สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 296

พอมาถึงใต้ตึก หร่วนซิงหว่านกำลังจะจากไป โจวฉือเซินกูพูดขึ้นว่า "คิดวิเคราะห์ได้ยังไงบ้างแล้ว?"

ชั่วขณะหนึ่งหร่วนซิงหว่านเหมือนจะตั้งสติไม่ค่อยได้ "คิดอะไรคะ?"

โจวฉือเซินยักคิ้วขึ้น "ย้ายออกมาไง"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เจ้าผู้ชายชั่วนี่วันๆ ในหัวสมองมีแต่เรื่องไร้สาระแบบนี้อยู่

เธอตั้งใจพูดขึ้นว่า "ฉันคิดดีแล้ว ไม่ย้ายค่ะ ถ้าคุณยินดีละก็ คุณก็ย้ายเข้ามาเลยค่ะ ฉันไม่มีความคิดเห็นอะไรเลยค่ะ"

พอถึงตอนนั้นก็เก็บบ้านว่างๆ ทิ้งไว้ ให้อิตาบ้านี่อยู่คนเดียวไปเลย

โจวฉือเซินพูดขึ้นว่า "จริงเหรอ?"

"จริงซิ จริงซิ ถ้าโกหกคุณให้เป็นลูกหมาน้อยเลยค่ะ"

น้ำเสียงของหร่วนซิงหว่านรู้สึกพยายามกลบเกลื่อนเป็นอย่างมาก ตอนนี้แค่อยากจะรีบกลับบ้านไป แล้วอยู่คนเดียวเงียบๆ สักพัก ไม่อยากจะพูดเรื่องไร้สาระกับเขาอยู่ที่นี่แล้ว

โจวฉือเซินลากตัวเธอกลับมา พออยากจะชิดเข้าไปจูบ ก็เหล่เห็นที่กระจกมองหลัง หลินหนานกำลังมองภาพนี้อยู่อย่างพยายามใช้ยุทธวิธีในการหลบเลี่ยง

ปลายลิ้นของโจวฉือเซินแตะฟันเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ปล่อยตัวหร่วนซิงหว่านไป "กลับไปเถอะ"

หร่วนซิงหว่านถือได้ว่าสามารถหลีกหนีได้สำเร็จแล้ว และก็รีบเปิดประตูรถออกแล้ววิ่งไปเลย

รอเธอเข้าไปในเขตชุมชนแล้ว โจวฉือเซินถึงได้เก็บสายตากลับมา แล้วพูดเสียงเย็นขึ้นว่า "ถ้าหากฉันจำไม่ผิดละก็ ที่ดินของโรงงานนั้น เป็นของหลินซื่อกรุ๊ปใช่ไหม"

หลินหนานยิ้มเล็กน้อย "ใช่ครับ โครงการใหม่ของตระกูลหลิน ก็วางแผนไว้ที่นั่นครับ แต่ว่าอีกสองอาทิตย์ โรงงานก็จะถูกรื้อถอนแล้วครับ"

เรียวปากของโจวฉือเซินเม้มเข้าหาแน่น ในเวลาแบบนี้ จู่ๆ หร่วนซิงหว่านก็ไปหาเบาะแสที่นั่น จะต้องไม่ใช่แค่ความบังเอิญอย่างหนึ่งแน่

ตกลงหลินจื้อหย่วนมีเป้าหมายอะไรกันแน่

พอนึกถึงคำถามเมื่อกี้ของหร่วนซิงหว่าน โจวฉือเซินก็พูดขึ้นว่า "การระเบิดเมื่อยี่สิบปีก่อนนั้น นอกจากภรรยาของหลินจื้อหย่วนกับหลินจื้ออานแล้ว ยังมีใครอีก"

หลินหนานส่ายหัวเล็กน้อย สำหรับเรื่องหลินจื้อหย่วน พวกเขาเองก็ตรวจสอบไปไม่น้อยแล้ว แต่ว่านอกจากเรื่องนี้หลินจื้ออานเป็นคนตั้งใจวางแผนแล้ว อะไรอย่างอื่นก็ตรวจสอบไม่เจออีกเลย

น่าจะเป็นเพราะว่าตอนนั้นหลังจากที่หลินจื้อหย่วนจัดระเบียบหลินซื่อกรุ๊ปขึ้นมาใหม่ ก็ได้ลบล้างส่วนนี้ไปจนสะอาดเลยด้วย

