สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 255

โจวฉือเซินกล่าวว่า "คุณตอบผมก่อน"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว และกล่าวหลังจากนั้นไม่กี่วินาที "ตอนที่หร่วนจุนเสียชีวิต พบของอยู่ในกล่องใต้เตียงของเขา"

"มีของอะไรบ้าง?"

"รูปถ่ายไม่กี่รูป นาฬิกาพก และสมุดบันทึกของหร่วนจุน"

"นาฬิกาพกแบบไหน"

หร่วนซิงหว่านกล่าวว่า "มันก็เป็นแค่นาฬิกาพกธรรมดา มีความแตกต่างอะไร?"

โจวฉือเซินกล่าวว่า "แตกต่างอย่างแน่นอน ทั้งผู้ผลิตและหมายเลขชุดการผลิตสามารถมีเบาะแสที่เป็นประโยชน์ได้"

หลังจากได้ยินประโยคนี้ หร่วนซิงหว่านก็อ้าปาก แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

โจวฉือเซินปล่อยให้เธอนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เขาเม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย "คุณไม่อยากตามหาแล้วหรือ? "

หลังจากนั้นครู่หนึ่งหร่วนซิงหว่านก็ก้มหน้าลงและกล่าวว่า "ฉันแค่รู้สึกว่ามันไม่มีความหมาย"

"หร่วนซิงหว่าน นี่ไม่ใช่ปัญหาที่ว่ามันมีความหมายหรือไม่? แต่คุณควรรับรู้ความจริงในอดีต"

"รู้ความจริงแล้วจะมีประโยชน์อะไร? ฉันแค่ต้องการมีชีวิตที่สงบสุขเท่านั้น"

ตั้งแต่จำความได้ นี่คือสิ่งที่หร่วนซิงหว่านปรารถนาสูงสุด

ในอดีตเป็นเพราะหร่วนจุน ทำให้ครอบครัวตกอยู่ในสภาพที่โกลาหลวุ่นวาย มีเจ้าหนี้มาที่บ้านและตะโกนด่าอยู่ที่ประตูเป็นประจำ เธอทำได้เพียงล็อกประตูให้แน่นและกอดเสี่ยวเฉินไว้แน่น ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียงออกมา

ต่อมาเมื่อเธอได้พบกับโจวฉือเซิน ทำให้เดิมทีชีวิตที่ยุ่งเหยิงอยู่แล้วของเธอแย่ลงไปอีก

สำหรับเธอแล้ว ผู้ชายคนนั้นเป็นคนแปลกหน้าและไม่มีความทรงจำอะไรเลย แทนที่จะไปค้นหาว่าเหตุใดแม่ของเธอจึงพาเธอไปแต่งงานกับหร่วนจุนเมื่อ 20 กว่าปีก่อน สู้อยู่อย่างสงบสุขร่มเย็นจะดีเสียกว่า

โจวฉือเซินกล่าวว่า "นี่ไม่ใช่ข้ออ้างที่คุณจะหลบหนี แม้ว่าบางครั้งความจริงมักจะโหดร้ายกว่าโลกแห่งความเป็นจริง แต่ผมจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ"

หร่วนซิงหว่านสะดุ้งเล็กน้อย อิตาบ้าเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปไกลมาก?

โจวฉือเซินกล่าวต่อไปว่า "แม้ว่าคุณจะไม่สนใจว่าความจริงคืออะไร? แต่ตอนนี้เรื่องนี้ได้ไปพัวพันเกี่ยวข้องต่อเนื่องกันแล้ว และคุณก็เป็นหนึ่งในนั้น แล้วคุณจะคำนึงถึงผลประโยชน์ของตนเอง คนอื่นจะเป็นยังไงไม่สนได้หรือ?"

