สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 303

หลังจากที่ท่านจิ้นออกไป หร่วนซิงหว่านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเธอหันกายกลับมา รถโรลส์รอยซ์สีดำก็จอดอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

ทันใดหน้าต่างรถก็ค่อยๆ ลดลง เผยให้เห็นใบหน้าเคร่งขรึมของชายหนุ่ม เขาหันศีรษะมองมายังเธอเล็กน้อย "ขึ้นรถ"

หร่วนซิงหว่านมองซ้ายมองขวา ก่อนจะเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง

โจวฉือเซินถามเธอ "จัดการปัญหาได้แล้ว?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า เงียบไปนิดก่อนจะพูด "อีกสองวันฉันจะย้ายไปอยู่ที่บ้านตระกูลหลิน"

โจวฉือเซินมองไปยังเธอ ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น

หร่วนซิงหว่านแอบชำเลืองมองเขา ก่อนจะพูดเสียงเบา "ฉันรู้ขอบเขตในการทำอะไรค่ะ ไม่เกิดเรื่องแน่นอน อีกอย่าง วันนี้ก็มีคนมองอยู่มากมาย หลินจื้อหย่วนเขาคงไม่......"

"คุณนี่สร้างปัญหาใหญ่ให้ผมจริง"

หร่วนซิงหว่านงุนงงเล็กน้อย "อะไรนะ?"

ขายาวของชายหนุ่มไขว้กัน ก่อนจะพูดอย่างสบายๆ ไม่รีบร้อนว่า "คนตระกูลหลินอาจจะไม่ต้อนรับผมมากนัก ดังนั้นจึงมีโอกาสสูง ที่ผมจะไม่สามารถย้ายตามไปอยู่กับคุณได้"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอก็รู้!

ผู้ชายชั่วคนนี้ วันๆ คิดแต่เรื่องไร้สาระ

หร่วนซิงหว่านทำเสียงหัวเราะเยาะ "ประธานโจวนี่ถ่อมตัวจริงๆ ไม่ใช่ว่าไม่ต้อนรับอย่างเดียวนะคะ แต่จะเอาไม้กวาดไล่คุณออกไปด้วย"

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว "ถ้าอย่างนั้นคุณต้องระวังด้วย"

"ระวังอะไรคะ?"

"เพื่อคุณผมเลยต้องถอนหมั้นฝ่ายเดียว และเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดก็ยังปรากฏอยูบนตัวคุณ"

"ประธานโจวนี่มีความถนัดในการกล่าวหาจริงๆ "

"นี่เป็นเพียงข้อเท็จจริง"

หร่วนซิงหว่านขี้เกียจจะสนใจเขาแล้ว พูดคุยกับผู้ชายคนนี้ ชีวิตสามารถสั้นลงได้ถึงสองปี

ผ่านไปสักพัก เธอจึงพูดขึ้นมา "คุณเป็นคนเชิญท่านจิ้นมาเหรอคะ?"

โจวฉือเซินพูด "คำขอบคุณไม่ต้องพูดมาหรอก คุณก็รู้นี่ว่าควรทำยังไง"

เธอจะไปรู้ได้ยังไงละ!

หร่วนซิงหว่านไม่อยากพูดคุยกับเขาต่อแล้ว เธอจึงหลับตาลงแกล้งทำเป็นหลับ

โจวฉือเซินก็ไม่เกรงใจ นำตัวเธอเข้ามาสู่อ้อมอกโดยตรง

หร่วนซิงหว่านก็เหนื่อยเล็กน้อยอยู่แล้ว ก็เลยขี้เกียจดิ้นรนขัดขืนให้เปลืองแรง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ รถก็จอดที่ทางเข้าสตูดิโอ

หลินหนานเหลือบมองผ่านทางกระจกมองหลัง ก่อนจะพูดเสียงเบา "ประธานโจวครับ อีกครึ่งชั่วโมงจะมีการประชุม"

โจวฉือเซินเอนสายตามองไปยังหญิงสาวที่กำลังนอนหลับในอ้อมอก ก่อนที่เขาจะก้มลงไปดูนาฬิกา "ไม่ต้องรีบ"

หลินหนานไม่พูดอะไรอีก ก่อนที่จะลงจากรถอย่างรู้ว่าต้องทำอย่างไร และเตรียมพร้อมที่จะเลื่อนการประชุมออกไปเรียบร้อยแล้ว

บนรถ ผ่านไปไม่กี่นาที หร่วนซิงหว่านก็ได้ตื่นจากนิทรา เธอขยับคอที่แข็งทื่อของตัวเองเล็กน้อย และหรี่ตามองออกไปยังนอกหน้าต่าง "ถึงตอนไหนกันคะ? ทำไมไม่เรียกฉัน?"

โจวฉือเซินพูด "ช่วงโอกาสที่จะได้นอนข้างกายผม มันลดน้อยลงทุกทีนะ คุณควรจะเห็นคุณค่ามันสิถึงจะถูก"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ประสาท

เธอเก็บของ เมื่อคิดที่จะลงจากรถ โจวฉือเซินก็ดึงเธอกลับมา และลูบผมเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า "คุณรู้ใช่ไหมว่าการเข้าไปในตระกูลหลินมันหมายความว่าอะไรสำหรับคุณ?"

หร่วนซิงหว่านเงียบไปนิด ก่อนจะพูด "ฉันรู้"