงเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ป และแจกจ่ายมอบของขวัญออกไป

ตอนที่หลินซือได้รับของขวัญนั้นผ่านไปตั้งนานก็ตั้งสติกลับมาไม่ได้ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย? ทำไมอยู่ๆ โจวฉือเซินถึงได้กลายเป็นมิตรขนาดนี้ได้?

ตอนที่ช่างภาพทั้งหลายได้รับของขวัญนั้นต่างก็มึนงงกันไป หรือว่านี่ก็คือขนมที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าตามคำร่ำลือเหรอ?

มีเพียงแต่นักออกแบบหร่วนซิงหว่านที่เซ็นสัญญากับเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปคนเดียวเท่านั้น ที่มีปฏิกิริยาเรียบเฉยตอนที่เห็นของขวัญที่ลำบากยากเย็นกว่าจะข้ามน้ำข้ามทะเลมาอยู่ตรงหน้าเธอได้

ในห้องน้ำชาที่อยู่ข้างๆ เธอ พวกพนักงานหลายคนกำลังพูดคุยกันอย่างออกรสอยู่

“ฉันว่าแล้วไง! ฉันว่าแล้วไง! ช่วงนี้โจวซื่อกรุ๊ปเห็นดีเห็นงามกับสำนักพิมพ์ของเรามากเป็นพิเศษเลย จะต้องเป็นเพราะว่าช่วยซูซือเวยปูทางอยู่แน่เลย! ประธานโจวนี่ก็แค่อยากให้สาวที่ถูกใจยิ้มสักครั้งถึงกับต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ!”

“ถึงว่าละช่วงนี้ฉันได้ยินมาว่าบรรณาธิการหลินบอกว่ามีความคิดที่อยากจะหาพรีเซ็นเตอร์ให้เครื่องประดับชุด‘รักแรก’แล้ว มีที่พึ่งเป็นนายทุนใหญ่อย่างโจวซื่อกรุ๊ป ถึงว่าซูซือเวยถึงได้สามารถเบียดนางแบบดังๆ ออกไปได้มากมายขนาดนั้น แล้วได้มาเดินในงาน

แฟชั่นโชว์ในครั้งนี้”

“แต่ว่าฉันได้ยินมาว่าภรรยาของประธานโจวก็สวยมากๆ เลยนะ ไม่แพ้ให้กับซูซือเวยสักนิดเลย เขาคงไม่จำเป็นหรอกมั้ง……”

“นี่เธอก็ไม่รู้เรื่องแล้ว ถึงคนเขาจะสวยราวกับนางฟ้า จะมาเทียบกับความร่านของข้างนอกได้ยังไง เธออย่าดูว่าซูซือเวยดูเป็นคนที่สมองง่ายๆ แต่ความจริงแล้วกลับทำให้ผู้ชายชอบใจมากๆ เลยนะ”

“ยังมีเรื่องซุบซิบเรื่องใหญ่อีกเรื่องหนึ่ง และน่าเชื่อถือได้ด้วย ประธานโจวกับภรรยาหย่ากับแล้ว ไม่แน่ซูซือเวยอาจจะได้เลื่อนตำแหน่งสำเร็จก็เป็นไปได้นะ”

“โอ้สวรรค์ของฉัน ถึงว่าทำไมทุนของเธอถึงดีขนาดนี้ นี่มันคือการเตรียมตัวจะแต่งเข้าบ้านผู้ดีเลยนี่ แต่ว่าตระกูลผู้ดีอย่างตระกูลโจวจะยอมรับเธอได้เหรอ?”

“นี่จะไปมีอะไร ช่วงนี้ฉันยังได้ยินมาว่าภรรยาคนก่อนของประธานโจวยังเคยโดนขายไปที่มู่สื้อด้วยนะ เธอยังสามารถแต่งเข้าบ้านตระกูลโจวได้เลย ทำไมซูซือเวยจะแต่งเข้าบ้างไม่ได้”

ตอนที่เพ้ยซานซานเดินผ่านมานั้นได้ยินเข้ากับประโยคสุดท้ายนี่พอดี แล้วก็พูดขึ้นอย่างโมโหว่า “เวลาทำงานพวกเธอมาพูดอะไรไร้สาระอยู่ที่นี่! ถ้าไม่อยากทำแล้วก็ไปพิมพ์ใบลาออกมาเลย!”

เป็นครั้งแรกที่ทุกคนเห็นเธอโกรธมากขนาดนี้ สีหน้าก็เลยเจื่อนกันไปหมด แล้วก็รีบแยกย้ายกลับไปที่ที่นั่งของตัวเอง

รอพวกเธอแยกย้ายกันไปแล้ว เพ้ยซานซานก็เดินมาถึงข้างหน้าหร่วนซิงหว่าน “ซิงซิง ที่พวกเขาพูดไปเรื่อยนั้น เธออย่าเอามาใส่ใจเลยนะ”

หร่วนซิงหว่านรวบรวมความคิดกลับมา แล้วยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไรหรอก เธอได้รับของขวัญด้วยหรือเปล่า”

ในฐานะที่เป็นช่างภาพที่พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง แน่นอนว่าเพ้ยซานซานก็ได้รับของขวัญที่วิธีการแปลกใหม่นี้ด้วยเช่นกัน

แล้วเธอก็ด่าว่าหญิงชั่วชายโฉดนี้ต่ออีกสิบนาที ถึงได้พอจะระบายความโกรธลงได้บ้าง และถามขึ้นว่า “อาทิตย์หน้างานแฟชั่นโชว์ก็จะเริ่มขึ้นแล้ว เธอเตรียมการไปถึงขั้นไหนแล้ว?”

“ก็ดีนะ ทุกอย่างราบรื่นดี”

หลังจากที่ออกมาจากเครื่องประดับเซิ่งกวางกรุ๊ปแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ไปที่โรงพยาบาล

วันนี้เป็นวันนัดตรวจครรภ์