"ฉันไม่เข้าใจความหมายของประธานโจว"

"วันนี้คุณเห็นหลินจื้อหย่วนแล้วใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เขากล่าวถึงพ่อของหลินจืออี้ หลังจากเธอหยุดสักครู่ก็กล่าวต่อไปว่า "เห็นแล้ว"

โจวฉือเซินกล่าวว่า "คุณเคยคิดบ้างไหมว่าทำไมน้องชายของคุณได้ประกาศตามหาคนนานแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ข่าวอะไรแม้แต่น้อย"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้วและสับสนมากยิ่งขึ้น

ก่อนหน้านั้นตอนที่หร่วนเฉินทำเรื่องนี้ เธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีข่าวใดๆ

เพียงแต่ว่าตอนนี้โจวฉือเซินกล่าวถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าเรื่องราวทั้งหมดจะเผยให้เห็นความแปลกประหลาดเล็กน้อย

หลังจากคิดไตร่ตรอง เธอไม่ตอบแต่กลับถามว่า "ประธานโจวยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าคุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร"

โจวฉือเซินใช้นิ้วมือเคาะเข่าของตนเอง เบาๆ "ผมเคยบอกคุณแล้วว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เงินทำไม่ได้"

"ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับประธานโจวแล้ว เชิญกลับ...ไม่ส่งน่ะ"

ทันทีที่หร่วนซิงหว่านลุกขึ้น โจวฉือเซินก็จับมือเธอและหัวเราะ "เอาล่ะ ผมไม่หยอกคุณแล้ว ผมพบตอนที่สืบเรื่องของหลินจื้อหย่วน"

เมื่อเห็นความสงสัยบนใบหน้าของหร่วนซิงหว่าน โจวฉือเซินกล่าวอีกครั้งว่า "ความจริงของเรื่องนี้อาจไม่มีความหมายกับคุณมากนัก แต่คุณจำเป็นต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีต เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่ไม่รู้ในอนาคต"

".........ประธานโจว สามารถพูดคำพูดของคนได้ไหม?"

โจวฉือเซิน "......"

เขากล่าวว่า "ผมกำลังคุยเรื่องสำคัญกับคุณอยู่น่ะ"

"งั้นคุณก็พูดตามตรง จะพูดอ้อมขนาดนั้นทำไม"

ยังจะให้เธอเดาอีก แล้วเธอจะเดาถูกได้อย่างไร

โจวฉือเซินเม้มริมฝีปากบางของเขาแล้วกล่าวว่า "ผมจะบอกคุณเวลาที่แม่นยำกว่านี้ เขาเสนอเรื่องการแต่งงานกับตระกูลโจวหลังจากที่น้องชายของคุณประกาศตามหาคน"

"คุณหมายความว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฉันหรือ?"

"หรือควรจะพูดว่าการปรากฏตัวของคุณทำให้เขารู้สึกกลัว"

ทำไมเขาถึงกลัว มีเพียงหลินจื้อหย่วนคนเดียวเท่านั้นที่รู้ และเขาเคยทำเรื่องอะไรไว้บ้าง

ใจของหร่วนซิงหว่านค่อยๆ นิ่งสงบทีละน้อย และตอนนี้เธอรู้แล้วว่าโจวฉือเซินหมายถึงอะไร

หลินจื้อหย่วนไม่เพียงแต่รู้จักพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอเท่านั้น แต่ยังมีความเป็นได้มากที่จะมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา ซึ่งทำให้หลินจื้อหย่วนนึกถึงอดีตบางอย่าง หลังจากเห็นเสี่ยวเฉินนำรูปถ่ายไปประกาศตามหาคน

คนที่เขากลัวนั้นน่าจะไม่ใช่เธอ แต่เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอ อาจกล่าวได้ว่าเป็นความจริงเมื่อยี่สิบปีก่อน

ดังนั้นเขาจึงผูกมิตรไมตรีกับตระกูลโจว และพันธนาการตระกูลหลินกับตระกูลโจวเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์

สายตาของโจวฉือเซินมองมือที่กุมเธอไว้ และเขาก็ถูเบาๆ "ตอนนี้คุณยังสนใจความจริงอยู่อีกหรือไม่?"

หร่วนซิงหว่านค่อยๆ ดึงความคิดกลับมา มองไปที่เขา จากนั้นจึงดึงมือตนเองออกมา "ขอบคุณประธานโจวที่บอกเรื่องนี้กับฉัน ตอนนี้ฉันสนใจแล้ว ฉันสนใจมาก ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะบุกไปบ้านของหลินจืออี้ เพื่อถามพ่อของเธอว่าตอนนั้นเขาได้ทำเรื่องบ้าอะไรเอาไว้"

โจวฉือเซิน "......"