สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 323

หร่วนซิงหว่านยิ้มแห้งออกมา "เปล่า ฉันจะไป.....อยู่ที่อื่น ไม่ได้ไปอยู่กับเขาสักหน่อย"

หร่วนเฉินแสดงออกชัดเจนว่าไม่เชื่อ

หร่วนซิงหว่านกระแอมไอ "ฉันอยากบอกแกเรื่องนี้ล่ะ ต่อไปนี้ไม่ต้องไปที่นั่นแล้ว จะได้ไม่เสียเที่ยว"

"รู้แล้ว" หร่วนเฉินเอ่ยพูดขึ้นมาอีกว่า "แล้วที่อยู่ใหม่พี่อยู่ที่ไหน?"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า "ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ เดี๋ยวย้ายเสร็จ ฉันจะบอกแกแล้วกัน"

"แล้วพี่จะย้ายเมื่อไหร่"

"อาจจะ....อีกสองสามวันนี่แหละ แกตั้งใจเรียนไปเถอะ ฉันจ้างบริษัทย้ายบ้านมาช่วยขนของก็พอแล้ว" เพื่อไม่ให้ถูกจับผิด หร่วนซิงหว่านจึงเอ่ยอีกว่า "อีกอย่าง โจวฉือเซินก็จะไปช่วยด้วย"

หร่วนเฉินเอ่ยพูดว่า "งั้นถ้าพี่ย้ายแล้วจะ....ช่างเถอะ ผมไม่ไปก็ได้"

หร่วนซิงหว่านดึงมุมปากขึ้น รู้ว่าหร่วนเฉินกำลังคิดถึงเรื่องไหน แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ถ้าหากหลังจากนี้เขาไปหาเธอกะทันหัน แบบนั้นเธอคงหาเหตุผลมาหลอกเขาไม่ได้แล้วจริงๆ

เหมือนหร่วนเฉินยังมีธุระอย่างอื่น อยู่ได้ไม่นานก็กลับไป

ในตอนที่หร่วนซิงหว่านกำลังเตรียมผังออกแบบ โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นขึ้นมา

เป็นข้อความที่ส่งมาจากสวี่วาน ส่งมาถามว่าเธอยุ่งอยู่หรือเปล่า ถ้ามีเวลาว่างอีกฝ่ายจะชวนไปทานข้าวเย็นด้วยกัน

หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าสองวันมานี้โจวฉือเซินตามวอแวไม่หยุดจริงๆ บริษัทยังไม่ไป ในตอนที่กำลังคิดว่าจะสลัดเขายังไงให้หลุด เธอก็ตอบตกลงคำชวนของเพื่อนสาวทันที

ไม่นาน หร่วนซิงหว่านก็ส่งข้อความไปหาโจวฉือเซิน บอกว่าวันนี้เธอมีนัด ไม่ต้องมารับเธอ

โจวฉือเซินตอบกลับ ：[ธุระเยอะจริงๆเลยนะ]

เธอดูออกว่าตาหมาบ้ากำลังไม่สบอารมณ์ หร่วนซิงหว่านจึงยกยิ้ม วางโทรศัพท์ลงแล้วทำงานต่อ

เมื่อมาถึงตอนเย็น หร่วนซิงหว่านก็ลุกขึ้นบิดตัว เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า แล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน

ในสตูดิโอ ไม่รู้ว่าสวี่วานมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ อีกฝ่ายกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่บนโซฟา

หร่วนซิงหว่านเดินเข้าไปหา "รอนานไหม"

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ สวี่วานก็วางนิตยสารลง "ไม่เลย เพิ่งมาถึงไม่นานนี้เอง วันนี้กองเลิกไวก่อนกำหนด ฉันไม่มีอะไรทำ ก็เลยมาที่นี่ก่อน"

ขณะที่พูด สวี่วานก็ลดเสียงลง "เมื่อกี้ฉันได้ยินพนักงานในสตูดิโอของแกพูดว่า ประธานโจวมารับแกทุกวัน ถ้าเขารู้ว่าฉันมาแย่งตัวแกไปล่ะก็ เขาจะมาคิดบัญชีฉันทีหลังหรือเปล่า?"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "คิดอะไรน่ะ ฉันบอกเขาแล้วว่าเย็นนี้มีธุระ ไม่ต้องมารับ"

"เท่าที่ฉันรู้จักเขา ฉันว่าประธานโจวไม่น่าจะฟัง...."

ไม่ทันขาดคำ สวี่วานพูดยังไม่ทันจบ ร่างกายของโจวฉือเซินก็มาปรากฏตรงหน้าประตู

เขาเอ่ยพูดนิ่งๆว่า "ไม่น่าจะอะไร?"

สวี่วานรีบสวมวิญญาณนักแสดงในทันที เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า "แน่นอนว่าประธานโจวไม่น่าจะ....เป็นคนได้แล้วทิ้ง เขาบอกว่าจะมารับ ยังไงก็ต้องมารับอยู่แล้ว"

หร่วนซิงหว่าน "......."

โจวฉือเซิน "......."

สวี่วานลองเชิงถามว่า "ถ้า...ไม่อย่างนั้น วันนี้ให้ฉันกลับก่อนไหม? จะได้ไม่ต้องรบกวนเวลาเดทของพวกแก"

สวี่วานกำลังจะเผ่น โจวฉือเซินก็พูดขึ้นมาว่า "หยุด"

เธอยืนนิ่งอยู่กับที่ทันที

โจวฉือเซินหันมามองหร่วนซิงหว่าน พูดช้าๆว่า "ที่บริษัทมีเรื่องนิดหน่อย ผมต้องไปจัดการตอนนี้ คืนนี้ผมอาจจะไม่กลับ ไม่ต้องรอผมนะ"

หร่วนซิงหว่าน "อืม"

เธอแทบจะไม่อยากให้เขากลับ

หลายวันนี้ถูกเขารังแกจนร่างใกล้พังเต็มที

โจวฉือเซินยื่นมือออกไปรวบเอวของเธอ แล้วดึงเข้ามาในอ้อมกอด กำลังจะก้มลงไปจูบ ก็พบว่าสวี่วานกำลังแอบมอง