สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 298

ค่ำคืนวันที่สอง Danielก็เอาการ์ดเชิญงานประมูลมาให้หร่วนซิงหว่านแล้ว

เธอนั่งอยู่ในห้อง แล้วเอาการ์ดเชิญวางอยู่ข้างนาฬิกาพก เรียวปากเม้มเข้าหากันเล็กน้อย

ถ้าจะบอกว่าเป็นงานเปิดประมูล ยังไม่สู้พูดว่าเป็นงานสานสัมพันธ์ทางธุรกิจครั้งหนึ่งของหลินซื่อกรุ๊ปดีกว่า ทางตระกูลหลินเองก็น่าจะอยากใช้งานเปิดประมูลนี้ มายึดเหนี่ยวตำแหน่งของตัวเองไว้ ซึ่งเหมือนกับตระกูลโจวในตอนนั้นที่อยากจะใช้ตระกูลจี้มารวบรวมเส้นสาย เพราะฉะนั้นการไปในครั้งนี้ ล้วนมีแต่พวกบุคคลที่มีหน้ามีตากันทั้งนั้น

ถ้าเกิดเธอปรากฏตัวขึ้นมาในงานนี้ จะต้องทำให้หลินจื้อหย่วนและหลินจืออี้ทำตัวไม่ถูกแน่ๆ

เพียงแต่ว่าการกระทำนี้มันช่างเป็นการสุ่มเสี่ยงเกินไป เธอยังคิดไม่ตกว่าตกลงจะทำแบบนี้จริงๆ ไหม

พอผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรหาเบอร์ของโจวฉือเซิน

แล้วอย่างรวดเร็ว อีกฝั่งของปลายสายโทรศัพท์ก็มีเสียงแหบแห้งของชายหนุ่มลอยมา "คิดถึงผมเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ไม่รอให้เธอเปิดปากพูดขึ้น โจวฉือเซินก็พูดต่อแล้วว่า "บอกแล้วไงว่าให้คุณย้ายมาอยู่กับผม ก็จะไม่ต้องยุ่งยากมากขนาดนี้แล้ว"

ห่างไปครู่หนึ่งหร่วนซิงหว่านถึงพูดขึ้นว่า "ในเมื่อประธานโจวเข้านอนแล้ว งั้นก็ช่างเถอะค่ะ"

"ผมตื่นขึ้นมาแล้ว มีเรื่องอะไร ว่ามาเลย"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "ฉัน......"

คำพูดมาถึงริมฝีปาก แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะเปิดปากพูดยังไง

พอฟังออกถึงความกังวลและความลังเลในคำพูดของเธอ โจวฉือเซินก็พูดขึ้นว่า "ไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวผมไปหาคุณเอง"

"แอ๊ะ ไม่ต้องหรอก......"

คำพูดของหร่วนซิงหว่านยังไม่ทันได้พูดจบ ทางปลายสายโทรศัพท์ก็เหลือแต่เสียงสัญญาณเตือนแล้ว

อิตาบ้าคนนี้ทำไมถึงได้มีปฏิกิริยาเร็วขนาดนี้ได้นะ

หลังจากที่วางสายไปแล้ว หร่วนซิงหว่านก็มายืนอยู่ที่ระเบียง แต่กลับรู้สึกว่าจิตใจที่ว้าวุ่นอยู่ในตอนแรก อยู่ๆ ก็ค่อยๆ สงบนิ่งลงมาแล้ว

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป สายของโจวฉือเซินก็โทรเข้ามาอีกแล้ว แต่มีเพียงแค่คำพูดที่กระชับสองคำว่า "ลงมา"

หร่วนซิงหว่านถูจมูกเล็กน้อย แล้วก็วิ่งช้าๆ ออกนอกประตูไป

เธอเพิ่งออกจากลิฟต์ ก็เห็นโจวฉือเซินเดินเข้ามาแล้ว

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "ทำไมคุณถึงเข้ามาแล้วละคะ?"

โจวฉือเซินพูดขึ้นว่า "ก็คุณรู้สึกว่าข้างนอกมันหนาวไม่ใช่เหรอ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอลังเลไปครู่หนึ่ง "งั้น......งั้นคุณก็ขึ้นไปไม่ได้อยู่ดี ซานซานกำลังนอนอยู่"

มุมปากของโจวฉือเซินกระตุกขึ้นมาทีหนึ่ง "รู้แล้ว ไม่ขึ้นไปหรอก"

เขาจับมือของเธอไว้ มานั่งอยู่บนเก้าอี้ของห้องโถงใหญ่

หร่วนซิงหว่านมองไปรอบๆ อย่างอัตโนมัติทีหนึ่ง พอพบว่าไม่มีคนแล้ว ถึงได้โล่งอกไปได้เปลาะหนึ่ง

โจวฉือเซินมือข้างหนึ่งของโจวฉือเซินวางอยู่บนพนักเก้าอี้ข้างหลังเธอ แล้วยิ้มและพูดขึ้นว่า "คุณจะตื่นเต้นอะไร?"

"ฉัน......"

ชั่วขณะหนึ่งหร่วนซิงหว่านเองก็พูดไม่ออก อาจจะเป็นเพราะว่าสัญชาตญาณตอนที่อยู่กับเขาไม่อยากจะให้คนมาเห็นเข้า จะได้ไม่ต้องโดนนินทาอะไร

แต่ถ้าพูดความจริงออกไป เจ้าผู้ชายชั่วนี่จะต้องโกรธแน่ๆ

คิดไปตั้งนาน ก็คิดไม่ออกว่าควรจะตอบว่ายังไงดี

ช่างเถอะ

เธอจึงพูดขึ้นว่า "ไม่มีอะไรค่ะ"

โจวฉือเซินพูดขึ้นอีกว่า "คุณอยากจะพูดอะไรกับผมตอนที่โทรศัพท์กัน?"

พอเอ่ยถึงเรื่องนี้ หร่วนซิงหว่านก็หลับตาลงช้าๆ ท่าทีดูเคร่งขรึมไปไม่น้อย

โจวฉือเซินเองก็ไม่รีบร้อน เพียงแต่แค่รออยู่อย่างเงียบๆ

พอผ่านไปหลายนาที หร่วนซิงหว่านถึงค่อยๆ พูดขึ้นว่า "ฉันรู้สึกว่า......พ่อแท้ๆ ของฉัน อาจจะมีเชื่อมโยงกับตระกูลหลินเป็นอย่างมากก็ได้ ฉันอยากจะไปตรวจสอบความจริงค่ะ"

"แล้วคุณกะว่าจะทำยังไงล่ะ?"

"ฉันกะว่า......จะไปบ้านตระกูลหลินค่ะ"

หัวคิ้วของโจวฉือเซินขมวดเข้าด้วยกันทีหนึ่ง "ไปยังไง?"