โจวฉือเซินรวบรวมความคิดกลับมา แล้วก็พูดเรียบๆ ขึ้นว่า "ออกรถเถอะ"

รถโรลส์-รอยซ์สีดำเริ่มขับเคลื่อนสู่ถนนอีกครั้ง หลินหนานพูดขึ้นว่า "ประธานโจว ผมรู้สึกว่า ด้วยนิสัยของหลินจื้อหย่วนแล้ว ไม่น่าจะทำเรื่องอย่างตอนนี้ออกมาได้ ในนี้ อาจจะเป็น.......หรือเปล่า"

นิ้วเรียวยาวของโจวฉือเซินเคาะหัวเข่าไปเบาๆ แล้วเปิดปากพูดขึ้นอย่างไม่เดือดไม่ร้อนขึ้นว่า "ถ้าหากว่าเป็นหลินจื้อหย่วนตัวจริง ก็คงจะไม่ทำอยู่แล้ว"

พอได้ยินคำพูดนี้ หลินหนานก็อดไม่ได้ที่จะลืมตาโตขึ้นมา "ความหมายของประธานโจวคือ......"

โจวฉือเซินพูดต่อขึ้นว่า "เมื่อกี้ตอนนี้ที่หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นมานั้น ฉันถึงรู้สึกขึ้นมากะทันหันว่า ในเมื่อ เมื่อยี่สิบปีก่อนหลินจื้อหย่วนกับหลินจื้ออานสามารถเลียนแบบนิสัยและน้ำเสียงของอีกฝ่ายเพื่อไปต่อสู้กับคู่แข่งได้ งั้นถ้าคนคนหนึ่งอยากจะมาแทนที่อีกคนโดยสิ้นเชิงไปเลย ก็เหมือนกับว่าจะไม่ใช่เรื่องยากอะไรนะ"

ขอแค่ ค่อยๆ ลบล้างพวกคนที่เคยรู้จักมักคุ้นกับนิสัยความเป็นอยู่ของหลินจื้อหย่วนไปก็พอแล้ว

หลินหนานพูดขึ้นอีกว่า "งั้นก็หมายความว่า คนที่อยู่ที่บ้านตระกูลหลินในตอนนี้นั้น มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะไม่ใช่หลินจื้อหย่วนตัวจริง แต่เป็น......" หลินจื้ออานเหรอ?

"เป็นแค่การคาดเดาเท่านั้น ตกลงจะใช่หรือเปล่านั้น เขาอาจจะทำลายหลักฐานไปจนหมดเกลี้ยงแล้วก็ได้ ไม่งั้นก็คงจะไม่ได้มานั่งอยู่ในตำแหน่งประธานของหลินซื่อกรุ๊ปอย่างเงียบสงบอยู่ตั้งยี่สิบกว่าปีหรอก"

"แต่ว่าถ้าหากหลินจื้อหย่วนคนปัจจุบันคือหลินจื้ออานมาแทนที่ละก็ งั้นหลินจืออี้ก็น่าจะเป็นลูกสาวของหลินจื้อหย่วนตัวจริงซิครับ งั้นหลินจื้ออานก็น่าจะคิดหาทุกวิถีทางมากำจัดเธอไปถึงจะถูกซิ แต่ทำไมกลับปฏิบัติกับเธอราวกับไข่ในหินเลยล่ะครับ?"

โจวฉือเซินลืมตาขึ้นมาเบาๆ แล้วเปิดปากพูดขึ้นทีละตัวทีละตัวว่า "ตัวหลินจื้ออานเองยังสามารถแทนที่หลินจื้อหย่วนได้ อย่าว่าแต่แค่หาเด็กผู้หญิงที่ไม่กี่ขวบคนหนึ่งมาแทนที่ลูกสาวของหลินจื้อหย่วนเลย"

หลินหนานกลับสูดอากาศเย็นๆ เข้าไปเฮือกหนึ่ง ถึงจะบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้คือการคาดเดา แต่ว่าขอแค่มีครึ่งเสี้ยวที่ใกล้เคียงกับความจริง ก็ล้วนเป็นแผนการชั่วร้ายที่ยิ่งใหญ่และน่ากลัวมากเลย

......

ในขณะที่หร่วนซิงหว่านรอลิฟต์อยู่นั้น ก็พบกับDanielเข้าอีกครั้ง

หลังจากที่ทั้งสองคนกล่าวคำทักทายกันง่ายๆ ไปแล้ว ก็ไม่ได้พูดคุยกันอีก