สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 305

หลังจากที่ท่านใหญ่โจวออกไปอย่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้ว หลินหนานก็เคาะประตูห้องทำงานของผู้อำนวยการ

โจวฉือเซินลุกขึ้น ขาเรียวยาวเดินตรงไปยังโต๊ะทำงาน "เข้ามา"

หลินหนานนำเอกสารฉบับหนึ่งวางไว้บนโต๊ะทำงาน "ประธานโจวครับ นี่คือบันทึกการประชุมเมื่อครู่ และมีเอกสารหลายฉบับที่คุณต้องเซ็นชื่อครับ"

โขวฉือเซินตอบรับเสียงเรียบ

หลินหนานอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า "ทำไมจู่ๆ ท่านกรรมการถึงคิดจะจัดงานแต่งให้คุณ......"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวฉือเซินก็หัวเราะเยาะออกมาเสียงเย็น เขาพลิกเปิดหน้าเอกสาร ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "จะทำไมอีกละ เขากลัวว่าถ้าหร่วนซิงหว่านได้รับการพิสูจน์ว่าเป็นสมาชิกของตระกูลหลินแล้ว จะร่วมมือกับฉันจัดการเขานะสิ เป็นธรรมดาที่จะนั่งไม่ติดเก้าอี้"

"ถ้าอย่างนั้นข่าวของท่านกรรมการก็ค่อนข้างที่จะเร็ว......"

งานประชุมเปิดประมูลในครั้งนี้ของหลินซื่อ ตาแก่นั่นก็คงเฝ้ามองอยู่ตลอดเวลา ต้องการฉวยตำแหน่งที่ว่างนี้เข้ามา

ดังนั้นเมื่อได้รับข่าวนี้ ก็เลยไม่แปลกใจ

โจวฉือเซินพูด "เจอหร่วนจุนหรือยัง?"

หลินหนานหวาดกลัวเล็กน้อย "ยังครับ เขาซ่อนเก่งเกินไป เราได้จัดกำลังคนเข้าไปในคาสิโนใต้ดินหลายแห่ง แต่ดูเหมือนเขาจะรู้ตัวและไม่เคยปรากฏตัวขึ้นอีกเลย"

โจวฉือเซินยกมือขึ้นบีบสันจมูกของเขา "ช่างเถอะ ไม่ต้องสนใจกับมันตอนนี้ สืบมาว่าเขาออกมาจากคุกตั้งแต่เมื่อไหร่ อิงตามความสามารถของเขาแล้วคงทำด้วยตัวเองไม่ได้แน่"

"ความหมายของประธานโจวคือมีคนคอยช่วยเขา?"

"หร่วนจุนไม่สามารถหายตัวไปโดยไร้เหตุไร้ผลได้ ถ้าเขาสามารถควบคุมไม่ให้เล่นพนันได้ ก็คงไม่เป็นอย่างทุกวันนี้"

หลินหนานพยักหน้าเล็กน้อย "ผมจะไปสืบตอนนี้ครับ"

"เดี๋ยว"

เมื่อหลินหนานจะออกไป เสียงของโจวฉือเซินก็ดังมา

เขาพูด "ประธานโจวจะสั่งอะไรอีกเหรอครับ?"

โจวฉือเซินเลียริมฝีปากบาง ก่อนจะพูดช้าๆ ว่า "เรื่องนี้ อย่าบอกหร่วนซิงหว่าน"

หลินหนานกลั้นยิ้มไว้ในใจ ก่อนพูดด้วยใบหน้าที่สุภาพว่า "ครับ"

ดูเหมือนว่าตอนนี้ประธานโจวจะยิ่งคุ้นเคยกับการไล่ตามภรรยาของเขามากขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดความพยายามอันอุตสาหะของเขาก็ไม่ได้เสียแรงเปล่า

หลังจากหลินหนานออกไป โจวฉือเซินก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะต่อสายไปที่เบอร์ของเจียงย่าน และพูดด้วยเสียงสงบ "เป็นยังไงบ้าง?"

"เฝ้าอยู่ครับ หลังจากที่งานประชุมเปิดประมูลสิ้นสุดลงแล้ว เขาก็กลับบ้าน ไม่มีการเคลื่อนไหวอื่นเลย"

"ทางฝั่งDanielละ"

"เหมือนกันครับ เขาตรงกลับบ้านเลย"

โจวฉือเซินมุมปากยกยิ้มเล็กน้อย ดูท่าว่าคนพวกนี้ จะมีความอดทนที่เพียงพอ

เจียงย่านพูดอีก "ตามข่าวที่ผมสืบมาได้ แสดงให้เห็นว่า ในข้อมูลของWilliam ไม่มีข้อมูลของลูกสาวเขาเลยครับ พูดได้ว่า ไม่ก็ไม่มีคนคนนี้ตั้งแรก หรือไม่ก็คือ......"

"เขาคิดว่าเธอตายไปแล้ว"

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เจียงย่านเงียบไปสักพัก "ตามที่คุณพูด ถ้าอย่างนั้นหร่วนซิงหว่านอาจจะเป็น......ถ้าอย่างนั้นเขาน่าจะ......"

โจวฉือเซินเบรกคำพูดเขา "ยังเร็วเกินไปที่จะพูดแบบนี้ เฝ้าต่อไป มีข่าวอะไรก็บอกฉันอีก"

......

สตูดิโอ

นับตั้งแต่หร่วนซิงหว่านกลับมา ก็อยู่ในห้องทำงานตลอดเวลา เธอจ้องมองนาฬิกาด้วยความใจลอย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ไม่รู้ว่าทำไม เธอมักจะมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง ราวกับว่าความจริงจะอยู่ใกล้เธอมาก ใกล้เสียจนคล้านกับห่างกันเพียงเอื้อมมือ

และท่านจิ้น ก็น่าจะรู้เรื่องทุกอย่าง

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน พลันได้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เป็นเพ้ยซานซานยื่นศีรษะเข้ามา หร่วนซิงหว่านก็รีบวางนาฬิกาพกลงทันที "ซานซาน มีอะไรไหม?"

เพ้ยซานซาน "เธอกำลังวาดแบบร่างอยู่เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า เธอนวดขมับ "ยังเลย"

เพ้ยซานซานยกมือจากด้านหลังขึ้นชู ในมือมีถุงที่อัดแน่นไปด้วยชานมและขนม เธอพูดว่า "ดูสิว่าฉันเอาของดีอะไรมาให้เธอ กินก่อนสักหน่อยเถอะ กินแล้วค่อยทำต่อนะ"